🌿CHAPTER 07🌿

85 28 30
                                    

"ඔක්කොම ඔච්චරද පන්සිළු?"

කාඩ්බෝඩ් පෙට්ටියකුයි බැක් පැක් එකකුයි විතරක් අරගෙන යන්න ලෑස්ති වෙන පන්සිළු දිහා බලලා මං ඇහුවා....

කොල්ලා හිනා වෙලා මගේ දිහා බලනවා....

"ඔව් සර්!! ගෙදර තිබුන පොඩි පොඩි බඩු ටිකත් මාග්‍රට් අක්කා සල්ලි දීලා අරගත්ත, ඊලගට කුලියට ගන්න කෙනාට දීලා එයාට ඒකේ ගාන හොයාගන්න පුලුවන් කිව්වා.... "

පන්සිළු කියනකොට මං ඔලුව වැනුවා...

"එහෙනම් යමු නේද?"

මං ගෙයින් එලියට බහිනකොට කොල්ලා ඔලුව වනාගෙන මාත් එක්ක ම එලියට ආවා.... ඒ ඇස්  තෙත පාටට දිලිසෙනවා දැක්කත් මං නොදැක්කා වගේ හිටියා.... අවුරුදු ගානක් අම්මායි තාත්තායි එක්ක ජීවත් වුන ගෙදර අතෑරලා එලියට බැහැපු දවසේ මගේ පපුවෙත් ඊයම් ගුලියක් හිර වෙලා තිබුනා වගේ මට දැනුනා.....

පන්සිළු ට කා එකේ ඩෝ එක ඇරලා දීලා මං කොල්ලගේ උරහිසට පුංචි තට්ටුවක් දැම්මා.... හේතුවක් නොතේරුනත් මට ඕන වුනා උබට මං ඉන්නවා කියලා කොල්ලට ඒත්තු ගන්වන්න..  

"පන්සිලුට ගන්න මොනවා හරි තියනවද?"

මං අහනකොට එලිය බලාගෙන හිටපු කොල්ලා නහය උඩට ඇදලා නෑ කියලා කිව්වා....

"හෙට නිවාඩුනේ මං කොහොමත් පුතාව බලන්න යනවනේ සර්...."

කොල්ලා කියද්දී මං ඔලුව වැනුවා....

"හ්ම් ඒත් හැබැයි අපි ට ගෙදරට ඕන කරන දේවල් දැන් අරගෙන යන්න වෙනවා පන්සිළු.... ගෙදර මොනවත්ම නෑ...."

"අරගෙන යමු සර්,  "

පන්සිළු කියද්දී හිනාවුන මං එහෙමම කා එක කාර්ගිල්ස් පාකින්ග් එකට දැම්මා....

"යමුද පන්සිළු?"

මං අහනකොට කල්පනාවක හිටපු කොල්ලා ඔලුව වනලා කා එකෙන් බැස්සා....

"අපි මොනවද ගන්නේ පන්සිළු?"

පන්සිළු කාට් එකක් අරගෙන ආවම මං ඇහුවා...

"සර් තමයි ගන්න ඕන මං සර් කන දේවල් දන්නේ නෑනේ..."

"මං ඕන දෙයක් කනවා පන්සිළු, පන්සිළු බලලා ගන්න..."

🖤පහන්සිළු 🖤 ( 𝑻𝒂𝒆𝑲𝒐𝒐𝒌 𝑵𝒐𝒏𝒇𝒊𝒄𝒕𝒊𝒐𝒏)Where stories live. Discover now