Aşık Ağa

27.Bölüm

Aslan'ın o cümle beyninde yankılanıyordu. 'Zeynep öldü...' Aslan'ın yüreği bu cümleyi inkar etti... Zeynep ölemezdi... Onu bırakmış olamazdı... Uyanmıştı iyiydi... Aslan şoka girmiş Emre'ye bakarken 'HAYIR YALAN SÖYLÜYORSUN... O ÖLEMEZ... BENI BIRAKMAZ...YOK ÖLMEDİ...' diye bağırdı. Emre göz yaşları içinde ona bakınca Aslan onu bırakıp yürümeye başladı. Kalbinde büyük bir sızı vardı. Elini göğsüne koydu. Hayir Zeynep gitmiş olsa o da yasayamazdı... Zeynep onun kalbiydi... Gitmiş olsa onunda kalbi atamazdı ki... Nefes alamadı...

Aslan'dan

Araftayım... Ne bu dünyada ne de öteki taraftayım... Yaşadıklarımı ben yaşamıyorum... Kendimi uzaktan izliyor gibiyim... O ihtimali gerçek sayarsam işte o zaman benimde kalbim duracak gibi... Zeynep'e söz verdim ben... Buna sebep olan herkesi öldürüp işte o zaman ona kavuşacaktım... Ekrem ne zaman yanıma geldi hatırlamıyorum bile... 'Anahtarı ver...' dediğimde beni durdurmaya çalıştılar ama ben bu saatten sonra duramazdım ki... Zeynep'ime kavusmam gerekiyordu... Son gördüğüm hali gözümün önündeyken ben nasıl durabilirim?? Ekrem kararlı olduğumu görünce 'Tamam yürü ben kullanacağım iyi değilsin sen...' dedi. Arabaya bindigimizde bana bakıyordu. 'ALEMDARLARA SÜR ONLARI CEHENNEME YOLLAMA VAKTI GELDI...' dedim. Ekrem istemese de ona sertçe bakınca arabayı çalıştırdı. Yol boyunca kalbimdeki sızı büyüdü... lanetli konağa geldiğimizde Ekrem'i beklemeden indim. Kapıdaki adamlar beni görünce hemen silahlarına davrandı. 'KORKAK SEREFSIZ... CIK ULAN CIK KARSIMA... AZRAILIN GELDI...' diye bağırdım.

Yazarın anlatımıyla

Kadir aslında şikayetini geri cekmeyecekti. Ama Zeynep onun önünde bunu yapmazsa onun isteğini yapmayacağını söyleyince mecburen şikayetini geri çekmişti. Aslandan korkuyordu ama onu tam kalbinden vuracak hamleyi de yapmıştı. Aslan'ın kız kardeşine aşık olduğunu öğrenmişti. Ona bakışlarını görmüştü. Çıkar çıkmaz mezarlığa gideceğini düşünüyordu ama işte buradaydı.... Kadir yorgundu... Vurulan omuzunu da zorlamıştı. Ama dedesine o videoyu izletince Dedesi ona ilk kez 'Aferin...' demişti diye içi rahattı... Adamların arasında kapıyı açtırdı. Aslana sinsice gülerek bakarken Aslan kelimenin tam anlamıyla delirmisti. Gözleri saf öfke ile bakarken gözleri ile öldürmeye yemin etmiş gibiydi. Kadir alayla  'Ne o cenazeye yetişemedin mi Arslanoglu? Oysa ki tam da yetisecegin saat için şikayetimi geri çekmiştim.... ' dedi. Aslan Kadir'in üzerine yürürken adamlar onu tutmaya çalışsa da nafileydi. Aslan kendini kaybetmişti. Zeynep'e söz vermişti. O sözü tutacak ve bitirecekti her şeyi... Kadiri yakalarindan tutup yüzüne kafasını geçirince Kadir acı ile inlememek için kendini zor tuttu. Aslan resmen gurleyerek 'SEN NASIL BIR ADİSİN ULAN SEREFSIZ O SENIN KARDESINDIIII.... ONU NASIL ÖLDÜRÜRSÜNNNNN NASILLLLL ULANNN NASILLLL?' ... Kadir ona sinirle bakarken 'Bizi iyi tanı Arslanoglu.. Biz kendi kirli çöpümüzü bile düşman kullansın diye bırakmayız ona.... Zeynep taa en başından ölmeliydi... öldürdüm... O ÖLDÜÜÜÜ....'dedi. Aslan kafasını sağa sola sallayıp ona saldırdı. Adamlar onu durdurmaya çalışınca Ekrem de dahil oldu. Emre Cesur beylere Aslan'ın çıktığını ve Ekrem'le gittiğini duyurmuştu. Cesur bey Kartal ve Kemal ile Alemdar konagina gittiğinde zorla Aslan ve Ekrem'in onlardan ayırdı. Kadir yaralarına rağmen gülerek 'ÖLDÜ... SANA BIRAKMADIM ONU...' dedi. Aslan acı içinde ona saldıracakken Cesur bey onu tutup konaktan zorla çıkardı. Aslan'ı zorla arabaya bindirdiklerinde delirmişti. Kemal ve Kartal acı içinde abilerine bakıyordu. Sevdiğini kaybetmişti... mezarlığa gittiklerinde Aslan arabadan inerken acı ile gülümsedi. Ekrem sinirle 'Anasının babasının yanına gömmeye izin vermediler....' dedi. Aslan ofke ile kabristana bakarken 'İyi yapmışlar... Çünkü oraya hepsini gömeceğim... Zeynep burada değil... Zeynep'in kokusu yok burada...' dedi. Mezarlığa girmeden arabaya tekrar binince diğerleri acı ve üzüntü ile birbirine baktı. Aslan Zeynep'in ölümünü inkar ediyordu... Konağa geldiklerinde Narin hanım düğün yemeği gibi sofra hazırlatmış, kendide sanki düğüne gider gibi süslenip giyinmisti. Yüzünde kocaman gülümseme sürekli şükürler olsun diyordu... Aslan konağa girmek istemedi. Ama gücü yoktu... içeri girdiklerinde sofrayı ve annesini görünce acı ile gözlerini kapattı.  Duygu ağlamaktan perişan haliyle gelip ona sarılınca Aslan iyice kötü oldu. Duygu 'Abi...Zeynep...' dedi. Aslan nefes alamadı. Kafasını sağa sola sallayıp zorlukla 'O yaşıyor... Ben hissediyorum... kalbim atıyor... o... o... ölmedi...' dedi. Narin hanım tüm nesesiyle 'De hayde ellerinizi yıkayın da sofraya geçelim... Şöyle ailecek huzurla yemeğimizi yiyelim...' dedi. Aslan annesine bakamadan odasına doğru çıktı. Her yerde, her adımında Zeynep vardı sanki... odaya gelince kapıyı içeriden kilitledi. Kapının arkasına çöküp hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladı... odasının kapısı çalınsa da açmadı. Dedesi ne kadar dil dökse de Aslan duymadı. Saatler sonra yerde uzandı. Cenin pozisyonunda ağlamaya devam ederken gözlerini kapattı. Rüyasında gördükleri ile 'ZEYNEP'İMMMM....' diye bağırarak uyandı. Yattığı yerden hemen ayağa kalktı. Kapıyı açıp aşağı kosturdugunda Kemal ve Kartal da hemen odalarından çıkıp peşinden koştu. Konaktan çıktığında onlarda arkasındaydı. Aslan arabasına binip gaza bastı. Kemal ve Kartal ona yetişmeye çalışsa da izini kaybettiler. Aslan buluşacağı adamı aradı. Onunla konuştuktan sonra planlar yaptı.

Kadir Aslan'ın ona yaptıklarının acısını çıkarmak için yine depoya indiğinde Zeynep bilinci kapanmadan önce Aslan'ın sesini duyar gibi olmuştu. Kendini zorlasa da acıya daha fazla direnmemiş karanlığa teslim olmuştu. Şimdi üzerine dökülen buz gibi suyla boğularak zorla nefes almaya çalışırken ciğerleri yanıyordu. Aldığı darbelerden sol gözü tamamen kapanmıştı. Sağ gözünü zorlukla açarken celladı yine karşısına dikilmişti... 'BAK UĞRUNA ÖLMEYİ KABUL ETTIGIN SEREFSIZ SENIN CENAZENE BILE GITMEDI... ' diye bağırdı. Zeynep ona bakmak bile istemiyordu. Kadir yine kemerini çıkarınca Zeynep ona yapma bile demedi... Hastaneye yanına gittiğinde Kadir şart olarak 'Sanma ki seni öldürmekten vazgeçtim... Dedemin gözünden düştüm senin yüzünden... Madem bu kadar istiyorsun o itin oradan çıkmasını o zaman seni almaları için adamları göndereceğim onlarla defolup geleceksin... Herkes seni öldü bilecek... Zaten öleceksin... Yoksa istersen git şikayet et... umrumda bile değil... Gene çıkar çıkmaz seni öldürmeye gelirim...' dedi. Zeynep Aslan için kabul etti. Onun yüzünden hapis yatmasına asla izin veremezdi... Aslan'ı çok seviyordu... Tam mutlu oldum sanarken hep bir şey oluyor ve yine zarar goruyorlardi... Zeynep ben ölürsem hersey biter diye düşündü... Aslan'ı düşünürken yüreği yanıyordu... Onun için zor olacaktı ama orada da olmasına gönlü razı olmuyordu... kabul edip çıkmıştı. O gece adamlar gelip Zeynep'i hastaneden çıkarıp Alemdar cehennemine getirmişti. Abisi o gecenin sabahına kadar onu öldüresiye dövmüştü. Zeynep tek kelime bile söylememiş, direnmemisti. Yüreğinde ki bu büyük acının bir an önce bitmesi için susmustu... Kadir bu anları kaydedip Dedesine izletmesi için adamlarını gönderince Dedesi sevinmiş ve Aferin demişti. Kadir bununla gurur duyup Zeynepe işkence etmeye devam etti. Evin emektar çalışanı Halime hanım Zeynep'in bu acıları çekmesine daha fazla dayanamadı. Zeynep'in babaannesine haber yollayıp Sevde hanimi çağırdı. 'Hanımım kızı öldürecek... Yazık sabiyi zaten vurmuş yarası bile iyileşmemiş kimseyi de yanına koymuyor kurban olduğum bir şey yap...' dedi. Sevde hanım oğlunun emaneti olan Zeynep için uzulse de kocasi ve Kadir acımasızdı. Yapacaklarını düşünürken korksa da yüreği daha fazlasına dayanamadı.

O sırada Aslan Ömer bey ile plan yapmıştı.  Ömer bey adamlarına haber edip Evde ki kadın ve çocukları bir bahane ile çıkardı. Diğer adam ile de Aslan her şeyi hazırlayıp konağın kapısında durdu. Telefonu çalsa da açmadı. Halime hanım da Sevde hanımla Aslan'ı aramaya çıkmıştı o sırada olacaklardan habersiz... Aslan elinde ki çakmağı yakıp konağa doğru atınca alevler konak kapısını sarmaya başlamıştı bile....

_________________________________________________________