Kerem'le birbirimize sessiz sakin bakarken konuşmayı kim başlatacak diye bekliyorduk.
"Nisa, bize noldu böyle?"
Gözlerim istem dışı tekrar dolarken gözlerimi sürekli ondan kaçırıyordum.
"Kerem bize noldu bilmiyorum..ama senden uzaklaştıkça daha da dibe batıyorum. Aptal inatlarım var, kendimi zehirliyorum. Sen haklıydın..ama Kerem ben böyle giderse kendimle seni de zehirlerim diye korkuya kapıldım, korkuya kapıldıkça her şey daha çok büyüdü.."
"Ben seni o karanlıktan çıkartmaya geldim Nisa! Neden anlamıyorsun bunu, neden daha çok dibe batalım? Batıyorsakta gel beraber batalım desen ben kabul etmez miydim?"
"Kerem..geri dönüşü olmayan bir yola girdik, ben korkuyorum..anlamıyorsun beni! Korkuyorum, senden sakladığım bir şey var ama diyemiyorum!"
Ağlamam iyice artarken Kerem ellerini saçlarına götürüp ayağa kalkmıştı.
"Şu siktiğimin saçmalığını anlamıyorum Nisa! Neden saklıyorsun, neyi saklıyorsun bilmiyorum! Kendi içine kapanıyorsun ve korktuğun şey her neyse bilmiyorum!"
Sesi yükseldiğinde olduğum yere daha da sinmiştim, gözlerimi kapattığımda ağlamam durmuyordu..
"Ağlama lütfen artık ağlama! Konuş Nisa konuş, noldu bize anlat!"
"Kerem..yoruldum, ben çok yoruldum! Seni o kızla kafede görmeden saatler önce ben babamı gördüm! Onca sene sonra çıktı geldi!"
Kerem'in yüz ifadesi tamamen değiştiğinde şaşkınca bana bakıyordu.
"Sana bir şey mi yaptı? Ne demek geldi, bana neden söylemedin bunu?"
"Bir şey yapmadı..ama tranvalarımı tetikledi! Beni evlendirmek istiyor Kerem, başlık parası falan dedi!"
Kerem'in yüz ifadesi iyice değişirken endişelenmeye başlamıştı.
"Ne evliliği Nisa, ne demek evlendirmek!"
Sinirle ayağa kalktığımda geri adım atmıştı.
"Bilmiyorum Kerem bilmiyorum! Berbat bir hale geldim ben artık anlıyor musun! Yenemediğim korkular var, sana açıklayamadığım şeyler var istesemde yapamıyorum beynimde o ses her şeye engel oluyor! Seni o gün kafede görmeden önce babam geldi onunla berbat bir olay yaşandı yetmedi seni gördüm sonra ayrıldık ve diyemediğim şeyler..yapamıyorum!"
Yapamıyordum, hamileyim dediğimde sanki Kerem babama dönüşecek gibi hissediyordum. Hepsi babamın suçuydu, kendime gelemiyordum..
Kerem yüzünde kırgın bir ifadeyle bana bakarken gözyaşlarımı silmeye çalışıyordum.
