Series3# OUR WORLD (COMPLETED)

CHAPTER 19

STORMAY LYN POV
🕘

"Kapre, malayo paba ang hospital?" Tanong ko sa kanya. Ilang oras na ang biyahe namin, hindi parin kami nakakarating sa hospital.

"Alam mo ba kung saang hospital ng probinsiya?" Umiling naman ako. Masama ni'ya naman akong tinignan haggang sa naramdaman ko ang mabilis nitong pagmaneho.

"Gago ka kapre! Alam mong lubak-lubak ang daan dito! Binilisan mo pa!" Sigaw ko nakahawak sa hawakan. My god! Mamamatay ako ng maaga dito.

"Sabi mo bilisan," sambit nito saakin. Tinaasan ko naman ito ng kilay bago ito binatukan.

"Animal ka! Sabi ko bakit ang layo ng hospital? Di ko sinabi bilisan mo hayop kang kapre ka!" Galit sa boses ko. Tipid naman itong nagkamot batok.

"I don't care." Diin sa boses nito bago napangisi. No way! Alam ko na kasi ang iniisip ng kapreng 'to.

"Kapre! Tatahimik naako. Wag molang gawin yung iniisip mo." Napatawa naman ito kaya napakunot noo naman ako.

"Joking, honey." Napangiwi naman ako kaya pigil inis akong wag itong batukan. God! Bakit ba ang hilig ni'yang mang-inis.

Masama naman talaga ang loob ko kay Manong Dante, pero nasa hospital siya he need my help. And also alam kong umiiyak nasi Bella sa kalagayan ng papa niya. Kahit hindi ako pinaniwalaan ni Manong Dante ay hindi naman ako nagtanim ng galit sa kanya. Mahirap nga naman kasi paniwalaan ang sinabi ko.

Paano ako paniniwalaan. Isang mabuting kapitan ng baranggay ay pinaparatangan kong masama. Kapag may maganda kanga nagawa sa kapwa, pero ang ugali naman kasing sama ni hudas.

"Honey, nandito na tayo." Napabalik naman ako sa ulirat ng may pumisil sa kamay ko.

"Huh?"

"We're here," diin nito. Tumango naman ako bago napatingin sa isang maliit na hospital. Napabuntong hininga ako bago lumabas.

Napaangat ang tingin ko sa maliit na hospital. Sumama naman ang timpla ko ng makita ko si kapitan kasama ang tauhan nito. Anong ginawa nila sa loob?

Nangunot ang noo ko ng tumatakbo si Bella papunta sa kinaroroonan ng kapitan. Anong nangyayari?

"Kapitan, wag niyo po itong gawin saamin." Umiiyak na sambit ni Bella. Mabilis akong tumakbo sa kinaroroonan ni Bella habang panay tunog naman ang mga kotse.

"Hoy miss magpapakamatay kaba?!" Galit sa boses ng lalaki. Yumuko naman ako bago ulit tumakbo. God! Muntik naakong masagasaan.

"Kapitan, wag niyo po itong gawin sa papa ko. Wala kaming alam sa binibintang nila saamin. " Napatiim baga naman akong sumulpot sa harapan.

Nagkita na pala kami ni hudas. Buweset na hudas na'to. Ano na naman kaya ang ginawa niya?

"Ate,"

"Anong nangyayari?" Nagtataka kong tanong kay Bella. "Ate, ipapakulong nila si papa. Walang alam si papa sa pagkasira ng palay sa bukirin." Paliwanag nito habang umiiyak.

Bukirin? Nasira? Inaalo ko naman ito bago napatingin sa kapitan na malawak ang ngisi.

"Wag kang ngumisi kung ayaw mong makita si hudas." Pagbabanta sa boses kong tinitigan ito. Dumating naman si kapre kaya napalunok naman ang kapitan.