Van dure jurkjes naar goedkope trainingspakken.

deel 16

**Zij**: "Ik... hou van je."

Ze zei dat en rende weg als een dief, het was zo schattig! Ik was ontzettend blij, maar voelde me nog steeds slecht over de verdwijning van Chaïnez... Eigenlijk was ik vooral bang dat Qassim haar iets zou aandoen. Hij is een enorme smeerlap, hij heeft al met alle meisjes uit de buurt geslapen, maar het is nooit genoeg voor hem. Ik wilde niet dat hij mijn zus aanraakt, ze is geen ordinaire meid!

Dus bleef ik wakker tot 6:30, maar na al dat nadenken viel ik in slaap...

VOLGENDE DEEL: 

POV Abdou: 

Ik heb de nacht doorgebracht met piekeren, ik kon niet slapen, ik schaamde me te veel. Ik voelde me schuldig tegenover Chaïnez, tegenover haar familie, tegenover de mijne... Ik stelde me de ergste dingen voor, en als hij Chaïnez zou aanraken, zou ik me vreselijk voelen om daarna weer normaal met Aymen te praten, alsof hij nog steeds mijn vriend was...

Het was 8:30, ik was doodmoe en ik kreeg een bericht:

**"Qassim, 8:32**: "Kom snel, ik ben moe."

**Ik, 8:33**: "Ik ben ook moe."

**"Qassim, 8:34**: "Kan me niet schelen, kom haar maar bewaken, ik ga naar Rabia ;)"

Toen hij dat zei, werd ik kwaad, ik stond meteen op, kleedde me aan en ging naar buiten, maar mijn moeder was al wakker.

**Zij**: "Mijn zoon, waar ga je heen?"

Mijn moeder wist altijd wat ik deed, maar ze wist ook dat ik geen andere keuze had. Ik had mijn middelbare schooldiploma niet gehaald, dus een goede baan was voor mij onmogelijk. Mijn enige kans om mijn familie niet in de problemen te laten, was door in het 'bizz' te stappen...

Ze wist ook alles over Rabia. Ik wilde haar niet eens voorliegen, dus ze wist waarom en hoe ze ontvoerd was en alles wat ik deed om haar terug te krijgen. Ze wilde nooit aangifte doen, omdat ze wist dat ik voor minstens vijf jaar zou vastzitten en dat die klootzakken Rabia toch niet zouden vinden!

**Ik**: "Ik... ik heb wat dingen te doen."

**Zij**: "Doe voorzichtig..."

**Ik**: "Hm..."

Ik ging naar ***** en vijf minuten later kwam ik aan. Ik zag Qassim voor het gebouw praten met een andere jongen die ik helemaal niet kende.

**Qassim**: "Ah, daar is hij."

**...**: "Hey."

**Ik**: "Hm..."

**...**: "Oké, oké, Qassim, wie is die gast?"

**Qassim**: "Hij is de broer van Rabia."

**...**: "Hahaha, nu snap ik het."

Hij keek me aan met een grijns, en ik wilde zijn tanden eruit slaan, maar ik hield me in voor Rabia...

**...**: "Trouwens, ik kan je vertellen dat je zus het goed doet, hoor."

**Qassim**: "Bilel, hou je mond..."

Ik liet hem niet eens uitpraten en viel bovenop hem. Ik ging helemaal los, ik kon niet meer stoppen, alle woede die ik op Qassim had, liet ik op hem los. Ik bleef hem slaan totdat ik voelde dat Qassim een pistool tegen mijn hoofd hield.

**Qassim**: "Sta op."

Ik stond op, en "Bilel" lag op de grond, helemaal onder het bloed.

**Qassim**: "Waarom deed je dat?"