என்னுயிர் நின்னதன்றோ...! (முற்றும்✔️)

41 நாடகம்

41 நாடகம்

யாரும் எதிர்பார்க்காத வண்ணம், சக்கர நாற்காலியில் இருந்து எழுந்து நின்ற தூயவன், ஸ்டைலாக அந்த நாற்காலியை உதைத்து பின்னால் தள்ளி அனைவருக்கும் அதிர்ச்சி அளித்தான்.

குணமதியும்  வெண்மதியும் வாயை பிளந்து கொண்டு நிற்க, அந்த மண்டபத்தில் இருந்த மக்கள் அனைவரும் நம்பிக்கையின்றி அவனைப் பார்த்துக் கொண்டு நின்றார்கள். மாயவனும் மாதேஷும் நடப்பது என்ன என்று தெரியாமல் அதிர்ச்சியின் உச்சத்தில் நின்றிருந்தார்கள். அடியோடு ஆட்டம் கண்ட சஞ்சனா, தன்னை அறியாமல் தான் அமர்ந்திருந்த நாற்காலியை விட்டு எழுந்து நின்றாள்.

பவித்ரா தன் சுய நிலையிலேயே இல்லை. ஏதோ மந்திரித்து விட்டவளை போல் தூயவனை பார்த்துக்கொண்டு நின்றாள். அவன் சக்கர நாற்காலியை விட்டு எழுந்து நின்று விட்டான் என்பதையும், அதை உதைத்து தள்ளினான் என்பதையும் அவளால் நம்ப முடியவில்லை.

அங்கிருந்த அனைவரையும் விட அதிகமாய் அதிர்ச்சி அடைந்தது சின்னசாமி தான். உடல் செயலிழந்து விட்ட தூயவனால் ஏதும் செய்ய முடியாது என்று அவன் எண்ணியிருந்தான். அவன் எழுந்து நின்றதை பார்த்த அவன் உஷாரானான். பவித்ராவை காப்பாற்ற மதுரைக்கு வந்திருந்த போது, அவன் அடித்த ஒவ்வொரு அடியும், ஒவ்வொரு குத்தும் அவன் நினைவுக்கு வந்தது. மேலும் அந்த திருமண மண்டபம் போலீஸாரால் பாதுகாக்கப்பட்டு கொண்டிருந்ததையும் அவன் கவனித்தான். அதனால் பவித்ராவை கடத்திக் கொண்டு செல்ல வேண்டும் என்ற எண்ணத்தை கைவிட்டு அமைதியாய் அமர்ந்திருந்தான். யாரும் அவனை அடையாளம் காணும் முன் அங்கிருந்து சென்று விடவும் தயாரானான்.

பவித்ராவை பார்த்து புன்னகை புரிந்தான் தூயவன்.

"பவித்ரா, உன்னால அக்னியை நடந்து வலம் வர முடியாதுன்னு சொன்னா, நான் வேணும்னா உன்னை தூக்கிக்கிட்டு வலம் வரட்டுமா?" என்றான் புன்னகையை கைவிடாத தூயவன்.

பவித்ரா மட்டுமல்ல, அங்கிருந்த அனைவருமே ஆச்சரியத்தின் எல்லைக்கு சென்றார்கள். சற்று முன்பு வரை, சக்கர நாற்காலியில் அமர்ந்திருந்த ஒருவன், தன் மனைவியை தூக்கிக்கொண்டு வலம் வருகிறேன் என்று கூறினான் என்றால், அவர்களுக்கு ஏன் ஆச்சரியமாய் இருக்காது? இன்னும் கூட அந்த அதிர்ச்சியில் இருந்து வெளியே வராதவளாய் நின்றாள் பவித்ரா. தூயவன் அவளை நோக்கி நகர்ந்து, அவளை தூக்குவதற்கு முயன்ற போது தான், அவள் தன் சுய உணர்வு பெற்று பின்னால் நகர்ந்தாள்.