*Kızlarım, eklediğim şarkı delibal filminin veda sahnesinde çalan müzik. Okurken dinlemenizi tavsiye ederim..
~7 ay sonra
Bahçede tek başıma oturmuş telefonumda geziniyordum. Elim 9 aylık karnımdaydı, artık yavaş yavaş doğum yapacağım aya girmiştik.
Kerem bu zamanlarda sürekli yanımda olmak istese de işinden geri kalsın istemiyordum, bu akşam da maçı vardı ve gitmesini söylemiştim..
Telefonda takılmaktan sıkıldığımda kamerayı açıp koltuk takımının önündeki sehpaya koymuştum, bu gün biraz hafif sancılarım da olsa günü güzel geçirmeye çalışıyordum.
Telefonumdan videoyu başlattığımda esen rüzgarla saçlarımı düzeltmiştim, ardından aptal aptal gülerek ekrana bakıyordum. Sanki karşımda Kerem varmış gibi konuşmayı deneyecektim.
"Birtanem..Kerem'im"
Kendimi şizofren gibi hissetsem de galerimde Kerem'e karşı duygularımı anlatan bir video olsun istiyordum ve şu an boş zamanım varken bunu yapmak güzel olacaktı.
"Şu an bebeğimizle beraber senin akşam ki maçını izlemeyi bekliyoruz, bende boş zaman bulmuşken böyle bir anı bırakmak istedim.."
Gülümsedim kendi kendime..
"Biliyor musun Kerem..fazla mutluyum seninle. Anılarımıza yeni bir anı olsun istedim bu videoyu çekerken de.."
Yine aklıma eski anılarımız gelmişti..
"Seninle uzun yollar kattettik ve şu an miniğimizin yolunu gözlüyoruz beraber, Kerem..çok heyecanlıyım. Sence iyi bir anne olabilir miyim?"
Elimi karnıma koyup eğilmiştim, sancılarım da olsa es geçmeye çalışıyordum.
"Ama senden yana şüphem yok, hayatımda gördüğüm en mükemmel baba sen olacaksın Kerem. Nasıl benim hayatıma girip beni yeniden yarattıysan, bebeğimizi de en güzel şekilde büyüteceğinden şüphem dahi yok"
Tekrar gülümsediğimde karnıma bir sancı daha girmişti..
"Hani bana delibalım diyorsun ya Kerem..delibalın fazlası zarar mı demeliyim yoksa?"
Yine aklıma gelen anılarımızla sırıtmıştım..
"Ben yaralıyım birtanem..ama sen her bir yarama merhem oldun. Beraber bana bu yolları aşmayı öğrettin, eğer şu an yüzüm gülüyorsa da bunun sebebi sensin Kerem..her şey senin sayende belki de"
Onu gerçekten çok seviyordum, giren ufak sancılarla elimi tekrar karnıma koymuştum..
"Normalde benim sevgimin seni acıtamayacağı yerlere gitmek istiyordum sevgilim ama beni bu yoldan döndürdüğün gün..o gün o ağacın altında yanımda olmuştun ya hani? Belki de ben o gün yeniden doğmuştum"
Yine sırıttım, karnımdaki sancıyı es geçerek yine sırıttım.
"Hayatıma girdiğin her dakika için teşekkür ederim sevgilim. Bizim hikayemiz hiç bitmesin tamam mı? Mutlu son değil mutlu sonsuz olalım biz. Sayamayacağın kadar öpücük, yıldızlar kadar öpücük birtanem"
