Black Eyes✔️

Bölüm 44- Sakin Ol, Nefes Al Bebeğim

Merhaba,

Yeni bölümle geldim.

Artık finale çok yakınız,

Son birkaç bölüm...

Umarım beğenirsiniz,

Keyifli okumalar dilerim...

---

Taehyung'dan

"Sakin ol yavrum, seni bekliyorum tamam mı?" Bağırmaları arasında kafasını olumluca sallayan eşim doğumhaneye girerken ellerimiz en sonunda ayrıldı. Kapı arkasından kapandığında odamıza geri geçtim. 

Normalde yarın sezaryen doğum olucaktı ama yarım saat önce aniden suyu gelmeye başladığı için acilen doğumhaneye alınmış oldu. En azından hastanede yakalandık... 

Hastanenin nevresimlerini çıkarıp görevliye verdikten sonra eşimin doğumdan sonra sermem için aldığı örtüleri serdim yatağa. Bebeğimizi koyacakları minik beşiği yatağa yaklaştırırken oyalanmaya çalışıyordum.

Bebeğimizin cinsiyetini ne kadar merak etsekte doğumda öğrenmek istediği için hala cinsiyetini bilmiyoruz. Odanın içinde dört dönerken 2 saatini çoktan geri bırakmıştık. 

"İyi olucaksınız bebeklerim." Kendi kendime mırıldanırken en sonunda odanın dışına çıkıp koridoru gözetlemeye başladım ama hiçbir hareketlilik olmadığı için tekrar odaya girdim. 

Odanın kapısı açıldığında tüm odağım oraya kaymıştı. Mavi minik bir örtüye sarılmış minik bebeğimi getiren hemşireyle onlara doğru adımladım. Kırılgan bir cam gibi olan minik bebeğimi dikkatlice kucağıma aldım. 

"Bebeğim." Fısıltı gibi çıkan sesimle beraber boynuna yaklaştığımda tahmin ettiğimiz gibi portakal çiceğine sahip olduğu feromonları gülümsememi sağlamıştı. Hemşire gitmeden ona döndüm;

"Vitam ne zaman gelicek?" 

"Birazdan onu da getirirler. Tebrik ederim." 

"Teşekkürler."

Odada bebeğimle yalnız kaldığımda onu kucağımda sallarken yüzümdeki gülümseme ile tatlı yüzünü inceliyordum. Minik tombul burnu, yanakları, tatlı dudakları; vitamın aynısı olmuştu resmen. 

Odanın içinde bebeğimle beraber dolanırken yüzümde daha önce hiç olmamış bir gülümseme vardı. Odanın kapısı tekrar açıldığında baygın eşimi yatakla beraber getirmişlerdi. Bebeğimizi dikkatlice beşiğe yerleştirip eşimide hemşirelerle beraber dikkatlice yatağa yatırdık. Hemşireler odadan çıktığımda eşim ve bebeğimle beraber kalmıştım. 

Vitamın yanına oturup saçlarını geriye ittim. Anlını ve yanağını öperken kokusunu içime çekiyordum;

"Teşekkür ederim vitam. Bana bu mutluluğu verdiğin için çok teşekkür ederim." Beni duyamadığını bildiğim halde boynunda nefeslenirken fısıldadım birkaç kere. 

Yüzünün her noktasına öpücük kondururken bebeğimiz ağlamaya başladığı için kucağıma aldım. 

"Sakin ol bebeğim. Baban yanında, şimdi babanın uyanmasını bekle ki seni güzelce emzirsin." 

Bebeğimizin cinsiyetini bilmediğimiz için isim bulmamıştık güzel oğlumuza. Ama vitamın isim koymasını daha çok istiyorum. Ne kadar çok çalışmalar yapılsada, zaman geçsede hala omegaları geri planda tutan birçok insan var. Bu yüzden omega oğlumuzun tüm bunlara karşı çıkması ve güçlü olması için benden ziyade vitamın ona destek olması gerektiğini biliyorum.