26 வளையல்

544 52 5
                                    

26 வளையல்

மாயவனை முறைத்துப் பார்த்தபடி நின்றார் குணமதி. வெண்மதியோ அவர் மீது ஒரு கோப பார்வையை வீசிவிட்டு தன் அறைக்கு சென்றாள். குணமதியும் அங்கிருந்து செல்ல முயன்ற போது,

"தயவுசெய்து தூயாகிட்ட பேசு குணா" என்றார் மாயவன்.

"நான் ஏற்கனவே அவன் கிட்ட பேசிகிட்டு தானே இருக்கேன்?"

"நான் அந்த பேச்சை பத்தி சொல்லல"

"வேற எந்த பேச்சைப் பத்தி சொல்றீங்க?"

"அவன்கிட்ட சஞ்சனாவை பத்தி பேசு"

"அவனுக்கு ஏற்கனவே அவளைப் பத்தி தெரியுமே"

"அவ நல்ல பொண்ணு, அவ நம்ம வீட்டுக்கு மருமகளா வந்தா நீ ரொம்ப சந்தோஷப்படுவேன்னு சொல்லு..."

"என்னை பொய் சொல்ல சொல்றீங்களா?" என்றார் நக்கலாக.

"குணா, இது விளையாடுற விஷயம் இல்ல"

"அதையே தான் நானும் சொல்றேன். இது என் பையனோட வாழ்க்கை பிரச்சனை. அவன் என்னை மாதிரி இல்ல. அவன் புத்தி கெட்ட முட்டாளை எல்லாம் அனுசரிச்சு போக மாட்டான்..."

"கு...ணா..."

"நான் சஞ்சனாவை சொன்னேன்" என்றார் தெனாவட்டாக.

"என் வார்த்தைக்கு மரியாதை இல்லயா?"

"உங்களுக்கே மரியாதை இல்லாதப்போ, உங்க வார்த்தைக்கு எப்படி மரியாதை வரும்?" என்றார் தன் பல்லை கடித்துக் கொண்டு கோபமாய்.

"அப்படியா? நான் இந்த வீட்டை விட்டு போயிட்டா என்ன செய்வ?"

சில நொடி திகைத்து நின்ற குணமதி,

"போங்க எனக்கு எந்த பிரச்சனையும் இல்ல" என்றார்.

"நான் போக மாட்டேன்னு நினைக்கிறியா?"

"எப்போ நீங்க என்னை விட உங்க ஃபிரண்டு தான் உங்களுக்கு முக்கியம்னு சொன்னிங்களோ, அப்பவே நீங்க என்ன செய்வீங்க செய்ய மாட்டீங்கன்னு யோசிக்கிறதை நான் நிறுத்திட்டேன்"

"ஓ... அந்த பழைய காழ்ப்புணர்ச்சியை மனசுல வச்சுக்கிட்டு தான் இதெல்லாம் செய்றியா?"

என்னுயிர் நின்னதன்றோ...! (முற்றும்✔️)Where stories live. Discover now