42 முதலிரவு

655 53 4
                                    

42 முதலிரவு

அனைவரும் திருமண மண்டபத்தை விட்டு கிளம்ப தயாரானார்கள்.

"குணா..." என்று மாயவன் அழைக்க, நின்றார் குணமதி. அவருடன் அனைவரும் நின்றார்கள்.

"நம்ம குடும்பத்துக்குள்ள வர எனக்கு அனுமதி குடுக்க மாட்டியா?" என்றார் கெஞ்சலாக.

"நம்ம குடும்பமா? எப்போ இது உங்க குடும்பமா இருந்தது? நம்ம குடும்பம் அப்படிங்கற உணர்வு உங்களுக்கு எப்போதாவது இருந்திருக்கா?" என்றார் கூரிய பார்வையோடு.

"நான் செஞ்ச எல்லா தப்புகாகவும் என்னை மன்னிச்சி, எல்லாத்தையும் சரிகட்ட எனக்கு ஒரே ஒரு சந்தர்ப்பம் குடு, குணா"

"எப்படி சரி கட்டுவீங்க? உங்களோட அலட்சியத்தால நீங்க இழந்ததை எல்லாம் அவ்வளவு சுலபமா எங்களுக்கு திரும்ப குடுத்துட முடியும்னு நினைக்கிறீங்களா?"

"நான் செஞ்சதெல்லாம் தப்பு தான்னு எனக்கு தெரியும். சத்தியமா அந்த தப்பை எல்லாம் நான் திரும்ப செய்யவே மாட்டேன்.  என்னோட பழைய மரியாதையை உங்ககிட்ட நான் திரும்ப பெற முடியாதுன்னு எனக்கு தெரியும். நான் அதை எதிர்பார்க்கவும் இல்ல. எனக்கு வேண்டியது எல்லாம், உன் நிழல்ல இருக்க ஒரு இடம். தயவு செஞ்சி இல்லன்னு மட்டும் சொல்லிடாத"

நீண்ட மூச்சை இழுத்து விட்ட குணமதி,

"நான் உங்க மேல ரொம்ப கோவமா இருக்கேன். எனக்கு இனிமே நீங்க வேண்டாம். என் பிள்ளைங்க உங்களை ஏத்துக்க தயாரா இருந்தா, எனக்கு அதுல எந்த பிரச்சனையும் இல்ல. என்னை பொறுத்த வரைக்கும், உங்களோட இருப்பு, எனக்கு எந்த பாதிப்பையும் ஏற்படுத்த போறதில்ல. நீங்கள் என் கூட இருக்கிறது கூட எனக்கு பிடிக்கல" என்றார். அவரது குரல் உயர்ந்து இல்லையே தவிர, அவர் பேசியது தெள்ளத் தெளிவாகவும் தயக்கம் இன்றியும் இருந்தது.

அவரது வார்த்தைகள் புதுமண தம்பதியினரை திகைக்க செய்தது. தூயவன் கூட தன் அம்மாவிடம் இருந்து அப்படி ஒரு உறுதியான நிலைப்பாட்டை எதிர்பார்க்கவில்லை.

என்னுயிர் நின்னதன்றோ...! (முற்றும்✔️)Dove le storie prendono vita. Scoprilo ora