AŞK NEREDEN NEREYE? (Tamamlandı)

(24) Bir Teklif Daha Mı?

Elimden geldiğince bölümleri yetiştirmeye çalışıyorum. Bu yüzden ne zaman yetişirse tarihi söylemeden bir şekilde atmaya çalışacağım. Önümüzdeki bölüm uzun olacağından dolayı gecikebilir.
İyi okumalar... 🧡

________________________________________

(Cemre'den...)

Eve girdiğimde Asya gitmiş olmalıydı ki evde yoktu. Bu sebeple Çınar ise beni aramıştı. Beni evine davet etmişti ama ben daha önceden kafe planı yaptığımdan dolayı kafede buluşacaktık. "Seni almaya geliyorum." Yazdığında sohbetten çıktım. "Tamamdır, ben iniyorum." Yazıp telefonu cebime attım. Üzerime yeni aldığım siyah bluz ve beyaz kot pantolonu giydikten sonra evden çıktım. İki dakikadır Çınar'ı bekliyordum. Karşıdan gelen arabayı gördüğümde onun olduğunu anlamıştım. "Binmez misin?" Dediği an güldüm. Arabasına bindiğimde kapıyı kapattım. "Nereye istersin? Antalya falan?" Dalga geçiyor olmalıydı. "Kafeye gidebiliriz," başını salladı. "Peki,"

Ayrıca neden eskisinden daha özenli giyinmişti? Kafeye vardığımızda arabadan indim. "Öncelikle güzelliğini neye borçlusun?" Dediğinde gülümsedim. "Bilmem," ben böyle iltifatlarda bayılıveriyordum. Sırf bu yüzden ani anlarda yapmasını istemiyordum. Kafeye girdiğimizde yer ayırtmış olmalı ki bizim oturacağımız masa belliydi. Ayrıca kafede neden kimse yoktu? "Burası neden bomboş?" Elini işaret ederek, "Oturmaz mısın? Oraları boş ver sen," Dedi. "Hayırdır ya, böyle iltifatlar falan?" Güldü. "Her zamanki halim, güzelim. Sıkıntı yok." Karşısına oturduğumda beklemediğim bir anda söze girdi;

"Seni anneme anlattığımı, daha doğrusu seni aileme anlattığımı gayet iyi biliyorsun. Ayriyeten onlarla da tanıştın. Bence bazı şeylerin zamanının geldiğini düşünüyorum." Dediği an öksürdüm. Masadaki su bardağını aldım ve suyu içmeye başladım. Çınar ayağa kalktı ve benim tarafıma gelerek elini uzattı. "Tutmaz mısın?" Elini tuttuğum an beni ayağa kaldırdı. Önümde diz çöktüğü an yutkundum. Ne oluyordu? Gömleğinin cebinden çıkardığı küçük kutunun içini açtığında gözlerimi yumdum. Şaşkınlıkla ona bakıyordum. "Benimle evlenir misin, Cemre?" Gördüklerim karşısında öyle büyük şok yaşıyordum ki, neredeyse bayılacak durumdaydım.

Ne? Evlilik teklifi mi etmişti?

Gözlerime baktığı esnada tüm kontrolümü kaybediyordum. Onunla geçirmek istediğim bir hayat vardı. Bunu reddedebileceğimi zannetmiyordu, öyle değil mi?

"Evet!" Dedim tüm sesimle. Parmağıma yüzüğü taktığı esnada gözlerim dolmuştu. Kollarımı ona sardığımda, "Hayatımda aldığım en güzel haber." Dedi. "Geçmez misin?" Yemek masasını işaret etti. Bugün bizim için mi ayarlamıştı burayı? "Bizim için mi tuttun burayı?" Başını salladı ve bana odaklandı. "Yalnız bizim için tuttum." Gülümsedim. "Gerisini düşünüyor musun peki?" Gerisi derken? "Nasıl yani?" Dedim anlamadığımdan dolayı. "Teklifimi kabul ettin ve bana bu mutluluğu yaşattın. Geriye ne kalıyor?" Teklif kabul edilince ne oluyordu, bunu biliyordum. "Sence?" Dedim ona bakarak. "Ne kalabilir geriye? Öylece bir şey olmamış gibi mi davranacağız?" Güldü.

"O zaman söz tarihi ayarlayacağız."

Ne? Herkesin haberi yoktu ki daha!

"Herkesin haberi yo-" derken sözümü böldü.

"Annemin, babamın, Güney'in ve senin ailenin de haberi vardı." Dediğinde gözlerime inanamadım. Nasıl yani? "Ne? Herkese nasıl haber verdin?" Gülümsedi. "Bilmem, ben yaparsam tam yaparım." Dedi. Sanırım ben ne yaşadığımı algılayamıyordum, idrak edemiyordum. "Senin için uygun olursa eğer, bir hafta sonra söz tarihini ayarlayalım." Öksürdüm. Bu kadar kısa sürede mi? "Hemen mi?" Dediğimde komikmişçesine güldü. "Sen ne zaman dersen." Nasıl yani? Ben mi belirleyecektim bunu? "Ailemle konuşmadım, ailenle konuşmadın." Dedim. "Az önce söylemiştim, öyle değil mi? Bunu hem benim ailem hem de senin ailen biliyor. Hatta baban dedi ki; söz tarihini belirleyelim." Yuh! "Ne dedi ne dedi?" Diye şaşkınca tekrarladığımda gülerek söze girdi; "Valla duydun, ben birkaç gün önce konuşmaya gittim." Bunu ondan bekliyordum da zaten! Çok da şaşırmamıştım. "İyi yaptın ya cidden. Ne dediler?"