Aşık Ağa

47.Bölüm (Final)

Aslanları havalimaninda Cesur bey ve Kartal karşılamaya gelmişti. Hep birlikte Arslanoglu konağına geçtiler.Aslanların gelişi Mardinde bayram havası yaratmıştı. Konak kapısında onlar için bir çok Kurban kesildi. Zeynep kucağında Alparslan ile girdiğinde Sultan hanım gür bir zılgıt çekti. Duygu ve Narin hanimda ona katılınca Aslan gülümseyerek onlara baktı. Herkes Zeynep'in etrafını sarmıştı. Her gün Aslan onlara Alparslan'ın fotoğraflarını atsa da merakla ona bakmaya çalışıyorlardı. Kartal ve Kemal kimin kucağında daha çok durdu diye kavga edip duruyordu. Emzirme vakti dışında Zeynep oğlunu goremiyordu bile... Aslan da uykusu geldiginde zorlukla oğlunu alabiliyordu. Sultan ve Narin hanım Zeynep'in de etrafında dört dönüyor onun iyi olması için sütünü arttırmak için sürekli bir şeyler yedirip iciriyor. İş yapmasına asla müsaade etmiyorlardı. Duygu kıskançlıkla söylenince Zeynep gülerek onu da yanına çekip ona da yediriyordu. Kızı Asel aynı Duygu gibiydi. O da büyümüştü.

Zeyneplerin konaktaki odalarına Alparslan içinde beşik koyarak hazırlamışlardı. Aslan ne kadar kendi evlerine gitmek istese de izin vermiyorlardı. İlk gece  odalarına geçtiğinde Zeynep Alparslan'ı emzirirken Aslan ikisini aşkla izliyordu, dilinde dualarla... Sonra oğlunun gazını çıkarıp bakımlarını yaptı ve yatırdı. Zeynep o sırada duş alıp geceliğini giyindi. Yatağa geçtiğinde Aslan da oğullarını besigine koyuyordu. Aslan üstünü değiştirip hemen Zeynep'in yanına geldiğinde Zeynep onun göğsüne yatıp sarıldı. Aslan saçlarından öperek 'Binlerce şükür... Iyi ki varsın ve hep var ol Kurban olduğum...' dedi. Zeynep gülümseyerek ona baktı. 'Sende Aslan...Seni çok seviyorum...' dedi. O gece huzurla uyudu herkes...

Sonra ki günlerde Aslan şirkette ki işlerini bir an önce bitirip konağa uçarak geliyordu. Alparslan'ın büyürken hiç bir anını kaçırmak istemiyordu. Kırkı dolunca mevlut okutuldu. Sadakalar dağıtıldı. Aslan Zeynep'e hasreti ile kendini zor tutuyordu. Ama konakta da hiç yalnız kalamiyorlardı. Alparslan üç aylık olduğunda Aslan'ın canına tak edince annesi ve babaannesine Alparslan'ı emanet edip Zeynep'i omuzuna atıp kaçırdı. Evlerine götürdü. Zeynep ne kadar emzirmesi gerektiğini söyleyip Aslanı ikna etmeye çalışsa da Aslan 'Yavrum benim de ihtiyaçlarım var ama azıcıkta o kerata beklesin ben çok bekledim...' dedi. Evlerine gelir gelmez Zeynep'i kucağına alıp öpmeye başladı. Zeynepte onun tenini özlemişti. Iki saatin sonunda Aslan'ın telefonu çalınca zorlukla ayrıldı sevdiğinden... Duş alıp konağa gectiklerinde Aslan 'Artık evimize geçelim yavrum... Ben çekirdek ailemle yalnız kalmak istiyorum...' diye sitem ediyordu. Zeynep ona zorlukla gülümseyerek baktı 'Aslan...ama babaannen ve annen çok üzülür...' dedi. Aslan küçük çocuk gibi omuz silkip 'Bu şekilde de ben üzülüyorum... Yeter haftasonu geliriz...' dedi. Aslan o akşam sıkı bir pazarlık yaparak sonunda evlerine geçmek için ikna etti onları.

Günler huzurla geçiyordu. Asel yürümeye başlamış etrafta diger cocuklar ile kosturup duruyordu. Alparslan da emeklemeye başlamıştı... Tam hersey yoluna girdi diye sevinmiştiler ki o gün konağa gelen iki davetsiz misafirle Aslan öfke ile ayağa kalktı. Zeynep'i kaçıran Mehmet Aslan'a dayısının ölümü ile iyice bilenmişti. Dayısını öldüren kişinin Aslan olduğunu düşünüyordu. Zeynep'i elinden almıştı. Evlerine, memleketlerine bile girmesine izin vermiyordu... İşleri bozulmuş hersey alt üst olmuştu. Bunların hepsinin sebebini Aslan olarak görüyordu. Ama hiç bir şey sandığı gibi değildi.Aslan söylediğinde Mehmet'in babası oğlunu korumak bahanesi ile Mardinden çıkmıştı  ama bu gidişin asıl sebebi Mehmet'in babasının bulaştığı adamların onlara zarar verebileceği içindi. Mehmet onu arayan kişi ile şüphelense de 'Aslan'dan intikam almak istemiyor musun?' Diye sorunca kabul etmişti.

Özge ile Mehmet el ele konağa girdiğinde herkes şaşırdı. Özge sinsice Zeynep'e bakarken Zeynep gördüğü kişi ile tedirginlikle Aslan'a baktı. Aslan gözlerinden ateş çıkararak Mehmet'e bakıyordu. Mehmet her ne kadar korksa da nefreti ve intikam duygusuyla Özgenin teklifini kabul etmişti. Aslan sesi konakta inlerken bağırdı 'ŞEREFSİZ SENİN BURADA NE İŞİN VAR?!!' diye gürledi. Cesur bey de hemen ayağa kalktı. Emre Duygulara bakıp 'Siz çocukları alıp çıkın...' dedi. Kizlar çocuklarını alıp yukarı çıkarken Narin hanım da Zeynep'in yanına geldi. Alparslan'ı kucağına alıp 'Hadi kızım bizde çıkalım...' dedi. Zeynep sıkıntı ile Aslan'a baksa da Aslan bakışlarını ilk andan beri karşılarına geçmiş ikiliden çekmiyordu. Zeynep Narin hanimla birlikte yukarı çıkarken Mehmet ona bakma gafletine düştü. Aslan o an sanki ışınlanmış gibi hemen dibinde durdu. Üstten ona öldürecek şekilde bakarken Mehmet yerinde sendeledi. Özge sinirle onun elini sıkıp baktı. Gelmeden önce kaç kez korkaklık etmemesi için tembihlemisti. Ama Mehmet şu an Azraili karşısında dururken nasıl korkusunu gizleyecegini bilmiyordu....