Abimin Arkadaşı +18 (Devam Ediyor)

35.Bölüm

Hello canlar. Hoşgeldiniz, naber?
(Ceyda Kasabalıma sevgilerrr)
İzmire geldikkk izmiree! Kalkın kız azcık oynayacuuuk haaa💅🏼🤪
Birkaç gündür öbür kitabıma bölüm yazmaya çalışıyordum. O yüzden bu bölüm gecikti. Bir de olay sıralamasını önce kafamda kurmam gerekiyor, kafam çok dolu🥺
-kafamda hâlâ bi şüphe var
+kafanı kesersem o şüphe hemen yok olur
Ajshajajajaj ay neyse hadi iyi okumaaalaaar. Oy verin kızzz
Oy verin oyyyy🙈
.
.
.

2009...

"Ay sağol valla Hatice Teyze. Ersin okuldan izin alamamış. Erdemin de doktor randevusu var. Ateşten yanıyor kaç gündür. Defne de huysuz.. tutturdu Canerle kalcam diye"

"Kızım ne demek lafı mı olur? Zaten sen iki çocukla nasıl baş edecektin hastanede. Hadi karakuzumu götür de doktor amcası bi ilaç versin. Ağlama tamam mı Erdemim" dedi Hatice Sultan, hastalıktan iyice süzülmüş Erdemi severken. Başını aşağı yukarı salladı Erdem. Ama şimdiden gözleri dolmuştu. Korkuyordu doktordan. Derya Hanım, Erdemin elinden tutup Hatice Sultana veda etti. Kızı ise çoktan koşmuştu Canerin kollarına. Caner manyağı olmuştu büyüdükçe! Erdem iyice kıskanmaya başlamıştı ilişkilerini. Ama bi yandan da Erdemi rahat bıraktığı için iyi de oluyordu. Bol bol yapboz, lego yapabiliyordu Erdem, Defneyi Canere kitleyip!

Canerle Defne ise çok mühim oyunlar peşindeydi! Caner, Defneye arabalarını gösteriyordu. Belki de yüzüncü kez...

"Bak bu da kırmızı olan, en sevdiğimm. Çekip bırakıncaaaaa" diyip arabayı çekti ve bıraktı. Araba hızlıca hareket ettiğinde Defne gülüp ellerini çırptı. "Ama sen böyle gülersen ben sabaha kadar bu arabaları böyle yaparım ki ufaklık!" dedi Caner bıkkınlıkla. Bu kız ne dese, ne istese yapası geliyordu.

"Cano? Bu benim oysun mu?"

"Olmasın ufaklık. Sen gelip arada oyna. Olur mu?"

"Olmas. Gelmem o zaman"

"Defne!"

"Benim oysun"
Caner son kez baktı yüzüne. Onun olacaktı.. başka çare mi vardı?

"Olsun ufaklık. Ama iyi bak arabama olur mu?"

"Bakaımmm kiii bakaıımm. Hii!" dedi Defne ayaklanırken. Gidip yerde oturan Canerin kafasından tutup alnından öptü sulu sulu. "Tesekkü edeiiim"

"Iyy Defne ya! Düzgün öpsene öpüyorsan!"

"Böyle daha güsel" dedi Defne omuz silkerek. Sonra aniden Canere döndü "evcilik oynayalım?"

"Ne? Saçmalama Defne!"

"Sen yimek yap. Ben ayaba süyeyim"

"Akıllım o tam tersi bi kere! Sen yemek yap, ben araba süreyim"

"Hayıyyyy! Olmas! Ben böyle istiyom"

"Offf Defne! Tamam. Ona da tamam! Ne yemek yapayım?"

"Hmmm... sen fasulye seviyoysun. Fasulye yap"

"Sen çok sevmezsin ki" dedi Caner

"Oysun. Yeyim. Sen seviyosan seveyim" 

Bazen boyundan büyük cümleler kuruyordu bu ufaklık. Bir gün Canerin tepesi atacak, Erdemin değil benim bu kız diye ağlayacak, ortalığı yıkacaktı...

Gülümseyip dediğini yapmaya başladı. Defnenin getirdiği tencerelerle, oyuncaklarla bir şeyler hazırlamaya başladı. Defne de arabalarla oynuyor, çekip bırakınca hızlanmasına gülümsüyordu her seferinde.