BANG FAMILY

Bölüm 27

Chris gönlü rahat bir şekilde arabada eve dönüyordu. Changbin'i onlarla bırakmıştı biraz daha konuştuktan sonra. Çocuk abisinin zorlamasıyla bir şeyler mırıldansa da onları etkilemeyi başarmıştı. Aklı onlarda kalmadan eve dönerken Luna'yı da arayıp güzel haberi vermişti. Asıl savaş şimdi başlıyordu. Büyük bir yükün altına giriyorlardı.

Telefonu tekrar çaldığında kırmızı ışığa gelmişti şansına. Jisung arıyordu. "Babacım-"

"Baba o burada."

Chris kendi kafasının içinde kayboldu bir saniyede. Bedeni deli bir şokun etkisinde kalmış gibi titredi. Çoktan parmak uçları karıncalanmaya başlamıştı. Gözü ışığa kaydı. Kırmızının bitmesine otuz saniye vardı. "Kapıları kilitlediniz mi?"

"Camları da."

"Geliyorum, Jeongin'e dikkat edin." Telefonu kapatmadı. Sesi dışarı verip yan koltuğa bıraktı. Kırmızı ışığı beklemeden gaza bastı. Arabanın arkası biraz savruldu kavşaktan çıkarken ama o umursamadı. Ondan sonra geçtiği hiçbir ışıkta durmadı. Hız sınırını çoktan aşmıştı.

"Evde yalnız mısınız?"

"Çocuklar burada."

"Sizi gördü mü?"

"Jimin'i gördü, beni duydu... baba, korkuyoruz."

"Korkma Ji, eskisi gibi küçücük değilsin. Ona karşı koyabilirsin." Bir sokağa daldı daha kısa yol olduğu için. Onu evinin önünde gördüğünde ne yapacağını bile bilmiyordu. Aslında, kabusundaki gibi güçsüz düşüp çocukları hayal kırıklığına uğratacağından korkuyordu. Ancak nasıl ona karşı çıkmayı daha önce başardıysa yine yapabilirdi.

Evin önüne geldiğinde onu kapının önünde gördü. Kapıya asılıyordu. Sanki dışardan açabilecekti. Arabadan indi aceleyle. "Soomin!" Kadın dönüp ona baktığında yüzüne kocaman bir gülümseme yerleşti. "Christopher! Aşkım!" Kadın kollarını açıp ona adımladı. "Seni çok özle-"

Chris başka hiçbir kadına yapmayacağı saygısızlığı yaptı. Ona tokat attı. Kadının başı yana, kolları da aşağı düştü. Gözleri irice açılmıştı. "Sen ne hakla benim evime gelirsin! Defol git! Ailemden uzak dur!"

"Senin ailen benim Christopher." Dedi kadın, sesi onu hipnoz etmeye çalışır gibi hafifti. "Kimsen yoktu benden önce. Bu aileyi biz kurduk. Hepsi bizim çocuklarımız."

"Onlar benim oğullarım. Sen artık hiçbir şeyleri değilsin. Git buradan yoksa kadın demem alırım altıma!"

Kadın Chris'e bir adım attı. Onun eskisi gibi geri kaçınmasını bekledi. Yapmadığında şaşırdı. "Çok değişmişsin Christopher. Benim sevgilim böyle inatçı değildi."

"Güçlendim ben Soomin. Ne zayıf ne de kimsesizim."

"Ama beni hala seviyorsun değil mi? Benim seni sevdiğim gibi." Kadın ellerini ona uzattığında Chris ellerini tokatladı ve iteledi.

"Başkasını seviyorum ben Soomin."

Kadının kaşları çatıldı. Başını geriye çevirip eve baktı. Çocuğun dediği ismi düşündü. "Kim Luna? Evlendin mi! Çocuklarıma başka bir anne mi getirdin! Hayır! Kimse benim çocuklarıma benden iyi bakamaz! Sen bile! Kim o kadın!"

"Kapa çeneni!" Chris onu kolundan yakalayıp kaldırıma doğru iteledi. "Sen kendinde anne diyemezsin. Siktir git buradan!"

"Christopher beni sınama, yoksa abimle gelmek zorunda kalırım." Kadın onu keyifli bir ifade ile tehdit ettiğinde Chris bedeninin ısısının düştüğünü sandı. Bu yüz her zaman kabuslarındaydı. Ancak Soomin bilmiyor olmalıydı ve Chris ona söyleyecekti. "Abin olacak o piç hapiste!"