Series3# OUR WORLD (COMPLETED)

CHAPTER 18

STORMAY LYN POV
🕘

Masaya akong tinahak ang daan papunta saaking condo. Di ko alam pero ang saya sa pakiramdam kapag may natutulungan ka. Di ko nga alam kung bakit nasabi ko ang ganong advice sa kanila. Yan naman talaga ang nakikita ko kapag nakakakita ako ng ganun.

Pagbukas ko ng pintoan ay bumungad saakin si kapre, printeng nakaupo sa sofa ko. Akala ko ba umalis na'to? Ang kaninang malawak kong ngiti ay napawi rin agad.

"Bakit di kapa umaalis?" Inis sa boses kong tanong. Pumunta ako sa kusina para makainom ng malamig na tubig.

"Bella call me," agad naman akong napalingon sa kanya gamit ang nagtataka kong tingin. Then? Bakit naman tumawag si Bella sa kanya?

"Nasa hospital si Manong Dante?" mabilis ko naman nabitawan ang babasaging tasa. What? Pinuntahan agad ako ni Kapre papunta sa harapan ko kaya napabalik ako sa ulirat.

"Hay, nako Stormay!" Inis sa boses kong pupulitin sana ang nabasag na tasa ng mabilis akong binuhat ni kapre paupo sa counter ng kusina.

"Wag na! I will clean up." tinignan niya naman ang binti ko kung may sugat ba at ang aking kamay.

"May masakit ba? Saan makirot?" Tanong nito. Tinitigan kolang ang mukha nitong nag-alala. Ganito ba ang pakiramdam kapag may nagmamalasakit sayo?

"Tokwa nasaan ang masakit?" Inis sa boses na tanong nito. Tumingin ito saakin kaya napaiwas ako ng tingin. Ano kaba Stormay! Ano bang nangyayari sayo?

"W-Walang m-masakit s-saakin k-kapre," utal ko. Napahinga naman ito ng maluwag bago yumuko upang kunin ang nabasag na tasa. Pinanood kulang ang ginawa niya haggang sa natapos.

Di ko alam kong ano ang mararamdaman ko. Habang tumatagal ay iba na ang nararamdaman ng puso ko. Di naman ako ganito dati. Minsan nakakaramdam ako ng pagkabalisa o malungkot kapag umalis si Kapre. Lagi akong naiinis sa kanya pero parang nagugustuhan ko naman.

"Hey are you okay?" Napabalik naman ako sa ulirat ng may tumapik sa pisnge ko. Napalingon agad ako sa kanya ng magtagpo ang aming mga mata.

"H-Huh?" Umarko naman ang kilay nitong pinitik ang noo ko kaya napahawak nalang ako doon.

"Masakit huh!" Mahinang sigaw ko. Magkalapit lang kami kaya isang hakbang nalang ay magkakadikit na talaga ang mga katawan namin sa isa't isa.

"Sa susunod, makinig ka!" Napasimangot naman ako kaya ayon tumawa naman ang luko. Di ko nalang iyon pinansin haggang sa naramdaman ko ang paglutang ko sa ire. Alam ko, kaya niya akong buhatin, pero parang ang awkward para sa ganitong magkaibigan.

"Kapre ibaba mo ako!" Buhat akong para manica. Nakayapos ang kamay nito sa bewang ko habang naglakad papunta sa sofa.

Pinaupo niya ako kaya napanguso ako. Umalis ito sa harapan ko kaya napairap nalang ako. Masyado niya akong binababy? Kailangan ko na talagang magpa checked-up. Hindi na normal ang puso ko.

"Tokwa, eat first before we go to the province. Zeke in there." Napaangat naman akong tumingin sa kanya. Aaminin kong mataas talaga siya kaya nagmumukha akong bata kapag magkatabi kami.

Siya ba naman kasi ang pinakamataas sa lima kaya bagay talagang tawagin siyang kapre. Nilagay niya sa bilogang mesa ang pagkain dala niya bago tumabi saakin.