୨୧
"Selam." Diyerek büyük çardakta oturan çocuğun karşısına oturdu Sungchan. Dersleri bittiği için kampüsten çıkarken gördüğü beden ile kalmaya karar vermişti.
Önünde bir hareketlenme hissederek boyadığı kağıttan başını kaldırdı Shotaro. Arkadaşlarından biri sandığı bedenin Sungchan'a ait olduğunu görünce duraksadı. Açıkçası o günden beri konuşmadıkları için ilk karşılaşmalarında ne diyeceğini veya nasıl davranacağını bilmiyordu.
Uzun boylunun dudaklarının hareket ettiğini görünce yüksek sesle müzik dinlediği kulaklığı çıkarttı ve şarkısını durdurdu. "Selam."
"Bölüyor muyum? Oturdum ama." Onunla ilk defa düzgün bir konuşma başlangıcı yapmaları heyecanlandırdı Shotaro'yu.
"Ah hayır, ödevimi yapıyordum. Son güne kaldılar gibi oldu da o yüzden çok odaklanmışım. Fark etmedim geldiğini."
Doğruydu, son birkaç haftadır hem dersleri hem de aklındaki düşünceler derken hiçbir ödevine odaklanamamıştı. Derslerini de dinlediği söylenemezdi zaten. Sadece girip çıkıyordu.
"Ne yapman gerekiyor?" Merakla kağıtlarda ve boyalarda gözlerini gezdirdi.
"Anlamadım?"
Gözlerini kırpıştırarak karşısındaki yapılı bedene baktı. Bugün de siyah bir kapüşonludan yana kullanmıştı tercihini. Derse girdiği için siyah gözlükleri gözündeydi. En azından Shotaro böyle düşünmüştü.
Sungchan kapüşonunu geri atarak bozulan saçlarını düzeltti. "Ödevini bitirmemiz için," Çantasının çapraz askısını çıkardı ve yana koydu. "Ne yapmam gerekiyor? Karşı çıkma, yardıma ihtiyacının olduğu uzaktan bile belli oluyor."
Güldü Shotaro onun bu lafına. Her şeyi son güne bırakırsa olacağı buydu. Yine de bu durum hakkında telaş yapmak yerine birlikte zaman geçirebilecekleri gerçeğine odaklanmak istedi.
Zaten Sungchan kendi isteğiyle geldiği için onu reddetmek aklının ucundan bile geçmemişti. Bu yüzden önündekileri ayırarak anlatmaya başladı.
"Soldaki kağıtlardaki çizimleri renklendiriyorum, ortadakilere yazı yazmam gerekiyor, sağdakileri ise kesip kartona yapıştırmalıyım." Dudağını ısırdı tereddütle kağıtlara bakarken. Çok uğraştırmak istemiyordu Sungchan'ı.
Eunseok sürekli antrenmanlara gittiği için görüşemiyorlardı ve bu yüzden de takımdakilerin ne kadar yoğun olduğunu buradan anlamak mümkündü.
"Ortadakiler zaten benim yapacağım şeyler. Düzgün boyayabilirim diyorsan boyama yapabilirsin veya bunları kesebilirsin." Kağıtları önüne ittirdi.
Sungchan incelediği kağıtlar ile önce boyama yapmayı seçtiğinde Shotaro merakla onu izledi. İlk kağıdı düzgünce önüne yerleştirdiğinde boya kalemlerinden bazı renkler seçerek yanına aldı.
Oldukça ciddi bir iş yapıyor gibi boyamaya başladığında onun doğru teknikleri kullanıyor olması şaşırttı Shotaro'yu. Tanıdığı çoğu kişi öylesine renklendiriyordu, güzel durmasını önemsemiyordu ama o öyle değildi.
Shotaro sessizce kendi işine odaklanmaya çalıştığında pek de başarılı olabildiğini söyleyemezdi. Yine de susarak işine devam etmişti.
Uzun bir süre konuşmadan çizimleri boyamışlar, Sungchan boyadığı figürleri kesmeye başlamıştı. Aslında karşısındaki minik bedenin uzun süredir konuşmak için kıvrandığını biliyordu ama konuyu açan kişi o olmak istemiyordu.
