Gergin halde eşyalarımı çantama koyarken içim içimi yiyor haldeydim. Kerem'in babası bizi acil olarak akşam eve çağırmıştı, bir şey vardı orası kesin ama neyin nesiydi bilmiyordum.
İçimden hamilelik konusu geçerken Kerem'in yengelerine güvenmekte hata mı yaptım diye düşünüyordum..
Odamın kapısını kilitleyip Kerem'i ararken çarptığım bedenle kafamı kaldırmıştım, Halil ne alakaydı şimdi?
"Kusura bakma Nis-"
"Sorun değil"
Lafını kesip hızla giderken arkamdan bakıyordu ama şu an tek derdim Kerem'i bulmaktı, zaten çok gergindim..
Sonunda soyunma odasının önüne geldiğimde kapıyı tıklatacaktım ki içeride Kerem, Yunus, Barış ve Abdülkerim abi beraberlerdi.
"Tamam da abicim, babanlar nasıl öğrensin ki bu durumu?"
Şaşkınca kaldığımda Abdülkerim abiden sonra Kerem söze girmişti.
"Bilmiyorum abi ama babam acele olarak çağırdı Nisa'yı da çağırdığına göre bir şekilde bir şey duydular"
Hamilelik durumundan mı bahsediyordu? Kalbim hızla çarparken kapıyı tıklatmıştım, Kerem beni gördüğünde hafif bir gülümseme sunmuştu.
"Güzelim..hoşgeldin"
Bende gülümsediğimde yanına ilerlemiştim, kolunu açtığında bende elimi sırtına koymuştum.
"Çıkıyor muyuz canım?"
Sessizce konuştuğumda kafasını sallamıştı.
"Biz gidiyoruz o zaman, görüşürüz millet"
Bizimkilere el salladıktan sonra Kerem çantasını almıştı, elimi sımsıkı tuttuğunda gülümsemem genişlemişti.
"Hadi yavrum"
Odadan çıktığımızda beraber otoparka ilerliyorduk, içimdeki gerginlik gittikçe büyürken acaba hamileliği öğrendiler mi diye düşünüp duruyordum..
~~
Kerem zile bastığında derin bir nefes vermiştim..
"Güzelim sakin ol.."
Ellerimizi hala ayırmazken güven verici bir gülümseme sunmuştu.
Kapı açıldığında karşımızda Emel yenge vardı normalde beni görünce gülümseyen Emel yenge neredeyse yüzüme bakmamıştı, şaşkın halde dururken Kerem baş selamı vererek elimden tutup içeri ilerlemişti.
"Noluyoruz şimdi?"
Emel yengeyi ima ederek sessizce konuştuğumda Kerem de bilmiyorum anlamında dudak büzmüştü.
Salona girdiğimizde Kerem hala elimi bırakmıyordu çekinsemde gözlerim Kerem'in anne babasıyla buluşmuştu.
Kerem'in anne babasının elini öpüp hal hatır sorduğumuzda oturmamızı söylemişlerdi, ikimizde gergince oturduğumuzda yan koltukta da Kerem'in abileri ve yengesi oturuyordu.
İçeri bir anda Reyyan girdiğinde tüm dikkat dağılmıştı.
"Abii, yenge hoşgeldiniiiz!"
Reyyan heyecanla geldiğinde direkt Kerem'e sarılmıştı, her abisini sevse de Kerem'e ayrı bir bağı vardı.
