Black Eyes✔️

Bölüm 4- Yemekler

Merhaba,

Yeni bölümle geldim.

Arkadaşlar ben asla anne olamam.

Çocuklara karşı asla sabrım yok. 2 günde kafayı yemek üzereyim 2 gün daha var.

İleride eş beklemiyorum ama velevki oldu, benim fikrim değişene kadar çocuk istemesin.

Çocuk bakmak cidden aşırı aşırı zor..

Umarım bölümü beğenirsiniz.

Keyifli okumalar dilerim...

----

Yatakta uzanmış neden erkenden kızgınlığa girdiğimi düşünüyordum. Karnıma giren ağrılarla dizlerimi kendime çekerken kapım tıklandığında zorlukla ayağa kalktım. Ayaklarımı yere sürterek kapıya gidip açtığımda Jimin gülümseyerek içeri girdi. 

"Ne istersin bebişim?" Yanaklarımı mıncırarak sorduğunda kıkırdadım.

"Bir şey istemiyorum ama neden erken girdiğimi anlamadım." 

"Yoğun günler geçirdik ondandır. Yat hadi, canın bir şey çekerse bana söyle. Komutanlarımız alsın bir zahmet." Şımarık bir tavırla konuştuğunda hafifçe omzuna vurdum.

"Sağ ol Jiminshii." 

Jimin odamdan çıktığında bende tekrar yatağıma girdim. Babamı arayıp annemle konuştuğumda doktorla görüşeceğini söyleyerek kapatmıştı. Bende yastığıma sarılarak gözlerimi kapattım. Kendimi yorgun hissettiğim için hızlıca uykuya daldım. Kızgınlığımızda zaten izinli sayılıyoruz.

(hastaneden gelip weverse paketi ile karşılaşarak en en çok istediğiniz pcyi çekerek gününüzün güzelleştiğini düşünün, kolumda ki bantlar umurumda değil şu an slmfsk)

Kapımın açıldığını fark etmedim ama gıcırdama sesiyle gözümü açtım. Kapının son anda kapanırken gördüğüm için hızlıca yataktan kalkıp kapıyı açtım ama etrafta kimseyi görmedim. Odanın içinde gözlerimi gezdirirken ayakkabılarımın yanınada ki poşete gözüm takıldı. Üzerine yapıştırılmış kağıdı gördüğümde hızlıca eğilip kağıdı aldım.

"Kızgınlıkta ne iyi gelir bilmiyorum; normalde de ne seversin bilmiyorum ama umarım bunları seversin." 

"Kim bıraktı bunu?" Telefonumu elime alıp Jimin'den sohbet arası aldığım numarasının üzerine bastım. Birkaç çalıştı açtı.

"Alo Kookie"

"Jiminshi odama poşeti sen mi bıraktın?" 

"Ha? Ne poşeti?"

"Uyurken kapımın açılma sesiyle uyandım, yataktan hızlıca çıktım ama kim olduğunu göremedim. Kapımı kapatıp çıktı, odama da abur cubur dolu bir poşet bırakmış." 

"Not var mı?" 

"Kızgınlıkta ne iyi geliyor bilmiyorum ama umarım bunları seversin gibi bir şeyler." 

"Peki içindekiler sevdiğin şeyler mi?" 

"Bakmadım." Poşet sesi muhtemelen ona geldiği için yanıt vermedi; "Hepsi burada ki kantinden aldığım şeyler Jimin." 

"Seni izleyen biri olmalı. Dikkatli ol, kapını kitlemiyor musun?" 

"Kitlemiştim aslında?" 

"Jungkook, burası askeriye. Kitlenmiş bir kapıyı sessizce açamazlar."