BANG FAMILY

Bölüm 28

Başlamadan önce lütfen burayı geçmeden okuyun. 

Bu bölüm travmatik anılar, şiddet, t*cavüz bahsi, çocuğa karşı şiddet, alıkoyma anlatımları içermektedir. Rahatsız olacak olanlar, tetikleyici anılara sahip olanlar, midesi kaldırmayacak olanlar lütfen okumasın. Bu bölümü geçmeniz bir şey kaçırmanıza sebep olmaz. Okuyacak olanlardan şimdiden özür dilerim, rahatsız edici bir bölüm oldu.

***

Severek evlenmiştim.

Üniversitede tanışmıştık. Sınıfımdaki bir kızın ev arkadaşıydı. Hemen anlaşmaya başlamıştık. Beni mutlu ediyordu. Çıkmaya başlamamız da uzun sürmemişti. İlişkimiz o kadar iyi gidiyordu ki evlenme kararını almamız da mezun olmamızla birlikte gerçekleşmişti. İş bulup bir ev tuttuktan sonra ufak bir nikah yapıp evlenmiştik. Benim düğün yapıp çağırmaya değer bir ailem yoktu, o da sadece abisine sahipti.

Evliliğimizin beşinci ayında başladı felaket. Soomin geceleri kalkıp evin içinde dolanıyordu. Açık kapıları kapatır, camları kilitlerdi. Neden yaptığını sorduğumda 'ya gidersen?' derdi ve ben bunu o zamanlar ciddiye almamış, tatlı bulmuştum. Sonraları anksiyete krizleri tutmaya başladı onu. İşe giderken bile sorun çıkarıyordu. Sürekli arıyor ya da kendisi geliyordu. Bunu yapmamasını söylediğimde 'kaçıp gidersen ne yaparım?' diyordu.

Anksiyetesinin ailesinden kaynaklandığını sanıp onu bir doktora götürmek istedim. Onu orada bırakıp kaçacağımı zannetti ve bizi eve kilitledi. Bunu ne zaman halletti bilmiyorum ama evdeki tüm kapıların ve camların yeni kilitleri vardı. Anahtarları da ondaydı. Telefonumu bile kırmıştı. Haftalarca çıkmama izin vermedi ve ne yaparsam yapayım anahtarları da bulamadım.

Onu ikna edebildiğimde ilk yaptığım şey patronuma ulaşmak oldu. Kovulmuştum. Başka bir iş aramam gerekiyordu ama Soomin neden iş aradığımı, kendisinin bana bakabileceğini söyledi. Ailesinden kalan parayı abisi çeviriyordu ve ona da o para gönderiyordu. Bunun sonsuza dek sürmeyeceğini, evlilikte birimizin para kazanmasının daha sağlıklı olduğunu söyledim.

Abisine hakaret ettiğimi söyleyip bana saldırdı. Farkında olmadığım depresyonum onun saldırısına boyun eğdi. Bulduğu her şeyle vurdu. Sırtımda kesikler açtı. Ona karşı koyamamamı fırsat bilip beni bağladı. Günler mi yoksa haftalar mı geçti bilmiyorum. Gözlerim kapalıydı sıkı bir bağ ile. Kendi karım tarafından vahşice kullanıldım.

Christopher, aşkım başardık, dedi ve gözlerimi açtı bir anda. Gebelik testini gösterdi. Hamileydi. O sevinçle beni çözdü. Hastaneye gittik, kavgada yaralandığımı söyledi oradakilere. Hamilelik boyunca bana işkenceleri biter sanmıştım ama devam etti. Benim korkumdan beslendi. Doktorun uyarısına rağmen benimle birlikte olmaya, bana vurmaya devam etti. Evden çıkmama izin yoktu ve zar zor izin alıp içtiğim sudaki ilaçlar yüzünden kendimi de kaldıramıyordum.

Onun kölesi olmuştum. Seks için kullandığı, canı sıkılınca dövdüğü ve uyuşturduğu kölesi.

Üçüzlere hamile olduğunu öğrendiğimde günlerce ağladım. Bir değil tam üç çocuk onun kollarına düşecekti. Düşük yapmasını çok istedim. Bari onlar kurtulsun istedim. Olmadı. Soomin göründüğünden çok daha güçlü bir kadındı.

Hamileliğin altıncı ayında abisi evimize taşındı. Kardeşine yardımcı olacağını söyledi. Onunla düğünden sonra hiç karşılaşmamıştık, belki bana yardım eder diye umdum. Meğer durum çok başkaymış. Soomin artık kendisinin yapamadıklarını abisi yapsın diye getirmişti onu. Abisi benim güçsüz düşmemi ve erkek kuvvetini kullanıp bana ondan daha sert vuruyor ve o izlerken bana saldırıyordu.