MB 20

847 22 4
                                    

Napakurap-kurap ako at bumangon sa higaan. I sat down on the bed and still looked at him with big eyes. “You are very rich." Hindi makapaniwala kong sabi.

Paulit-ulit ko siyang sinabihan na bodyguard lang siya. Tapos bigla kong malalaman na wala pa pala ako sa kalingkingan niya.

Who wouldn't be surprised? Sino ang hindi lalaki ang mga mata kung ganito ang malalaman nila? I insulted him.

He laughed. “Yes..."

Napanguso ako. “How old are you na ba? And why are you so rich?" I'm confused because I don't know anything about him. I don't even know his complete name.

“I’m twenty-seven years old, baby."

“What?" I was surprised again. Pakiramdam ko nga ay mas malaki na ang mga mata ko sa Powerpuff Girls. “You're so old!" I said out loud in shock.

He gasped. “Grabe ka naman!" gulat at bigla niyang sabi.

I bit my lip to stop myself from laughing because of his reaction. Salubong ang mga kilay niya at kumunot ang noo na parang hindi makapaniwala sa sinabi ko. Nakikitaan ko rin siya ng pagtatampo sa mga mata habang nakangusong nakatingin sa akin.

“That’s real!" giit ko pa. “I’m just twenty-one."

“That’s why you're my baby!" With a playful twinkle in his eyes, he delivered his words teasingly. He pulled me closer to him as he clingily hugged me before softly pressing his lips on mine.

Nakalimutan agad niya ang sinabi ko.

I smiled and hugged him too. Ever since he tasted my lips he got used to kissing me all the time. Pati nga ako ay nasanay na rin sa mga halik niya. I never expected us to be like this with each other, after always fighting like cats and dogs.

“So how did you become rich?" I asked after a while.

“Hmmm..." his eyebrow raised. “Mayaman na talaga ang pamilya namin, baby. May mga kumpanyang pinamana sa amin na pinalago lang naming magkakapatid."

I groaned. “You have siblings?"

He just nodded. “One of my brothers was chosen by our grandparents to be given a hotel company. Pinalago niya ang hotel hanggang sa magkaroon na ng branch pati sa ibang bansa."

Wow! Ang galing naman!

“Eh, ikaw? Anong pinamana sa’yo?"

“Engineering company since I am an engineer," he answered. “Pero ’yong mga pinamana sa amin ay maliit lang. It's as if they just tested us to see what we can do. Pinalago lang talaga namin ang binigay sa amin dahil kaya naman namin."

Tumango-tango ako pero parang hindi pa rin ako makapaniwala. Sobrang galing naman dahil hindi nila pinabayaan ang pinamana sa kanila. They did not waste the opportunity that was given to them.

Maliit lang ang binigay sa kanila? But they became billionaires because of their own work and efforts.  Parang ang hirap paniwalaan na nakayanan nila.

I'm just looking at him silently and admiringly while waiting for what he would say next. It's exciting to hear the story of their life and how they became rich.

“Right now, my company and business are growing too much," he added. “That's why I gave my third brother a company. Sa ngayon ay napapalago na rin niya ang kumpanyang binigay ko sa kaniya."

“Ano ba ’yong business mo?" tanong ko dahil hindi naman niya sinasabi. I looked up at him while leaning on his chest. He's been talking for a while but he hasn't mentioned his business yet.

He smiled and kissed my forehead before he answered. “Since I'm an engineer, I started a business that sells materials to be used in the construction of houses, buildings, or anything else like roads and bridges."

Marriage #2: My Bodyguard [Ongoing]Where stories live. Discover now