Psychotic Guardian [Mephisto Boys Club Series #2]

CHAPTER 8: Whom To Save For The Sake of Whom?

Ishamar's POV

Maingat kong isinarado ang pinto at dali-daling nilapitan si Peggy. Gaya ng ipinangako ko noong huli kong punta rito ay dadalhan ko siya ng pagkain at pakakainin, pero kailangan ko na munang masigurong hindi malalaman ni Heze ang pagpunta ko rito, or else I'll got into trouble.

Pumasok sa kaniyang study room si Heze at sinabihan akong 'wag siyang katukin o bulabugin since may importante siyang gagawin kaya naisipan kong pumuslit dito. I need to visit her even just for a minute. She can't eat anything and no one's feeding her, if that continues... she'll definitely die here.

"Peggy," mahina kong sambit at inilapag muna sa mesa ang pagkain. Iniangat ko naman ang aking kamay para sana gisingin siya pero sa kalagitnaan at natigilan ako nang may mapansin.

Ang buong katawan nito... puno ng bite marks at hickey. Mas maputla rin ito kumpara noong huling kita ko sa kaniya. Basa ang sahig, at umaalingasaw ang kakaibang amoy sa apat na sulok ng kwarto. She was penetrated.

In short... she was raped.

"Hngh! N-no... I c-cant do it anymore."

"Please no."

Panay ang pagbulong nito ng kung ano-ano. Nagmamakaawa at tumutulo rin ang kaniyang luha, kaya naman naisipan ko na siyang gisingin nang makawala na ito pansamantala sa bangungot na kinalalagyan niya. Pero tulog man o gising... she won't escape this place... but that was mine to decide.

"Dinalhan kita ng pagkain. Kailangan lang nating bilisan," mahina kong sambit at sinubuan siya pero hindi umuwang ang bibig nito, bagkus ay iniwas niya pa iyon.

"J-just let me die already," aniya pero tumutulo naman ang luha sa kaniyang mata at kitang-kita ang takot sa kaniyang mukha. "I can't take this anymore. I can't live this life. This world is the worse, so don't give me any hope."

"...especially that... you were also the one who's keeping it out from me," pagdudugtong ng isipan ko sa sinasabi nito.

Huminga naman ako ng malalim at iwinakli ang boses na iyon. "That won't do," saad ko kaya naman napatingin sa akin si Peggy. "Patuloy ka pa ring hinahanap ng tatay mo. Dinagdagan niya na ang pabuya sa sobrang desperado niyang mahanap ka kaya hindi ka pwedeng sumuko. You'll leave this place safely, I'm pretty sure of that."

This sounds funny especially coming from me. I'm not good at comforting people since the only thing I'm good at is fighting back especially verbally. Also, I'm talking sh*ts. I could set her free but I'm not doing anything.

I might want to set her free... yet I don't want to die.

I don't act like a hero, and I don't want to be one.

Suminghot si Peggy at kalauna'y nagpasubo na kaya naman pinakain ko na siya. Habang kumakain ay nagsimula naman itong magkwento patungkol sa kaniyang ama na pinakinggan ko lang. Ayon sa kaniya at strikto ang kaniyang ama pero mabait ito lalo na sa kaniya. Ibinibigay nito lahat ng gusto niya. Pinoprotektahan siya kahit na sa maliliit na bagay. At secured na ang future niya.

"Everything was fine until I was kidnapped and waked up inside this place," hayag ni Peggy at nagsimula na naman siyang umiyak. "Hey, if... If I didn't manage to came out this place, please tell my father that I love him more than anything. Tell him that I'm sorry for making a bad decision. And sorry for what I did to my brother."

Nangunot ang aking noo sa huling sinabi nito pero hindi na ako nakapagtanong dahil nakarinig ako ng malakas na kalabog mula sa labas. Minadali ko namang iniligpit ang pinagkainan ni Peggy at tumungo sa likod ng pinto. Hinintay ko ang pagpasok ng kung sinong gumawa ng ingay sa labas pero dumaan na ang ilang minuto pero wala pa ring pumapasok, kaya naman ako na ang lumabas. Only to find out it was just a cat.