Kanlı Şehvet//MinMer

"ACININ İLACI"

Oy vermeyi unutmayınız

Yazım yanlışları olabilir kusura bakmayın anlamadığınız yerde sormanız yeterli olacaktır.

Bismillahirrahmanirrahim diyerek başlıyoruz.

İyi okumalar diliyorum.

Mina'dan

"Acının ilacı,acımın ilacı."

Haykırmak isterdim içimden taşan sevgiyi,lakin yapamazdım.Nasıl yapabilirdim ki.?

Kardeşimin katilini herkesin önünde nasıl sevebilirdim.?

Sarılmak istedim lakin yapabildiğim tek şey tokat atmak olduğunda beni durdurmadı.Biliyordu suçunu,benden saklamıştı.

Elbet kolay değildir birinin yüzüne kardeşini öldürdüm demek,fakat kendine ne diye aşık edersin onu.? Kardeşi gibi onuda öldürmek için mi.?

Evet ehemmiyet gerektiren bir konu lakin ben onun suçunu kimseye söyleyemezdim.Sevdiğimi bir cümleyle satmamalıydım.

Anıl konuştu düşüncelerim arasında,söylediği sözler elbet ağrıma gitmişti,ama benim suçum değildi.Sevmek, sevilmek istemek benim suçum değildi.

Evet,kişiyi oldukça yanlış seçmiştim ama organlarıma söz geçiremezdim.

Beynimin içindeki neredeyse bütün fonksiyonlar bile onu geriye iterken sadece biri kendine çekerdi,o da tüm bedenimi esir alırdı zati.

Anıl:gidiyorum ben,sende şu yanındaki katilden vazgeçtiğin evvel gelirsin yanıma.

Ortada kaldığım vakit tekrardan döndüm ona,tek çarem ve kaçış yolum o muydu bilmem ama,bir şey bilirim.Kaçtığım yol onun iken kaçmama sebepte oydu.

Sadece sarılmak istedim,ve sarıldım.

Bazı ilaçlar hastalık olmadığı sürece içilirse zarar gösterirdi insana,bazende çok hasta olduğunda aynı ilaç şifa.

O benim ilacımdı.

Belki antidepresan belkide ağrı kesici,sadece bana ne yaparsa yapsın iyi gelecekmiş gibi..

Öylede oluyordu,bana iyi geliyordu.

Ne kadar yaralarıma tuz bassada onun sayesinde kabuk bağlıyorlardı.

Belki bazen yaralar soyulurdu evet,ama mühim değildi.Yaralarıma iyi bakıp,onları sarıp sarmalayabilirdim.Bunu başarabilirdim.

Mert:özür dilerim.

İki kelimesi defalarca öperken yaralarımdan daha sıkı sarıldım ona.

Susmalıydı.Ne olursa olsun susmalıydı.
Konuşursa yaptıklarımdan pişman olurdum,bilirdim.

Bunu bilmekte yaralardı beni,ama olsun sonuçta vardı bir ilacım.

Acının ilacı,acımın ilacı.

İşte tam olarak bu düşünce beni getirmişti bu hâle.Perişan ve acınasıydım.Canımı alandan yaramı sarması için yardım istiyordum.

Tek başımada yapardım elbet lakin dahada zorlaşırdı.Hele ki o gözümün önünde,burnumun dibindeyken.
-_-_-_-_-_-_-_-_--__--_-_-_-_-_-_--_-_-_-_-_-_-_-_--_-_-_-_-

Oy vermeyi unutmayınız.

Çok kısa oldu farkındayım lakin yarın uzun bir bölüm olacağından şüpheniz olmasın.

Sizleri seviyorum kendinize çok dikkat edin,istediğiniz bir sahne varsa yazabilir ve uygulayacağıma emin olabilirsiniz.