BAŞ HARFİ B | Barış Alper Yılmaz

24

Herkese merhaba, umarım iyisinizdir. Bol bol yorumlarınızı bekliyorum. Keyifli okumalar.💕

Gözlerimi açmaya çalıştığımda sanki biri tutuyor gibiydi. Kendimi zorlayarak yavaşça açtım. Bir hastane odasında yatıyordum. Kolumda bir serum vardı. Etrafıma baktığımda kimse yoktu. En son Barış'ın yanından çıkmıştım. Sonrası yoktu bende.

Kolumdaki serumu çekerek çıkarttım. Akan kanı umursamadan odadan çıktım. Koridorlardaki insanlar geçerken bana bakıyordu uzaylıymışım gibi. Nerede olduğumu anlamaya çalışıyordum. Verdikleri ilaçtan kaynaklı olsa gerek, mal gibiydim. 

Barış'ın odasının önüne giderken kimsenin olmadığını fark ettim orada. İlerleyerek odanın dış camından baktım. Herkes içerdeydi. Ben hariç. Sonrasında camdaki kendi yansımamı gördüm. Göz altlarım morarmış, gözlerimin içi kıpkırmızı yüzüm ise bembeyazdı. Dudaklarımda bile renk kalmamıştı. Saçımı biraz düzeltip kapıya gittim.

"Peri nerede? Neden gelmedi?"

Dedi Barış. Duymamla hızla odaya girdim.

"Geldim sevgilim. Tuvalete uğradım da."

Gözleri koluma takıldı. Kanlı koluma. Hassiktir. Arkama sakladım kolumu. Yanına gidip hemen sarıldım. Çok özlemiştim onu.

"Kendini nasıl hissediyorsun bebeğim?"

"Sen yanımdayken çok çok iyiyim. Doktor hep yanımda kalmanı söyledi."

"Eğer müsaade edilirse bir saniye bile ayrılmam yanından."

Bu zamana kadar nasıl sessiz kaldığına şaşırdığım Emine hanım hemen lafa atladı. 

"Ben varken sen mi refakatçi olacaksın oğluma?"

"Yoruldunuz siz de. Hepiniz dinlenirsiniz. Ben kalırım önemli değil."

"Sen yorulmadın sanki Peri?" Dedi Kerem imalı bir şekilde Emine hanıma bakarak.

"3 gün sonra kurtuluyoruz buradan kanka. Sen rahat ol biz sana iyi bakacağız."

Berkan ortamı yumuşatmaya çalışıyordu. Boğazım ağrımaya başlamıştı yavaştan. Sanırım gece o soğukta dışarda kalmamın acısını çekiyordum. 

"İstediğin bir şey var mı sevgilim? Yapalım hemen."

Kulağıma yaklaşıp "onu hemen yapamayız yalnız." Dedi.

"Sen iyileşmişsin belli. Dilin açılmış."

Emine hanım Barış'ın yanına geldi. Hafif mahcubiyetle yüzüne baktı.

"Oğlum, Leyla'yı affetsen artık? Kız harap oldu."

"Anne! Bu konuyu bir daha açma! O kız umrumda değil. Onun yüzünden benim çiçeğim harap oldu."

"Çiçek de çiçek olsa."

Dedi ağzının içinden. Barış tam cevap verecekken elimle ağzını kapattım. Kulağına eğildim.

"Barış, yapma. Annen o senin. Sakin ol bebeğim."

Derin bir nefes alıp bana döndü. 

"Bu yüzden mi dün moralin bozuktu? Doğru söyle Peri."

"Yok aşkım. Sana bir şey olacak diye çok korktum. Onu atamadım üstümden."

"İnşallah öyledir çiçeğim."

Doktor ilaçlarını vermeye geldiğinde biz odadan çıktık. Çıktığımız gibi Kerem beni kenara çekti. 

"Peri niye korudun annesini?"