Beg At Me Again My Ex Husband (Under Editing)

Chapter 3

"What are you looking for? I said get out!" Sigaw nito at kinalabog pa ang lamesa nito kaya napabalik ako sa wisyo.

"'Wag mo'kong paulit-ulitin." Pansin ko naman na iba ang awra ng mukha nito kaya lumapit ako at agad dinampi ang kamay sa nuo.

Agad naman itong nagulat kaya umurong ito. "What are you doing?"

"Tinitignan kung mataas lagnat mo, grabi ka pa naman lagnatin. Kagaya ng anak mo..." Bulong ko naman sa huli.

"I can handle my self." Sakto naman na tumawag na naman si Vivian kaya binuksan ko ang bag ko at kumuha ng gamot na paracetamol.

"Inumin mo 'to para bumaba lagnat mo. Aalis na'ko."

Pansin ko naman sa mata nito na nangingilid ang luha. "T-thank you." Ngumiti naman ako.

"About sa building na'to bakit pinatayo mo parin 'to?" Pag-iiba ko sa usapan.

"Nothing, maganda ang naisip natin noon at pinatayo ko 'to para narin ano," natigilan naman ito.

"Ano?" Bitin kong turan.

"Nothing, umalis kana." Nilagay naman nito 'yung gamot sa lamesa.

"Aalis ako dito kapag na sabi mo na." Pagpupumilit.

"Dahil nung pinalano natin itong building noon, 'yon ang pinaka masayang nangyari at pinangako ko noon na itatayo ko'to kahit anong mangyari."

Naiiyak naman ako. Oo nga pala nag promise siya noon na kahit na anong mangyari kahit magipit itatayo niya ang plano namin, nakalimutan ko 'yon ah...

"At nung araw na pina-plano natin 'to, naaalala mo pa?" Bigla naman nanlaki ang mata ko ng mag sink sa akin.

"Uuwi na'ko." Pero tatalikod na sana ako ng hawakan nito ang kamay ko.

"Hindi ba gusto mo malaman lahat kung bakit, ngayon na kinu-kwento ko aalis ka, I'm not done, my kwe-kwento pa'ko kung bakit."

"Bitawan mo'ko ayokong marinig. Uuwi na'ko!" Bigla ko pero nagulat ako ng hawakan nito ang panga ko na lagi n'yang ginagawa at inilapit sa mukha niya. "Gusto mo malaman 'diba? Pwes pagbibigyan kita." Nakangisi nitong turan.

"No, ayokong marinig!" Piglas ko.

"Habang pina-plano natin noon 'yung building na'to kinakadyot kita, natatandaan mo? Tutuusin ikaw lang lahat nag-isip ng design at 'yung gagamitin sa building dahil busy ako sa puke mo, kinakausap mo lang ako kapag medyo nahihirapan ka sa sukat at saan pwede bilhin 'yung naiisip mo." Pag kwento pa nitong seryoso kaya namumula na ako.

"Noon pa 'yon kaya pwede ba kalimutan mo nalang." Irita kong turan.

"Paano ko kakalimutan kung ayon ang pinaka masayang ala-ala natin?"

"Wala akong pake, matagal na 'yon kaya alaala nalang lahat." Nanggagalaiti kong turan at tumalikod na.

Nang pipihitin ko na ang doorknob ng office nag salita ito.

"Pero 'yon ang totoo, habang pina-plano natin 'tong building kinakadyot kita, at 'yon ang sikreto ng kwento nitong building na tinayo ko. Walang nakaka-alam ng kwento ng building na'to tayo lang."

"But I'm thankful, nang dahil sa building na'tong pinalano mo nakilala lalo ang pamilya namin, maraming gustong makipag partnership at kunin ang nag-isip nitong building at gusto ka na nga nilang asawahin." Medyo natigilan ako dahil bakit hindi niya sinabi na ako gumawa non, bakit?

"Thank you. Kahit niloko mo'ko my nagawa kaparing tama bilang asawa ko." Nabingi siguro ako sa sinabi niya sa huli. Asawa?

"Asawa mo mukha mo, matagal na tayong hiwalay."