Us Two [Completed]

13

[UNI]

နာရီချီအောင် မောင်းနှင်ခဲ့ရသော ခရီးအတွက် ပင်ပန်းမှုသည် မင်းခန့်ပိုင်ဖြိုးအား မသက်ရောက်နိုင်ပေ။ ရောက်ရန် သိပ်မလိုတော့လေ သူ့စိတ်တွေ ပိုလောလေဖြစ်ကာ အရှိန်ကိုသာ ပိုတင်မိ၏။ ဆိုးသွမ်းလှသည့် သူ့လူပျိုလေးကို တွေ့ချင်လှပြီ ဖြစ်သည်။

Ring Ring~

ဖုန်းScreenပေါ်သို့ လှမ်းကြည့်သည့်အခါ မှတ်ထားသောcontectသည် မာမီဖြစ်၏။ သူချက်ချင်း ကိုင်လိုက်သည်။

"ဟုတ် မာမီ"

"သားရေ ဖြည်းဖြည်းလည်းမောင်းဦး"

မင်းခန့်ပိုင်ဖြိုး ကားဖြင့်သွားသည်ကို သိနေသည်မှာ ထူးဆန်းသည့်အရာတော့ မဟုတ်သည်ကြောင့် သူအရေးတယူလုပ်မနေတော့ပေ။

"ရောက်တော့မှာ"

"MGM Hotelမှာ သားစံလင်းရှိတယ်"

"ကျွန်တော်သိပြီ"

ချသွားသောဖုန်းကို တစ်ချက်ကြည့်၍ အာရုံကိုမောင်းနှင်ရာဆီသာ ပြန်ပို့လိုက်သည်။ သူအမြန် ရောက်ချင်နေလေပြီ။

////////////

ဖြည်းညှင်းစွာ ပွင့်လာသော မျက်ဝန်းလေးသည် အလင်းရောင်ကို အန်မတုနိုင်စွာ ခပ်မှိတ်မှိတ်ဖြစ်သည်။ အိစက်နေသော ခေါင်းအုံးနှင့်ပါးကို ပွတ်သပ်ကာ ခန္ဓာကိုယ်ကို လှုပ်ရှားရင်း ခေါင်းထူဖို့ရာ အားယူ၏။ စက္ကန့်ဝက်လောက်အကြာတွင်တော့ ငုတ်တုပ်ထထိုင်နိုင်သွားလေသည်။

ကုတင်ဘေးမှ စားပွဲပေါ်တွင် တင်ထားသော ဖုန်းကိုလှမ်းယူကာ အချိန်ကြည့်မိတော့ 4:23ကိုပြထားသည့် Screenကိုမြင်ရသည်။ တစ်ဆက်တည်းပင် Contactထဲဝင်ကြည့်မိသည့်အခါ မနက်က မေမေနှင့်ပြောထားသည့် ဖုန်းCallလေးမှလွဲ Recentတွင် မည့်သည့် ဖုန်းနံပါတ်အသစ်မှ ဝင်မနေပါချေ။

သူကိုယ်တိုင်တောင် သတိမထားလိုက်မိခင်တွင် နှုတ်ခမ်းအနည်းငယ်စူကာ နှာ‌ခေါင်းရှုံ့လိုက်မိသည်။ ထို့နောက် ဖုန်းကို ကုတင်ပေါ် ပစ်ချကာ ထသွားလိုက်ပြီး ရေချိုးဖို့လုပ်ရ၏။ ကုတင်ခြေရင်းနားတွင် ရှိနေဆဲဖြစ်သော Laguageထဲမှ လိုအပ်သည်များထုတ်ကာ ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားလိုက်တော့သည်။