Aşık Ağa

35.Bölüm

Zeynep sinirle ona bakarken 'Aslan sen ne demeye çalışıyorsun?' Diye sordu. Aslan tüm ofkesi ile 'SANA BIR SORU SORDUM ZEYNEPPP? O ITI TANIYOR MUSUN?' Diye tekrar sordu. Zeynep sinirle ona baktı. Aslan 'ZEYNEPP BAK EN NEFRET ETTIGIM SEYDIR YALAN... SANA TEKRAR SORMAYACAGIM OMER KIM?' Diye sordu. Zeynep ona büyük bir hayal kırıklığı ile baktı. 'Sen bana yalancı mı diyorsun? Bahsettiğin kişiyi tanımıyorum bile...' dedi. Aslan sinirle 'AMA O SENI TANIYOR HEM DE COCUKLUKTAN.... COCUKLUK ASKIYMISSIN...' dedi. Zeynep kalbinde büyük bir acı hissetti. Aslan'a gozlerinde ki yaşlarla bakarken sert bir tokat attı. 'SEN BENI HIC TANIMAMISSIN BEN ASLA YALAN SÖYLEMEM... BU YASIMA KADAR ILK KEZ BIRINE ASIK OLMUSTUM O DA SENDIN.... YAZIKLAR OLSUN BAŞKASININ LAFINA INANIP BANA YALANCI DEMEN... VE BENI ITHAM ETTIGIN SEY COK ÇİRKİN.... HATIRLATAYIM SENDE BANA O KADAR SENE ASIKKEN SENI DE TANIMIYORDUM VE KESKE HIC TANIMASAYDIM...' dedi ve onu orada bırakıp yatak odasına çıktı. Kapıyı sertçe kapatıp kilitledi. Üzerini parçalar gibi sinirle çıkarıp üstünü giyindi. Burada Aslan'la kalamazdı... Ama gidecek yeri de yoktu. Telefonu ve çantasını alıp aşağı indiğinde Aslan öfkeyle her yeri dağıtmış bahçede sigara içiyordu. Zeynep ona bakmadan kapıya yönelip çıktı. Aslan hemen ona yetişip kolundan tuttuğunda Zeynep ona öfke ile baktı. Aslan sesinin sakin çıkması için çabalasa da sert çıkıyordu 'Nereye gidiyorsun bu saatte? Geç içeri konuşacağız...' dedi. Zeynep kolunu ondan sertçe çekip kurtarmaya çalıştı. 'Konuşacak hiç bir şey kalmadı....' dedi. Aslan sinirle onu kendine çekip sıkıca sarıldı 'KISKANIYORUM ULAN KISKANIYORUM... SENI BENDEN BASKASI SEVEMEZ... BASKASI ASIK OLAMAZ...' dedi. Zeynep onu göğsünden itip gözlerinin içine bakarken 'BU SEVGI DEGIL ASLAN... BU HASTALIK... SEN BANA NE IMA ETTIN FARKINDA MISIN? BUNCA ZAMAN BENIMLE YASADIN HIC KIMSEYE BAKTIM MI BAKMADIM BAKMAMDA AMA SEN... OZGE OLDU KUZENIM DEDIN ZEHRA... ZEHRA SENIN NEYINDI ASLAN... AMA BEN SANA BOYLE BIR IMA YAPTIM MI? TANIMIYORUM DIYORUM SANA TANIMIYORUM ALLAH KAHRETSIN TANIMIYORUM....' dedi. Aslan onu kendine geçip sıkıca sarıldı. Öfke ve kıskançlık gözünü kör etmişti... Zeynep'i çok kırdığının farkına vardı. Zeynep onu itmeye çalışsa da Aslan izin vermedi. Aslan onu kucağına alıp eve geri girdi. Zeynep inmeye çalışsa da Aslan çok güçlüydü. 'Bırak beni... bırak diyorum...' diye bağırsa da Aslan onu salona getirene kadar bırakmadı. Zeynep ayaklari üzerinde durduğunda goz yaşlarını sertçe sildi. Ona kızgınlıkla bakarken Aslan onun yüzünü ellerinin arasına alıp 'Özür dilerim... Çok özür dilerim... Biliyorum affedilemez bir hata yaptım... Ama sana yemin ederim kıskançlığımdan oldu... O çocukluk aşkı deyince gözüm döndü... Zeynep hastalık de aşk de ne dersen de ama ben seni kendimden bile kıskanıyorum... Elimde değil çok seviyorum...' dedi. Zeynep geri adım atıp ondan uzaklaştı 'Biz seninle evliyiz Aslan... Bu takıntı aşk değil... Sana onu tanımıyorum diyorum ama sen başkasının... hiç tanımadığın birinin lafına inanıp bana yalancı diyorsun... hesap soruyorsun... ' dedi. Aslan ona pişmanlıkla bakarken Zeynep 'Madem gitmeme engel oluyorsun... O zaman uzun bir süre gözüme gözükme... ' diyerek yatak odasına çıktı. Kapıyı kilitleyip hıçkıra hıçkıra ağladı. Çıkıp gitse nereye gidebilirdi. Sevdiği, aşık oldugu adam onu yalancılıkla suçlamış ve tanımadığı bir adamın çocukluk zamanında olan sevgisini kıskanmıştı... Onu en çok yaralayan şey o kızı tanımadığı halde ona inanıp ona inanmaması... Zeynep yatağa geçip cenin pozisyonunda ağlamaya devam etti. Aslan da bahçede üst üste sigara içerken duvara defalarca yumruk attı. Kendine olan öfkesi geçmek bilmiyordu. Zeynep'i bu sefer o üzmüştü ve bu affedilir değildi....

Aslan gece yarısı Zeynep'i merak edip odaya çıktığında kapi kilitliydi. Kapıya yaslanıp yere çöktü. Derin bir iç çekip kafasını kapıya dayadı. Zeynep'in iç çekerek ağladığını duyunca kendinden nefret etti. Sabaha kadar o şekilde oturdu. Zeynep gün aydınlanırken yorgunlukla resmen bayılmıştı. Gece boyu ağladığı için gözleri açılmıyordu. Öğlene doğru uyandı. Banyoya girdiğinde soğuk suyla duş alıp kendine gelmeye çalıştı. Aslan Zeynep'in uyandığını anlayınca mutfağa geçip ona kahvaltı hazırladı. Zeynep duştan çıkıp hazırlandı. Duygu ile mesajlaşıp buluşmak için kararlaştırdılar. Zeynep çantasını alıp aşağı indiğinde Aslan'ın mutfakta olduğunu anlasa da ona haber vermeden evden çıktı. Duygu'nun yanına giderken telefonundan da Aslan'ı engelledi. Duygu ile bulustuklarinda Duygu ne kadar ısrar etse de Zeynep hiç bir şey anlatmak istemedi. Duygu onun üstüne gitmenin doğru olmadığını anlayınca kafası dağılsın diye çarşıya gittiler. Bir kafeye geçip oturdular. Aslan Zeynep'in aşağı indiğini bile fark etmemişti. Zeynep uzun süre içmeyince odaya çıktı. Kapıyı kaç kez çalsa da cevap gelmeyince açtı. Zeynep'in gitmiş olduğunu fark ettiğinde korku ve panikle onu aradı. Ama telefonuna ulaşamayınca iyice delirdi. Duygu'yu aradığında Duygu telefonu açmadı ama hemen sonra mesaj geldi.