Venüs Retrosu | Kenan Yıldız

1.8

Eve geldiğimizde saat 3.45 idi. Esin bizi bıraktıktan sonra o da evine geçecekti. Sessizce eve girip Efe'yi odasına yatırdıktan sonra ben de odama geçip Kenan'a haber verdikten sonra uyumak için yatağıma kuruldum.

Yarın sabah 10 da Kenan'ın uçağı vardı o yüzden erken kalkmam gerekiyordu. Ancak bir türlü rahat hissedip de uyuyamamıştım. Yatağın içinde oradan oraya dönüp durduktan sonra kalkıp balkona doğru ilerledim. Biraz nefes almam gerekiyordu sanki. Çünkü bir şeyin nefes almama engel olduğunu fark etmiştim. Göğüs kafesimin sıkıştığı hissi beni sarıp sarmalamıştı.

Her şeyin onun yüzünden olduğunu biliyordum. Yine bir şekilde kendini hatırlatıp en güzel anımın içine etmeyi başarmıştı. Bunu yine yapmıştı.

Yiğit... Lise sondan üniversite son sınıfa kadar gelgitli, toxic bir ilişkim olan iğrenç karakterli eski sevgilim. Kendisini lisede bıraksaydım masum bir lise aşkı olarak hatırlayabilirdim ancak maalesef o iğrenç ilişkimizi uzun yıllar devam ettirdiğimiz için bu mümkün değildi artık.

Onu ilk tanıdığımda hayatımın aşkını bulmuş gibi hissetmiştim. Ancak bu tamamen o zamana kadar hayatıma birini almadığımın yanılsamasıydı. Ki gerçekten lise döneminde gayet de böyle hissettirmişti bana. Ancak aynı üniversiteyi kazanıp İzmir'de yaşamaya başladığımızda her şey çok farklılaşmaya başlamıştı.

O radyo ve televizyon okuyordu ve genelde okulda, merkez kampüste takılıyordu, benim kampüsüm sağlık kampüsü olduğu için ben genelde hastanede ve çevresinde takılıyordum bu yüzden sadece akşamları ben yorgun olmazsam görüşebiliyorduk. Ben teklif etmeden onda buluşalım demiyordu zaten. Hayatından gayet de memnundu. Daha sonra bunu fırsat bilip o kadar fazla kızla beni aldattı ki inanın benim hayatıma o kadar kız girmemiştir. Buna rağmen sanki hayatımın aşkı o ve ona katlanmam gerekiyor gibi hissettiğin için her defasında özürlerini kabul ettim. Beni manipüle etmesine izin verdim. Bile bile. Ki bu kendime yaptığım en büyük saygısızlıktı.

En son öğrendiğim kızdan sonra ilk anksiyete atağımı geçirmem ile psikolojik destek almak için bir adımda bulundum ve terapiyle birlikte bu iğrenç ilişkiye bir son verme kararı aldım. Kendisinin bana fiziken hiçbir zararı olmasa da ruhumu fazlasıyla incitmişti. Bana kocaman bir panik atak bırakmıştı.

Bugün onu stadda gördüm ve yine tetiklendim. O bu işi yapıyordu ancak onu orada görmeyi planlamıyordum. Bana da sürpriz olmuştu.

Onu görmek bende hiçbir romantik duyguyu açığa çıkarmamıştı. Çünkü ona karşı içimde nefret de dahil olmak üzere en ufak bir duygu kırıntısı bile bırakmamıştım. Sadece onun o nefret dolu bakışları Kenan ile benim ilişkime, Kenan'ın kariyerine zarar verir mi diye beni endişeye boğmuştu. Onun dışında ona karşı bir şey hissetmem mümkün bile değildi. Zaten onun ve Kenan'la olan ilişkimi kıyaslandığımda aşkın ne demek olduğunu anlıyordum.

Şart mıydı bu? Onu görmem yani. Bu evrenden bir mesaj mıydı? Kenan'a söylemeli miydim? diye deliler gibi soru yığını birikmişti kafamda.

Biraz üşür gibi olduktan sonra kendimi daha iyi hissettim ve içeri girdim. Düşünmemem gerekiyordu. Uyumam gerekiyordu. Yarın sevgilimle güzel bir gün geçirebilmem için uyumam gerekiyordu.