Van dure jurkjes naar goedkope trainingspakken.

Deel 8

pov chainez: 

Ik val meteen in slaap, ik was moe...

De volgende dag maak ik hem wakker, Kamélia sliep nog steeds dus ik laat haar liggen en ga mezelf wassen. Ik ga naar de woonkamer en maak ontbijt klaar voor Kamélia, mijn moeder en mijzelf. Aymen beschouwde me niet als zijn zus, dus er was geen reden om voor hem te koken.

Ik ga terug naar mijn kamer om Kamélia wakker te maken, het was al 10:32 uur. Ze wordt wakker en we gaan ontbijten.

Ik: "Het is vreemd, het is half elf en mijn moeder is nog steeds niet wakker."

Kamélia: "Hahaha, maar je bent gek. Je moeder is waarschijnlijk al sinds 7 uur 's ochtends op de markt, het is zaterdag, toch?"

Ik: "Ah, dat wist ik niet eens."

Kamélia: "Volgens mij is ze samen met mijn moeder en tante gegaan, en Amir heeft ze waarschijnlijk afgezet."

Ik: "Hoe weet je dat?"

Kamélia: "Dat is altijd zo, haha. Elke zaterdag hetzelfde scenario, en soms ga ik ook mee. Je moet de volgende keer met ons mee."

Ik: "Ja, we zullen zien."

Kamélia: "Hahaha, je hebt geen keuze."

Ik: "Maar... En welke tante is het? De moeder van Amir?"

Kamélia: "Ja!"

We praten verder wanneer Aymen de keuken binnenkomt. Hij was in zijn boxershort en zag er moe uit, het was duidelijk dat hij lang met Amir had gepraat. Hij kijkt naar ons, fronst zijn wenkbrauwen en gaat naar de badkamer.

Kamélia: "Wauw, jouw broer is echt raar. Hij loopt gewoon in z'n boxer rond alsof het niets is!"

Ik: "Ja, ik wee..."

Aymen: "Ik loop in mijn boxer rond, wat is je probleem? Je bent hier toch bij mij thuis?"

Kamélia: "Ja, precies. Je weet dat wij hier zijn, je bent niet alleen, dus ga je aankleden."

Aymen: "Haha, arm schaap, ze droomt! Als je het niet leuk vindt, ga dan weg."

Hij loopt naar de koelkast, pakt wat te eten en gaat voor de tv zitten zonder ons verder op te merken.

Kamélia: "Wie van je familie heb je eigenlijk al gezien?"

Ik: "Nou... Niemand."

Kamélia: "Serieus? Je tante woont in hetzelfde gebouw en je hebt haar nog niet gezien?"

Ik: "Nee, welke tante?"

Kamélia: "Sofia, weet je nog? De moeder van Yassine en Djalil."

Ik: "Ooh ja! Hoe oud zijn ze nu?"

Kamélia: "Yassine is 15 en Djalil 10 en..."

Ik: "En...?"

Kamélia: "Ze is zwanger!!! Het is een meisje deze keer!"

Ik: "Echt waar? Ooh, ik moet haar zien!"

Kamélia: "Kom op, we gaan nu, er is toch niets te doen."

Ik: "Oké."

Aymen: "WAAR GAAN JULLIE NAARTOE? JULLIE GAAN NIET WEG, OF IK SLA JE ALLEBEI!"

Ik zei niets, maar Kamélia stond op en ging naar de woonkamer, waar Aymen was, en het begon te schreeuwen...

Kamélia: "HEB JE EEN PROBLEEM OFZO? JE DACHT TEGEN ONS TE KUNNEN PRATEN ALSOF WE JE HONDJES ZIJN, HÈ? GA JEZELF F**KEN ALS JE NIET TEVREDEN BENT!"

Aymen: "EN IK BEN EEN WATJE OMDAT JE TEGEN ME SCHREEUWT? PRAAT NOG EENS ZO EN JE ZULT WEL ZIEN!"