Kerem'le göz göze geldiğimde benden 9-10 adım uzakta duruyordu, acaba her şeyi duymuş muydu..
Hızlıca odaya girmek için hamle yapacağım sırada arkamdan seslenmişti.
"Nisa..dur bekle!"
Olduğum yerde durduğumda arkamı dönmüştüm, önüme geldiğinde konuşmaya başlamıştı.
"Konuşalım.."
"İstemiyorum Kerem, görüşürüz"
Tekrar odama gireceğim sırada bileğimden tutmuştu.
"Nisa..konuşmamız lazım, ikimizde biliyoruz"
"Öyle mi Kerem? O zaman neden sana yalvardığımda, beni yalnız bırakma beynimin seslerine engel olamıyorum diye mesajlar atarken neden görüldü attın ayrıldığımız gece! Sanki düşmanız gibi umursamadın bile beni, teşekkür ederim"
Gözlerimin dolmasına izin vermeden odama girerken peşimden girip kapıyı kilitlemişti.
"Ya sen akıllanmıyor musun?"
"Akıllanmıyorum gel akıllandır"
Sinirle nefes verdiğimde telefonumu masanın üstüne koymuştum.
"Kerem..çık git odamdan lütfen, zaten dayanacak ya da sabredecek gücüm yok!"
"Nisa..bak oturup konuşalım hadi, böyle yapamıyoruz"
"Zaten ben sana daha ayrıldığımız ilk geceden yazdım! O gece psikolejimle nasıl bir savaş verdim haberin var mı! Onca zorluğu çektiğimi gördün, aptal gibi sana güvendim ben, bana iyi geliyordun ve kendine bağlayıp bir anda çekip gittin!"
"Aptalım çünkü aptalım! Yedirmedim kendime, benden bir şey saklamanı yediremedim! Duydum ama babana söylerken..hamilesin, bilsem seni böyle bırakır mıyım kızım? Yalvardım sana anlat diye, nerden bilebilirdim?"
Gözlerimden yaşlar süzülürken ellerini yüzüme koyup göz yaşlarını silmişti..
"Kerem, bir olmayı becerdik ama biz olmayı beceremiyoruz..babam o gün hamile olduğumu öğrendi bana orospu muamelesi yaptı ben gittim sevdiğim adamı savundum o senin gibi baba olmaz dedim sonra seni kafede kızla gördüm..ayrıldık ve karnımda minnacık bebekle tüm bunları kaldıramadım..senden başka tutunacak dalım yoktu Kerem ama sen gidince bu miniğe bağlandım, şimdi ise babam..aldır diyor"
Kerem'in yüzü endişeyle bana bakarken bir yandan suçluluk duygusuyla ürkek bakışlar atıyordu, gözleri dolduğunda ellerini belime sarıp kendine çekmişti.
Kafasını boynuma soktuğunda göz yaşları akıyordu.
"Özür dilerim..yemin ederim pişmanım, bilseydim seni bu halde bırakmaz elinden tutar babanın karşısına çıkardım. Söz veriyorum sana babana anlattığın o mükemmel baba olacağım, sana da miniğime de bakacağım.."
Gözlerimiz tekrar buluştuğunda bu sefer ben konuşmaya başladım..
"Seni özellikle bu minik için affetmek istiyorum Kerem ama..sen yokken çok zorlandım sadece 2 haftada yaşlanmış gibi hissettim, kendime saygısızlık gibi hissediyorum ama kalbim seni istiyor"
