deel 37

52 6 4
                                    

pov chainez;

**Amir**: Nou, zie je, als je maar wilt. 

**Ik**: Ben je blij? 

**Amir**: Te veel! Mag ik me omdraaien? 

**Ik**: Nee! 

**Amir**: Waarom? 

**Ik**: Nog niet, wacht! MDDR,

ik weet niet waarom, maar ik wilde hem niet onder ogen komen. Ik voelde dat ik weer zou blozen, terwijl ik van binnen eigenlijk superblij was! 

**Amir**: Is het goed nu? 

**Ik**: Nog steeds niet. 

Hij draait zich om met een grote glimlach en kijkt me recht in de ogen aan. Ik moet er vast dom uit hebben gezien, maar goed, hij had niet gewaarschuwd... 

**Amir**: Raak niet geïrriteerd! Laten we naar beneden gaan, oké? 

**Ik**: Nee, je gaat me weer verder wegbrengen, en het is al donker. 

**Amir**: Maar nee, we gaan gewoon onderaan zitten, zoals net. 

**Ik**: Oké... 

Hij draait zich om en zegt dat ik op zijn rug moet klimmen om naar beneden te gaan, dus ik doe het en sla mijn armen om zijn nek. 

**Amir**: Je bent licht, je hebt meer kapsalon nodig. 

**Ik**: Nee, ik wil niet aankomen. 

**Amir**: MDDR, zoals je wilt, ik hou van je zoals je bent, toch? 

Toen hij dat zei, glimlachte ik meteen en ik kon niet eens antwoorden! Hoe dan ook, ondertussen waren we beneden aangekomen, dus hij zette me neer en ging tegen de muur zitten. Ik ging naast hem zitten en we keken naar de zee met het reflecterende maanlicht. 

Niemand sprak, en de stilte begon ongemakkelijk te worden, maar ik wist niet wat ik moest zeggen. Ik was overweldigd door emoties; ik had het gevoel dat ik droomde! De beste vriend van mijn broer, op wie ik "stiekem verliefd" ben, houdt ook van me, en hij heeft het me net gezegd? Wat kon ik nog meer hopen? 

**Ik**: Zeg iets. 

**Amir**: Iets. 

**Ik**: MDDR, serieus, ik hou niet van deze stilte. 

**Amir**: Ik hou van je. 

**Ik**: ... 

**Amir**: Hé, stop met blozen elke keer dat ik het je zeg, anders ga je je leven lang blozen. 

**Ik**: Ik hou ook van je, maar het is vreemd... 

**Amir**: Echt? 

**Ik**: Wat bedoel je met echt? 

**Amir**: Ik wil weten of je me houdt zoals ik jou houd, of dat je me leuk vindt en dat je het zegt om me niet belachelijk te laten voelen omdat ik alles heb verteld... 

**Ik**: Ik weet het niet, hoe hou jij van me? 

**Amir**: Op een manier die je je niet kunt voorstellen. Ik zou alles voor je doen. 

**Ik**: Nou, dan hou ik van je zoals jij van mij houdt. 

**Ik**: HEB NET ZEGGEN «Hoe heb je me geaccepteerd?» -Leïla. 

Leïla, een jonge vrouw, zeer moedig, maar het leven zal haar een tijdje heel moeilijk maken, tot ze het geluk ontmoet dat voor nu niet wil komen... 

**Amir**: *Hij draait mijn hoofd naar zich toe* Je kunt niet weten hoe je me maakt. 

Van dure jurkjes naar goedkope trainingspakken.Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu