Cimcime

thirty-two

Kaç saat oldu bu sandalyede oturup onun saçlarının bukleleriyle oynayalı?...Kaç saattir burada oturup hiç konuşmadan öyle duruyorduk?

"Alo?" Telefon ile konuşan Bulut'a gitti bakışlarım. "Efendim anne?"

"Ne demek Gece ve Hilal daha eve gelmedi?" Sağ elimi Aleyna'nın saçından çekmeden sol bileğimdeki saate baktım.

Saat akşam ondu.

"Tamam anne ben bakıyorum şimdi" Bulut benimle ufacık bir göz temasına girdiği anda bakışlarını çekti. "Noldu?" Diye sordum.

Aleyna konuşmamı beklemiyor olsa gerek direkt yüzüme baktı.

"Boşver sen, kardeşin yol yorgunudur. Gel gidelim burada durmayın." Kafamı sallayıp Aleyna'yı bacağımdan kaldırıp saçlarını öptüm.

"Hadi gidelim eve abim"

"Ben o eve gidemem abi. Annen beni istemez"

"Sen benim kardeşimsin. O ev de ona ait değil. Gel benimle" elini tutmuştum ama bırakmıştı.

"Hayır-"

"Aleyna, bizim evde kalırsın o halde. Evlerimiz karşılıklı. İki kız var zaten evde onlarla kalırsın. Bu saatte başka nereye gideceksin?"

Aleyna yüzüme baktı. Bende kafamı salladım. Bulut'a güvenmeyecektim de kime güvenecektim.

"Peki. Teşekkür ederim" Bulut kafasını sallayıp eczaneden çıktı. "Aleyna bu erkekler benim çocukluk arkadaşım. Yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmez. Hepsi çok iyi çocuklardır"

"Ya" kafamı salladım. "Yurt dışına çıktığınızda aranız bozulmamış"

"Onlar ağlaya ağlaya gittiğimi biliyor da ondan..." yüzüme baktı. Ben ise eczaneden çıkarken gökyüzüne baktım.

Yine karanlıksın...Gece...

Zaten geceler aydınlık olmazdı ki...

"Ne oldu?"

"Hiç. Aklıma biri geldi de" arabaya binerken ikimizde arkaya oturmuştuk. Berk ve Araz kendi arabalarıyla gelmişti.

"Eczaneyi kapatmayı unuttuk!" Hatırladığım şeyle Bulut çalıştırdığı arabayı kapattı.

"Kapalı ya göt. Korkuttun beni" kepenki ben kapatmamıştım ki. "Berk abi miydi? O kapattı ben gördüm" derin nefes alıp arkama yaslandım.

"Dinçer kardeşim kardeşim diyordun. Al sana kardeş. Mutlu oldun mu?" Bulut'a karşı kocaman gülümseyip Aleyna'yı kendime çektim. Başını göğsüme koymuş bende kendi başımı onun başının üstüne koymuştum.

"Çok mutlu oldum Bulut..."

Kız kardeş sevgisi çok daha farklıymış.

Derin nefes alıp Bulut'un araba sürüşünü izlerken bir elinin telefonda birisini aradığını görmüştüm.

"Gece açsana be kızım. Açsana abim" hızlı sürüyordu bir tık.

Gece'ye bir şey olmuş olmasın...Yalvarırım Allah'ım...

"Hilal'i aradın mı?"

"Aradım. O da duymuyor" Aleyna şaşkın bakışlarla bize bakarken ben cebimden telefonumu çıkarıp Can'ı aradım.

"Alo efendim abi" merakla bakıyordu telefona Aleyna.

"Dışarı çıkıp Gece ile Hilal ablanı araman lazım. Ulaşamıyoruz. Eve gitmemişler daha"

"Tamam çıkıyorum şimdi."  Telefonu kapatıp cebime koydum. "Can'a haber verdim."

"Can kim?"

"O da bizim ufak kardeşimiz" kaşları şaşkınlıkla kalkarken sanırım bu bilgi onda yoktu. "Bir sen varsın sanıyordum"