Abimin Arkadaşı +18 (Devam Ediyor)

17.Bölüm

Hafta sonu olduğu için bugün de yeni bölüm atıyorum ama yarın kesin değil ufaklıklarım🥺 yetişmeyebilir.. elimden geleni yapacağımmmm oy vermeyi ve kütüphaneye eklemeyi unutmayın. Love youuuu

Sınav sonuçları açıklanmıştı. İstediğim üniversitede olmasa da finans bölümü birkaç üniversitede burslu geliyordu. Gülfem de hukuk barajına girebilmişti. Ancak istanbulda hukuk fakülteleri gelmiyordu. Ailesi de asla izin vermezdi şehir dışında okumasına. Bi sene daha mı hazırlanacaktı yoksa herhangi bir bölüm mü okuyacaktı bilmiyordum. Daha karar verememişti. Beklediğim gibiydi sonuç. Çok da üzülmemiştim bu yüzden. İstediğim üniversite olsaydı daha iyi olurdu ama olsundu. Orada da tam burslu gelmiyordu ama yüzde yetmiş beş tutuyordu. Yine de aileme yük olmak istemiyordum. Aynı bölümdü sonuçta. Başka yerde de okunurdu.

Canerle ise güzel gidiyordu her şey. Arada abimin arkasından iş çevirdiğimiz için ikimiz de vicdan azabı çekiyorduk. Onun dışında bi sorunumuz yoktu..

"Defnem" diye seslendi camdan Caner. İsmime aitlik eki eklemesi kalbime zarar veriyordu. Canerimmm söyle aşkımmm...

"Efendim"

"Napıyosun? Dışarı mı çıksak?"

"Abim?"

"O yorgunmuş, spora gelmeyecekmiş. Diyorum ki senle ben mi? Acaba mı?"

"Spora mı gidicez?"

"Napıcaz Defne?"

"Spora diye diyorum... acaba mı? Başka yerlere mi?" dediğimde aydınlandı.

"Yakalanmayız di mi?"

"Of saçmalama Caner"

"Tamam. Sen abine söyle spora gidelim biz Canerle sen geliyor musun diye, zaten hayır der, kafası dalgın bu ara. Çıkalım biz yarım saate"

"Tamam aşkım"

"Aşkım diyen dillerini..." dediğinde öpücük atıp gülümseyerek odadan çıktım.

Abimin odasına gittiğimde içeriden telefonla konuşma sesi geliyordu ama mırıldanma şeklindeydi. Biri vardı, belliydi. Ama niye söylemiyordu onu bilmiyordum...
Kapıyı çaldım, birkaç saniye sonra gel diye bağırınca içeri girdim

"Abicim? Napıyorsuuunnn?"

"Hiç, oturuyordum. Odam manzaralı artık benim, manzara izliyorum"

Benimkinin manzarasının yanında senin odanınki bir hiç Erdem Yılmazer... benim oda... wow!

"Spora gitmek istiyorum. Caner de gidelim dedi. Gelsene hadi"

"Off Defne, çok yorgunum. Siz gidin"

Ulan Caner.. sen bu herifin ciğerini biliyorsun valla..!

"Emin misin? Eh peki madem dinlen sen. Biz Canoyla gider, geliriz"

"Tamam abim. Dikkatli ol demiyorum, Caner sana dikkat eder" dediğinde gülümsedim. Yanağına öpücük kondurup odadan çıktım. Hazırlandıktan sonra annemle babama da söyleyip çok geç kalmayacağımı belirtip kendimi evden dışarı attım.
Caner kapıda bekliyordu çoktan.

"Nereye gidiyoruz Cano?"

"Spor salonuna"

"Ne? Oğlum dedik ya gezicez baş başa diye! Ne alaka şimdi? Ne saçma aktivite!"

"Defne, yarın konusu geçse Serhatla Erdemin arasında Defneler geldi mi salona vesaire diye, ne diyeceğiz? Gidiyoruz, iki dakika görünüp çıkıcaz. Erdeme yalan söylememiş olucaz" dediğinde mantıklı geldi. Ama bu kadar profesyonel olması beni biraz korkuttu. Dediği gibi yaptık. Yirmi dakika kadar salonda boş boş takılıp vitamin barda bir portakal suyu içip çıktık.