Merhabalar, umarım iyisinizdir. Hikayenin gidişatı hakkında yorum ve önerilerde bulunursanız çok sevinirim. keyifli okumalar. :)
Sabah her zamanki gibi alarmıma uyanmıştım. Hızla yatağımdan kalkıp bir duş aldım. üstümü giyinip makyaj yaptım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
kombinim bu şekilde olmuştu. Hazırlanıp tesislere doğru yola çıktık Masal ile. Bugün hiç çalışasım yoktu. Odama gittim paşa paşa. Bu kadar büyük bir işi alırken düşünmeliydin bunu.
Barış ile henüz karşılaşmamıştık. Kendini affettirecek miydi acaba? Kafamdaki düşünceleri kenara atarak çalışmaya başladım. Zaman gösterecekti.
Bir süre sonra aklıma babam geldi. Tarihe baktım. Haftaya iş görüşmesi vardı. Annem 1 ay önce telefonla konuşurken laf arasında söylemişti. Karşılaşma ihtimalimizle kalbimde çarpıntı oluştu ve başım dönmeye başladı. Çıkıp hava almaya karar verdim. Ayağa kalktığımda yürümekte zorlandığımı fark ettim. Kendimi dışarı atıp biraz temiz hava çektim içime. Etrafımda sesler vardı ama sadece uğultu şeklinde. Biraz daha ilerledim. Çarpıntım çok artmıştı. göğsüm ağrımaya ve nefesim sıkışmaya başladı. Soğuk ter döküyordum. Midem bulanıyordu o adam aklıma geldikçe. Ellerim uyuşmaya başlamıştı. Kendimi sakinleştirmeye çalışıyordum. Masal nerdesin?
Sahaya doğru neredeyse sürünerek gidiyordum. Ağlama hissi doluyordu içime. Gözümden akmayan her gözyaşı boğazımda yumru oluşturuyor, nefes almamı zorlaştırıyordu. Yaklaştıkça uğultular artıyordu. Kelimeleri anlamaya çalışıyordum. Gelmiştim. Masal!
"Masal."
Sesim sadece fısıltı olarak çıkmıştı. Biraz daha ilerledim. Öğle güneşi hiç yardımcı olmuyor, görüş açımı bulanıklaştırıyordu. Halbuki zar zor görüyordum zaten. Oradaydı. Tribünde. Yanına doğru gidiyordum. Kafasını çevirip beni görmesiyle çığlık atması bir oldu.
"Peri ne oldu! Peri cevap ver lütfen!"
Yüzüme baktığında alnımdan damlayan ter damlalarını gördü. Onun bağırmasıyla dikkatleri üzerimize çekmiştik. Git gide daha kötü oluyordum. Ayakta durmama yardım etti.
"Sakin ol... iyiyim ben..."
Zorlukla konuşuyordum. Bacaklarım uyuşuyordu. Barış koşarak yanımıza geldi.
"Peri noldu sana?"
Cevap verecek durumda değildim. Gözümden yaşlar akmaya başladı. Masal benim yerime cevap verdi.
"Panik atak. Hastaneye gitmemiz gerekiyor."
Kerem'i çağırıp beni kucağına aldı ve hızla onun arabasına bindik. Kerem ve Masal önde, Ben arkada Barış'ın kucağındaydım.
"Hızlı ol kerem. titriyor."
Başıma öpücükler konduruyordu sürekli. "Geçecek hepsi ben yanındayım." diyordu. Sonra bayılmışım sanırım tamamen karanlık.
