BAŞ HARFİ B | Barış Alper Yılmaz

25

Herkese merhabalar, umarım iyisinizdir. Bol bol yorum yapmayı unutmayın. Sizleri seviyorum. Keyifli okumalar.💕

"Barış daha iyileşmedin yatsana!"

Ona kızmamla ofladı. Sıkılmıştı yatmaktan. Haklıydı.

"Bir haftadır yatıyorum zaten yavrum yeter. Antrenman yapmam lazım."

"Ya olmaz diyorum bebeğim."

Oflayarak geri oturdu yerine. Bugün takım arkadaşları gelecekti ziyarete. Bir yandan onlara hazırlık yapıp bir yandan da Barışla ilgilenmeye çalışıyordum. Sıkılmakta haklıydı ama iyileşmesi gerekiyordu. Dikkatli sürseymiş arabayı. 

Mutfağa dönüp atıştırmalık hazırlamaya devam ettim. Hazırladıklarımı salondaki masanın üzerine taşıyordum.

"Ya Peri kızım, bari sana yardım etmeme izin ver. Hastasın zaten. Uğraşıyorsun sabahtan beri."

Hastalığımı erteleyebilirdim. Öksürüğüm beni çok yavaşlatıyordu. Çok fazla soğuk almıştım. Ama en azından ben daha iyiydim. 

"Değilim ben hasta falan. Rolünü bana devretmeye çalışma."

"Yavrum kötüsün işte. Öksürüyorsun sürekli."

"Bir şey olmaz sevgilim. İyiyim."

Cevap vermesine müsade etmeden işime döndüm. Annesi uyanmadan bitirmek istiyordum. Öğlen uykusuna yatmıştı prenses.

-

Kapının çalmasıyla o tarafa yöneldim. Masal ve Kerem gelmişti. Hep birlikte salona geçtik.

"Ya Peri, beni bekleseydin ya. Beraber yapardık."

"Hallettim kuzum. Sen zaten yoruluyorsun."

Geldi sarıldı. Ev işlerini bana bırakmamaya çalışıyordu çünkü zaten Barışla ilgilenmek hepsine bedeldi. Bebeğe dönüşüyordu bir anda hastayken. Sürekli mızmızlanıyordu. 

"Siz Barışla ilgilensenize."

"Yapılacak iş yok mu?" Kerem'in sorduğu soruyla güldüm.

Herkesi bıktırmıştı. Sürekli artık işine döneceğini söylüyordu. Dinlenmek gerçekten ona göre bir şey değildi. Evde kaldıkça hem sıkılıyor hem de bizi sıkıyordu.

Kapının çalmasıyla misafirlerimizin geldiğini anladım. Kapıyı açtığımda karşımda çok kalabalık bir grup yoktu. Okan hoca, Berkan, Yunus ve birkaç takım arkadaşı daha. 

"Hoş geldiniz." Diyerek içeri buyur ettim.

Salona geçtiklerinde Barış kalkıp oturarak diğerlerine de yer açtı.

"Hoş geldiniz hocam. Ne zahmet ettiniz? Ben zaten yarın dönüyordum."

Göz devirdim.

"Dur bi oğlum. İyileş tamamen gelirsin. Kaçmıyoruz bir yere." Dedi Okan hoca. 

"Enerji atması lazım hocam. Ne yapsın çocuk?" Hemen atladı Berkan. 

"Ay doktor şu an dönemez dedi." Herkese sitem ettim ben de.

Masal ve ben kahve yapmaya gittik daha sonra. Yani o yapmıştı. Benim daha fazla yorulmamı istemiyordu. 

Bir süredir hayatımızda kaos yoktu. Pardon var. Barış'ın annesi. Hala dönmemişti. Yaptığım her şeye bir kulp bulup beğenmiyordu. Dememle mutfağa girdi. Aslında özünde kötü biri değildi sanırım. Kötü olduğunu düşünmek istemiyordum.