7. Bölüm

311 14 8
                                    

Elimdeki son dosyayı da kapattığımda kafamı gergince geri atıp, gözlerimi kapatmıştım. Sabahtan beri 4 saattir kesintisiz dosyaları çeviriyor, belgeliyordum. Baş ağrım oldukça fazlayken kendime gelmeye çalışıyordum, dosyaları alıp yönetici odasına giderken yolda gördüğüm İrem'e vermiştim çünkü baş ağrısından oraya bile gidecek halim yoktu.

Tekrar odama dönerken arkadan belime sarılan ellerle kafamı çevirmiştim, Kerem'di tabi ki..

"Napıyormuş benim güzelim?"

"Aşkım, biri görecek şimdi"

Bir anda Okan hoca falan çıksa bir yerden muhtemelen utanmaktan yerin dibine girerdim, Kerem'in elini tutup odaya götürürken o da söyleniyordu.

"Yavrum sanki kim görecek?"

Cevap vermediğim de bu sefer odaya girip kapıyı kapatmıştım, o da yanımda ayakta duruyordu.

"Beni odaya mı attın?"

Sırıtarak ima yaparken bende yavaşça iterek arkasındaki koltuğa atmıştım onu.

"Aynen odaya attım seni"

Gülerek kollarını açtığında yanına gidip bozuntuya vermeden kucağına oturmuştum, kollarımı boynuna doladığımda kafamı da boyun girintisine sokmuştum.

"Kedi gibi sırnaşıyorsun ya bayılıyorum"

Kafamı kaldırıp baktığımda gülümseyerek beni izliyordu.

"Bende sana bayılıyorum.."

Sesim mayışırken baş ağrısını unutmuş kendimi Kerem'e teslim etmiş haldeydim.

"Çok mu yordular benim sevgilimi?"

"Çok yordular.."

Kerem saçlarımı okşarken bir yandan öpücük konduruyordu.

"Akşam oldu zaten bana geçelim mi?"

"Olur.."

Kerem'in kucağından kalkıp çantamı topladığımda o da yanağıma öpücük konduruyordu sürekli, asla rahat durmuyordu.

Odamı kilitleyip beraber çıktığımızda el ele çıkışa doğru gidiyorduk, arabaya doğru ilerlerken bir tane kız da Kerem'in arabasının önünde kollarını bağlamış bekliyordu.
Bende kısa, çakma sarı, on kilo makyaj yapmış garip bir kızdı.

Kız bir anda Kerem'e bakarak gülümsediğinde Kerem ise aksine gergin duruyordu.

"Kereem!"

Kız heyecanla yanımıza geldiğinde ellerini Kerem'e sarmasıyla Kerem onu geri itmişti, haliyle de bizim de ellerimiz ayrıldığında şok halinde izliyordum olanları.

"Buse kendine gel, napıyorsun sen ya!"

"Çok özledim ama senii o kadar arkadaştık yanii!"

"Buse, biz seninle normal arkadaştık bu denlice samimiyet ne hemde sevgilim yanımdayken!"

Kerem karşımda kızı azarlarken hoşuma gitmedi değil..

"Aa sevgilin miydi ki bu?"

"Evet biricik sevgilim kendisi, şimdi kenara çekilirsen arabama bineceğiz"

Kerem elini belime koyup arabaya ilerlettiğinde kapıyı açıp binmemi beklemişti, ben bindikten sonra gülümseyip yan koltuğa gelmişti hızlıca. Buse denen yollu ise kenarda kollarını bağlamış öylece duruyordu. 

Delibalım | Kerem Aktürkoğlu Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin