Series3# OUR WORLD (COMPLETED)

CHAPTER 49

STORMAY LYN POV
🕑

Isang buwan ang lumipas. . .

"Mark, bilisan mo nga ang paglalakad!" Sigaw ko sa kanya. Kanina pa kasi ito matamlay sa biyahe palang, ayaw ba naman akong pansinin.

"Bakit kaba nagkaregla? Alam mo na pinutok ko yon lahat sa loob mo," dismayado sa boses nito. Noong una naming pagtatalik ay hindi na nasundan pa. Ayaw ko na masakit.

"Ewan ko, baka  baog ka?" Masama naman ang pinukol niya saakin kaya napataas ako ng kilay. Kasalanan ko bang kailangan kong magpanggap na niregla ako, baka di paako tigilan ng lalaking 'to.

""I'm healthy honey, maybe you took pills that night so you didn't get pregnant." Napailing-iling naman ako tinahak ang daan sa bahay namin sa Isabela.

Oo, dumalaw ako kasama ang gagong 'to. Di ko nga alam kung bakit atat na atat siyang buntisin ako.

"Honey, try nating gumawa ulit." Paghawak nito sa bewang ko. Napatingin naman ako sa mga kapitbahay na nakatingin lang saamin. Pero naninibaguhan nga ako dahil hindi na sila nakikipag chismisan tungkol saakin, kusa nalang talaga huminto ang haka-haka tungkol saakin.

"Are you happy?" Kumunot naman ng noo ko tinitigan ito.

"Saan?"

"Do you think I don't know about your life here in Isabela? You've been through so much here, honey, so I'll be the one to find a way to clear your name."

"Ano ibig mong sabihin?" Litong tanong ko.

"Hinanap ko ang taong nagpakalat ng litrato mo noon," para naman ako naestatwa sa sinabi nito.

"And it was your classmates when you are college student before," paliwanag nito saakin.

"Who?"

"Erica," doon ko naman naaalala ang isang babae na nag-ngangalang Erica. Siya yung babae na lagi akong binubully sa school.

"Bakit mo alam?" Tanong ko.

"I investigate honey," di ko alam kung ano ang mararamdaman ko, pero sa puso ko ang saya ko. Napalinga-linga ako sa paligid at nakita ko ang lungkot sa mga mata ng mga  kapitbahay ko tila puno ng pagsisisi. Sabi nga nila, alamin mo na kasi ang totoo bago maghusga sa kapwa.

"They won't bully you anymore. Do you think I would let you come here while being gossiped about? That's never gonna happen." Gusto ko na tuloy maiyak sa tuwa, pero pinipigilan kulang dahil ang daming mga tao ang nakatingin saamin. E kasi naman ito lalaking 'to para naman kasing artista, naka-sunglasses ito at naka business attire na kulay blue. Para siyang model kung titignan.

Pero paano niya nagawa? Di ko nga manlang alam na inaayos niya pala ang problema ko sa Isabela. Ang hinanakit ko kung paano ako nagdusa. Kung paano ako nakaramdam ng sakit. Kung paano ako nakaramdam ng depression sa sarili kong baryo, kung paano ako pinagkaisahan ng mga tao. Yun ay lagi tumataktak sa isip ko haggang ngayon, pero nawala nalang ng isang iglap.

Ang pinapangrap ko noon na makalaya sa panghuhusga ng mga tao. Yung pangarap  ko na tuwing lalabas ako ng bahay ay hindi nila ako pagsasalitaan ng masama. Yung pangarap ko na tuwing aalis  ako ng bahay na wala akong maririnig na masasakit na salita. At nagkatotoo nanga ngayon dahil sa lalaking nasa harapan ko