Aşık Ağa

5.Bölüm

Ömer Silvanin konağı inleten sesi duyuldu....
'VERIYORUM... BEN TORUNUM ZEYNEP'İ ARSLANOGLU'NA VERIYORUM...' dedi. Aslan ağalara dönüp 'HERKES GORDU DUYDU...' dedikten sonra Zeynep'e dönüp baktı. Zeynep korku ile ona bakarken elini uzattı ama Zeynep başını olumsuz anlamda salladı. Aslan 'O zaman başka çare bırakmadın...' diyerek onu omuzuna aldı. Zeynep şokla 'Ne...ne yapıyorsun...' diye sorarken Aslan merdivenlere yönelmişti bile... Konak kapısına geldiğinde Zeynep inmek için debelenirken Kartal kısık sesle 'Yenge bir dur Allahını seversen abim çok havalı bir çıkış yapıyor şu an bozma...' dedi. 😅 Kemal de çaktırmadan videoya alıyordu bu anları... Zeynep şokla onlara baktı. Aslan arabasının yanına gelince ön kapıyı açıp Zeynep'i dikkatle indirip bindirdi. Zeynep itiraz edip inmeye çalışırken 'Sakın...' deyip kapıyı kapatıp arabayı kilitledi. O da arabasına binince hemen gaza basıp oradan ayrıldı...

(Fettah Can -Sen en çok aşksın)

Aslan Alemdar konağından hızla ayrılırken hala öfkeliydi. Ama artık sevdiği yanındaydı ve onu asla birakmayacakti hiç kimseye emanet etmeyecekti... Bu saatten sonra bu imkansızdı... Zeynep korku ile ağlarken ona baktı. Arabanın hızı da korkusunu körüklüyordu. Sesi titriyorken 'Beni nereye götürüyorsun?' Diye sordu. Aslan onun sesi ile kendine geldi. O Alemdarlari nasıl öldüreceğini düşünüyordu... Kimden başlayacağını... Şahin ilk sıradaydı bu gece itibariyle sonra Kadir... diye sıralamasını yaparken Zeynep'in sesi ile düşüncelerinden sıyrıldı. Aslan derin bir nefes alıp ona baktığında Zeynep'in korku ile titreyerek ağladığını gördü. Arabayı sağa çekip ona baktı. 'Zeynep... Biliyorum beni tanımıyorsun daha ama... Seni artık kimseye emanet edemem...bırakamam... Sana bir sey olmasına asla izin vermeyeceğim... bunun içinde Sen benimsin bundan sonra....Bu işin başka bir yolu ya da oluru da yok... ' dedi.

(Emre Kaya -Benimsin)

Zeynep ona korku ile bakarken 'Ben evlenmek istemiyorum... Ne olur beni bırakın... Ömer dede...' dediğinde Aslan onun sözünü kesip 'Ömer ağa seni koruyamadı... Hem o da seni  bana verdi... Bak korkularını anlıyorum sana şerefim üzerine yemin ederim ki seni korumam için evlenmemiz lazım ama seni hiç bir şeye zorlamayacağım söz veriyorum... Zamanla beni tanıyacaksın Duygu da sana anlatacaktir... Sadece bana güven... Seni bırakamam Zeynep...' dedi. Adı dilinden değilde kalbinden döküldü... Zeynep iç çeke çeke ona bakıyordu. 'Ama ailelerimiz düşman...' dediğinde Aslan kafasını olumsuz anlamda salladı 'Sen düşman falan değilsin... Sen herseyi bana bırak...' dedi. Zeynep sessiz kaldı. Aslan ona sıkıca sarılıp göz yaşlarını silmeyi deli gibi istese de onu daha fazla korkutmak istemediği için kendini tuttu. Arabayı çalıştırıp hızını daha yavaş sürerek konağa geçti. Bir de bu sınav vardı şimdi önünde... Kendini değil de Zeynep'i düşünüyordu... Ona tek bir laf etmelerine izin vermeyecekti...

Konağa geldiklerinde Zeynep daha çok korkmaya başladı. İçeride bir Duygu'yu tanıyordu. Ailesinin onunla görüşmesini istemediğini de biliyordu... gözünde yaşlarla konağın kapısına bakarken Aslan derin bir nefes alıp arabadan indi. Sonra dönüp Zeynep'in kapısını açıp elini uzattı ona... gözlerine bana güven diye bakıyordu. Zeynep çekinerek elini tutmadan arabadan indi. Aslan bir şey diyemedi. Konağın kapısında ki adamlar Aslan'ı görünce hemen konağın kapısını açtı. Konak kapısı açıldığında Aslan içeri girdi. Zeynep hemen arkasından girdi.