Venüs Retrosu | Kenan Yıldız

1.9

Numaranın çaldırıp kapatmasıyla sohbetimiz aniden kesilmişti. Kenan'ın yüz ifadesinden arayanın kim olduğunu merak ettiğini çok net anlayabiliyordum. Ancak ne yapacağımı bilemez bir halde sustum ve onun konuşmasını bekledim. Numarayı hatırlıyordum. Yiğit'in numarasıydı bu. İçimden yanlışlıkla aradığını söyleyerek kendimi telkin etsem de o beklediğim soruyla karşı karşıya kalmıştım bile.

"Sevgilim arayan kimdi ?"

Kayıtlı olmadığı için hemen telefonumun ekranını ona çevirip konuşmaya başladım.

"Yanlışlıkla aradılar herhalde sevgilim çünkü ben de kayıtlı olan bir numara değil hem kısacık sürdü zaten kesin yanlışlıkla oldu" diyip önümdeki yemeğimi karıştırmaya başladım.

Kenan da konunun üzerinde çok durmayıp tekrar eski sohbetimize dönünce telefonumu uçak moduna aldım. Olası bir aramayı daha kaldıramazdım. Yanlışlıkla aradığına emin olmak istedim bu yüzden de Kenan'a böyle bir akşamda bunu açıklamak istememiştim. Tadımızın kaçmasına hiç gerek yoktu. Hem belki ben kafamda kuruyorumdur diye düşündüm. Onun benimle ne alıp veremediği olabilirdi zaten. Kesin bir iletişim olmadığı sürece bu olayları Kenan'a anlatmayacaktım çünkü canının sıkılmasını istemiyordum böyle bir sebepten ötürü. Tamamen yoktan yere kuruntu yaptığımı kabul edip sohbetimize geri döndüm.
O heyecanlı heyecanlı bir şeyler anlatırken ben de onunla aynı evde , yan yana olmanın verdiği huzurla onu dinliyordum. Bu anın güzelliğini hiçbir yerde bulamazdım. Bundan emindim.

Yemeklerimizi yedikten sonra Kenan'ı salona dinlenmeye gönderip ben de mutfağı topladıktan sonra üzerime tişört elbisemi giyip makyajımı da çıkarıp rahatça yanına gittim. Oturmuş telefonuyla ilgilenirken yanına oturup başımı omzuna yasladım. Etiketlendiği storylere bakıyordu. Yüzündende gülümsemesi eksik olmuyordu bu esnada.

"Çok tatlı editler yapıyorlar öyle değil mi"

"Gerçekten de öyle, çok hoşuma gidiyor" diye bana cevap verdi.

"Onu anlamak zor değil" diyip yanağını öptüm ve tekrar eski konumuma geri döndüm.

Telefonu kenara fırlatıp bana iyice sokularak konuştu.

"Seni o kadar çok özledim ki biraz daha gelmeseydin deli olacaktım"

Başımı kaldırıp yüzüne baktığımda sözlerinin gerçekliği yüzüme vurmuştu. Gözler yalan söylemezdi. Öyle değil mi? Gerçekten de özlemle bakıyordu gözlerime.

"Ben de biraz daha gelmeseydim orada deli olacaktım" diye karşılık verdim.

Elleriyle yüzüme düşen saçlarımı kulağımın arkasına sıkıştırırken iyice yaklaştı. Ve bu hareketiyle gözlerim kapandı. Nefesini yüzümde hissedebiliyordum. Uzun süre uzak kalmanın acısı böyle çıkıyordu. Birbirimizi ne kadar arzuladığımızın ikimizde farkındaydık ve sanırım bu gece buna engel olmak istemiyordum.

"Seni sevmek istiyorum İrem" diyip dudaklarımın üzerine kapandı. Sıcak dudaklarını yeniden hissedebilmek içimde ufak çaplı bir titreme oluşturmuştu.
Benim cevap vermemi beklemeden özlemle dudaklarımı çekiştiriyordu. Kendimi daha fazla tutamayıp öpücüklerine karşılık vermeye başladım. Kenan benden karşılık aldığında dudaklarım üzerindeki hakimiyetini daha da arttırmaya başlamıştı. Özlem dolu sıcak öpüşleri daha da sert olmaya başlamıştı. Ona yetişemediğimi anlayınca elimi göğüs kafesine doğru götürdüm. Bu hareketimle onu durdurabilmiştim. Kenan durup yüzüme endişeyle baktığında konuşmaya yeltendim ancak o benden önce davrandı.