Aşık Ağa

24.Bölüm

Aslan koltuğu geriye doğru çekip Zeynep'in de kemerini açtı. Onu kucağına çektiğinde Zeynep itiraz edemeden dudaklarına yapıştı. Tutkuyla öpüşürken kendinden geçmiştiler. Nefes almak için durduklarında  Aslan alnını Zeynep'in alnına yaslayıp 'Bana ne zaman güveneceksin be yavrum?' Dedi. Zeynep iç çekip 'Aslan sana çok güveniyorum...' dedi. Aslan gözlerinin içine bakıp 'O zaman neden bana her şeyi anlatmıyorsun hayatım?' Diye sorunca Zeynep 'Ama o senin annen Aslan... En başından biliyoruz ki kabul etmedi ve etmeyecek... istemiyor... ' dediğinde Aslan onun yüzünü elleri arasına alıp 'Birtanem istemiyor diye sana kötü davranamaz. Sen benim karimsin... Kabul etmese de sana böyle davranamaz... İzin vermem sende buna müsaade edemezsin... ' dedi. Zeynep üzgünce ona bakınca Aslan onu kendine çekip sıkıca sarıldı. 'Ah ahh... Sana çok vurgunum be yavrum... Sen üzüldüğünde ben ölüyorum...' dedi. Zeynep başını onun omuzuna yaslayıp boynunu öptü. 'İyi ki varsın Aslan... iyi ki benden vazgeçmedin...' dedi. Aslan 'Senden vazgeçmem mümkün değil güzelim...' diyerek saçlarını okşadı....

Uzun bir süre öyle kaldıktan sonra Zeynep yerine geçti. Aslan ile evlerine gittiler. Aslan çıkan şarkı ile müziğin sesini yükseltip Zeynep'in elini tuttu. Eve geldiklerinde birlikte yemek hazırlayıp yediler. Çaylarını içerken film izlediler. Zeynep Aslan'ın göğsüne yaslanmış, Aslan onun saçlarını oksuyordu... Aslan Zeynep'e baktı. Yaraları olan bir kız çocuğu vardı şu an gözünde... tüm yaralarını sarmak istiyordu.... Anne ve babasını kaybetmiş, geri kalanlarda ona sahip çıkmamıştı... Zeynep ise o sırada Aslan'ın yüreğinde ki merhameti ve sevgisi ile huzurlu hissediyordu... Film bitince ikisi de yatmak için ayaklandı. Aslan 'Bunları ben götürürüm yavrum sen yorulma... Odaya çıktı geliyorum bende...' diyerek bardakları toplayıp gidince Zeynep gülümseyerek arkasından baktı. Odaya geçince üstünü değiştirmek için dolabı açtı eli hiç giymediği geceliklere gidince Aslan gelmeden denemek için birini alıp banyoya geçti. Aslan bulaşıkları makineye yerleştirip mutfağı topladı. Odaya çıktı. Kapıyı açtığında Zeynepte banyodan çıktı. Aslan ona şaşkın şaşkın bakarken 'Yavrum...kalbim senin zaten bir de aklımı mı alacaksın?' Dediğinde Zeynep gülerek etrafinda döndü. Giydiği gecelik siyah danteldi ve vücut hatlarını fazlasıyla belli ediyordu. 'Nasıl beğendin mi?' Diye sorduğunda Aslan çapkın bir gülümseme ile hemen yanına gitti 'Beğenmek ne kelime be yavrum... Muhteşemsin...' dedi. Zeynep gülerek ona bakarken Aslan dudaklarına yöneldi. O gece doyasıya sevistiler...

Ertesi gün Aslan iş için çıktığında Füsun hanım Zeynep'i görmeye geldi. Onunla konuşurken Duygu'nun kınası için elbise bakmaya çarşıya gitmeye karar verdiler. Aslan'a haber verip birlikte çıktılar. Füsun hanımla çarşıda ki işlerini bitirince Aslan onları almaya geldi. Zeynep onu görünce mutlu olunca Füsun hanım ikisine dualar etti. Eve gectiklerinde Füsun hanım onları yemeğe çağırdı. İtiraz etselerde bırakmadı. Ömer beylere geçince bol sohbetli güzel bir yemek yediler. Akşamın ilerleyen saatlerinde Aslan yorgun oldugunu soyleyip izin istedi...evlerine geçerken Aslan Zeynep'e sıkıca sarılıp öptü. 'Hadi bakalım aldığın elbiseye birtanem...' dedi. Zeynep yaramaz bir gülümseme ile 'Sürpriz Aslancım...o gün görürsün...' diyerek göz kırptı. Aslan ona çapkın çapkın bakarken sarılıp kendine yasladı. 'Oyle olsun bakalim...O zaman hadi yatağımıza gidelim...' dedi. Zeynep gülerek  'Hani çok yorgundun Aslan bey...' dedi. Aslan onun boynunu öperken 'Bahaneydi o yavrum... Sana hiç yorgun olur muyum? ' Dedi. Zeynep gülerken Aslan onu kucağına alıp odalarına taşıdı.

Sonunda Kına günü gelmişti. Sabah erkenden yola çıkıp Duygu'nun yanına gittiler. Kuaföre ulaştıklarında Aslan Zeynep'i öpüp 'Hayatim... Kimsenin canını sıkmasına izin verme... Bu kim olursa olsun...' dedi. Zeynep gülerek Aslan'a doğru eğilip 'Bundan sonra canımı sıkanın canını alırım kocacım sen hiç merak etme...' dedi. Dudağının kenarından öpünce Aslan gür bir kahkaha atarak 'Kocan sana kurban olsun be Aslan'ın karısı da Aslan olur... onlara göster...' dedi. Zeynep gülerek arabadan eşyalarını alıp indi. Kuaföre girdiğinde büyük bir telaş vardı. Duygu kuzenlerine bağırıyordu. 'HEPINIZ AYNI KUAFORE GELMEK ZORUNDA DEGILDINIZ.... MARDINDE BASKA KUAFOR MU YOK? HELE SEN ÖZGE... SENI ANCA BOYA BADANACI BOYASA DA BIR HALTA BENZEMEZSIN. SEN NIYE GELDIN KI?' Diye bağırıyordu. Zeynep kahkaha atınca herkes ona döndü. Duygu dışında diğerleri özellikle Özge ona nefretle bakınca Zeynep ona gözlerini devirip Duygu'nun yanına gitti. Özge sinirle 'BU NIYE GELDI O ZAMAN? O DEFOLUP GITSIN... ONU ISTEYEN KIMSE YOK...' dediğinde Duygu Özgenin üzerine yürüyecekken Zeynep kolunu tuttu. Özgeye bakmadan yüksek sesle 'Bırak kuyruk acısı var onun... İstediği kadar zehrini kussun...' dedi. Özge onun üzerine yuruyecekken Zeynep ona sinirle baktı. Özge bağırarak 'SEN BANA YILAN MI DIYORSUN?' Dediğinde Duygu kahkaha atarak 'Ay kendini de hemen biliyor...' dedi. Diğerleri araya girip Özge ve Duygu'yu sakinlestirdi. Hepsi sonunda hazirlandiginda Duygu ve Zeynep dışındakiler konağa geçti. Zeynep elbisesini giyinip gelince Duygu şok olmuş ona bakıyordu. 'Kuzu?? Bu elbiseyi abimle mi aldınız?' Diye sorunca Zeynep 'Yoo ben Füsun teyze ile aldım...Sürpriz olacak ona...' dediğinde Duygu kahkaha atarak 'Çok büyük hemde...Dur hemen Kemal abimi aramam lazım...' dediğinde Zeynep tereddüt edip üstüne baktı. Duygu Kemal abisinden kuaföre gelip Aslan'ın tepkisini kayda almasını söyledi.