deel 28

23 2 0
                                    

pov chainez: 

Ik: Waarom slaap je op de bank?

Amir: Ik had geen zin om een matras te leggen en zo, ik ben eraan gewend.

Kamélia: Ik wilde je zeggen "doe zoals wij en slaap bij Aymen", maar ik vergat dat jullie jongens zijn, anders zouden jullie voor homo's doorgaan.

Aymen: Ik ben geen homo!

Kamélia: Dat weet ik!

Amir: Haha, hoe weet je dat?

Aymen: Oh kom op, hou je mond!

Amir: Kom op, verlaat me, verdomme!

We wensen elkaar welterusten en gaan allemaal slapen. Ik heb het gevoel dat de wekker morgen moeilijk zal zijn...

---

Ik word wakker en kijk op mijn telefoon: "8:12"! Vreemd genoeg was ik vroeg wakker geworden zonder wekker, waarschijnlijk door de hitte... Kamélia sliep nog steeds naast me, dus ik stond op om haar met rust te laten.

Ik ga snel douchen, kleed me aan om geen tijd te verliezen en ga naar de keuken om het ontbijt te maken.

Amir: Hallo.

Ik draai me om en kijk naar hem; hij had geen shirt aan, droeg een short en had een babyface. Hij is 's ochtends knapper dan normaal.

Ik: Hallo, heb ik je wakker gemaakt?

Amir: Nee, maak je geen zorgen, ik was al wakker, ik had gewoon geen zin om op te staan omdat er niemand was.

Ik: Ah, oké :) wat wil je?

Amir: Huh?

Ik: Ontbijt?

Amir: Ah, gewoon een koffie.

Ik: Zwart?

Amir: Nee, paars, hou op!

Ik: Pfff, ga je wassen.

Amir: Haha, dank je!

Hij gaat zich wassen en komt vijf minuten later in de woonkamer, hij was gewassen, gekleed, geparfumeerd, gekapt... Kortom, hij was helemaal klaar!

Amir: Hé, stop met kijken, je maakt me nerveus.

Ik: Wat een onzin! Je koffie staat in de woonkamer.

Amir: Drink je niet?

Ik: Nee, ik heb geen zin.

Amir: Kom dan gezellig bij me zitten, haha.

Ik: Pfff, kom op.

We gaan naar de woonkamer en gaan zitten. Ik zet de tv aan en er was een kindershow, dus ik begon te kijken, maar blijkbaar houdt Amir niet van tekenfilms, haha.

Amir: Serieus, je bent zo kinderachtig, verander dat en zet iets interessants aan.

Ik: Nee, dit is leuk.

Amir: *kijkt me aan* Ik had gelijk, je bent een kind!

Ik: Nee, maar het is niet omdat ik suikerspin wilde dat ik een kind ben!

Amir: En toen je boos op me was om een ijsje?

Ik: Oh ja, daar was ik een beetje boos om...

Amir: Haha, je praat te veel.

Ik: Het geeft niet.

Amir: Pfff.

Ik: Haha.

We hebben tv gekeken tot 9:20, toen kwam Kamélia rennend de woonkamer binnen.

Van dure jurkjes naar goedkope trainingspakken.Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu