BAŞ HARFİ B | Barış Alper Yılmaz

18

Herkese merhabalar, umarım iyisinizdir. Bölüm yazmaya bir günlük bir ara verdim. Verdiğiniz fikirler doğrultusunda hikayeyi ilerletmeyi düşünüyorum. Sizden de bol bol yorum bekliyorum. Keyifli okumalar. <3

Köye geldik. Anneannem ve dedem beni gördüğüne çok şaşırmış ve çok sevinmişti. Barış da onların elini öperek selam vermişti. 

"Nasılsınız, canlarım?"

"İyiyiz yavrum, bıraktığın gibi. Sen nasılsın?"

"İyiyim ben de çiçeğim. Bakın bu Barış. Damadınız."

"Kapmışsın gül gibi çocuğu. Saygılı da bak."

"Teşekkür ederim efendim." Barış mutlu olarak söylemişti.

"Anneannem çok özledim sizi ya."

"Hadi oradan, arayıp sormazsın, ziyarete gelmezsin. Yalancı." sahte bir sitemle söylediği cümle güldürmüştü beni. Bana böyle takılmayı çok severdi.

"Ya uğraşma kızımla! Zaten yeni geldi."

"Oy, canım dedem." diyerek sarıldım.

Her beraber içmemiz için kahve yaptım hepimize. Daha sonra oturup sohbet ettik. Özlemiştim buraları. Annem burada kalacağını söylemiş, bizim işimizi daha fazla ertelememize izin vermemişti. Böylece birkaç saat sonra Rize'ye gidecektik. 

Anneannemle hasret giderdikten sonra yola çıktık. İki saat sonra falan gelmek üzereydik.

"Barış, ben çok gerginim. Ya ailen beni sevmezse?"

"Ya yavrum severler. Seni sevmeyecek insan evladı yok. İnan bana."

"Bilmiyorum. Ya sevmezlerse ama?"

"Kendileri kaybeder."

"Benim yüzümden aileni karşına almayacaksın değil mi?"

"Senin için herkesi karşıma alırım. İnan bana."

"Hayır Barış. Bunu senden isteyemem. Aileni çok seviyorsun sen."

"O zaman saçma sapan ihtimalleri çıkar aklından çiçeğim."

"Tamam o zaman sevgilim."

Gelmiştik. Büyük bir köy eviydi. Bahçesinde çeşitli çiçekler, ağaçlar vardı. Etrafında ise fındıklık vardı.

"Hayatım, sen kapıyı çal. Geliyorum ben de."

"Bekliyorum burada."

Çekindiğimi anladığında itiraz etmedi. Valizlerimizden birini ondan aldım ve kapıya gittik. Orta yaşlı bir kadın açtı kapıyı. Annesiydi bu. Paylaşıyordu instagramında.

"Hoş geldin oğluumm." deyip Barış'a kocaman sarıldı.

"Hoş bulduk annemm."

Onları böyle görünce gülümsedim. Kim bilir ne kadar özlemişlerdi birbirlerini.

"Sen de hoş geldin güzel kızım." bana da sıcak bir şekilde sarıldı. Ayrıldığımızda elini öptüm.

İçeri geçtiğimizde babası ve kız kardeşi salonda oturuyordu. Barış'ı görünce aşırı mutlu olmuşlardı. Kardeşi koşarak boynuna atladı. Beni gördüğünde şaşırmıştı.

"Merhaba hoş geldin. Yelda, ben. Barış'ın kardeşi."

Sarıldım ben de ona.

"Çok memnun oldum. Peri ben de. Barış'ın -"