19. Bölüm

94 7 0
                                    

Kerem önümde şaşkın halde dururken bende yatakta geriye yaslanmış başımı okşuyordum sinirle.

"Güzelim neden başından bana demedin? Yengemler böyle bir şey yaptı ve ben yeni öğreniyorum!"

Kapattığım gözlerimi tekrar açtığımda göz göze gelmiştik.

"Aileye gelin oluyorum farkında mısın? Güvenmem doğal değil mi? Bu kadınlarla bir ömür geçireceğim diye samimiyetlerine inandım ayrıca bunu sana önceden desem hiç bir şey değişmeyecekti Kerem!"

Konuşmam üzerine kafasını geri atıp nefes almıştı, ardından tekrar konuştu.

"Bak..bana demiyorsun sonra bazı şeylerle tek başına mücadele etmek zorunda kalıyorsun, ya babamlar sana başka gözle baksaydı..kendimi ne kadar suçlu hissederdim kızım!"

"Bana sesini yükseltme Kerem! Her Allah'ın günü seninle saçma şeyler için tartışmaktan çok yoruldum anlıyor musun!"

Elini alnına koyduğunda sinirli konuşmaya başlıyordu, artık benim de sinirim fazlalaşmıştı.

"Amacım seni kırmak, üzmek değil ama bana söylemezsen bunları aşamayız bunu anlatmaya çalışıyorum, neden anlamıyorsun!"

"Madem beni kırıp, üzmek istemiyorsun önce etrafa bakmak yerine kendine bakmakla başla Kerem! Başından beri bundan bahsettim, bir olmayı becersekte biz olmayı beceremiyoruz!"

Gözlerim dolmasın diye savaş verirken yatakta yerime iyice sinmiştim.

"Güzelim bak dediklerinin farkında mısın-"

"Farkındayım Kerem! Artık sende farkına var ve senin çocuğunu taşıyan kadınla konuşurken kendine gel olur mu!"

Yorganı açıp yatağa girerken Kerem başımda ofluyordu.

"Işığı kapa çık git evden Kerem!"

"Güzelim bak küs uyumayalım hadi"

"Kendi öz eleştirini yapmadan yanıma gelme şimdi çık odadan şu ışığı da kapa, bebeğimle ben uyuyacağız"

Yine oflama sesi duyduğum da ışığı kapatmıştı, içeri doğru adımladığında hala kapı sesi yoktu demek ki burda kalacaktı. Sinirden bir oraya bir bu yana dönüp duruyordum, gerçekten sabrımı taşırmıştı Kerem. Ben orda yengelerinden kazık yemişim beyefendi, bana neden söylemedin diyor! Konu bu mu gerçekten ya, üstüne bir de sesini yükseltiyor! Şu an karnımda bu bebek olmasa kalkar giderdim ama cıvık hareketler yapamazdım çünkü geleceğini düşündüğüm birini taşıyordum karnımda.

Gelin olacağım aileye daha girmeden kazık yemiştim..kendimi gerçekten kötü hissederken Kerem'in susup beni dinlemesini bekledim ama gitti bana neden söylemiyorsun demeye başladı! Bu mu gerçekten sevgiden kastı..

Delibalım | Kerem Aktürkoğlu Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin