Van dure jurkjes naar goedkope trainingspakken.

deel 2

POV Chainez:

Ze namen allemaal twee koffers en gingen naar boven, behalve Aymen, die wilde ons niet helpen. We gingen het gebouw binnen; de trap zat vol jongens die me allemaal vreemd aankeken, ik keek gewoon naar beneden. Mijn moeder zei tegen hen: "Selem," en we gingen naar de lift.

We gingen naar de 8e verdieping, niemand sprak. De lift stonk, er was overal vol graffiti en het was smal, het was net zo vreselijk als de rest van het gebouw... We arriveerden en de drie jongens stapten zelfs niet uit de lift; ze zetten gewoon mijn koffers buiten en gingen weer naar beneden.

Mijn moeder opende de deur en ik zag hun appartement. Het was klein, eenvoudig, maar mooi. 

**Ik:** "Waar ga ik slapen?" 

**Mijn moeder:** "Vanavond in de woonkamer en morgen, In Sha Allah, maak ik de opberg kamer leeg zodat je je daar kunt slapen en decoreren.

**Ik:** "Oké, dank je."

Ik bracht al mijn koffers naar de woonkamer en mijn moeder bracht me lakens. Na 7 uur vliegen was ik doodmoe, dus ik maakte mijn bed op en viel meteen in slaap; het moest rond 20:00 zijn.

Om 1:00 uur 's nachts werd ik wakker van Aymen die schreeuwde bij de deur. 

**Aymen:** "Het kan me niets schelen dat ze moe is, ik wil in de woonkamer zitten en zie dat die trut daar ligt te slapen???" 

**Mijn moeder:** "Bela3 fomok (hou je mond), als je trut nog een keer zegt, dan zul je het voelen! Waarom doe je dit? Het is je zus!" 

**Hij:** "ZE IS NIET MIJN ZUS, ZE GEEFT ME SCHANDE MET HAAR MANIEREN!" 

**Zij:** "Geef haar de tijd om te wennen, je weet heel goed dat ze daar niet zo leefde." 

**Hij:** "DAN HAD ZE NIET MET DIE IDIOOT MOETEN MEEGAAN NEGEN JAAR GELEDEN!" 

Ik begreep dat hij over mijn vader sprak; het deed pijn om hem zo over hem te horen praten en ik begon te huilen...

**Zij:** "Ze was klein." 

**Hij:** "EN? TOEN WAS ZE KLEIN EN EN? ZE IS OPGEGROEID TOCH? ZE HAD ELKE KEER KUNNEN TERUGKOMEN, MAAR DAT DEED ZE NIET !" 

**Zij:** "Laat me gewoon slapen, ik ben moe en je moet niet proberen haar wakker te maken. Ga zelf ook slapen."

Ik hoorde Aymen de deur van zijn kamer dicht slaan... Dus hij is boos op mij omdat ik ervoor heb gekozen om bij mijn vader te wonen? Hij heeft zijn keuze gemaakt, ik heb de mijne gemaakt...

De volgende ochtend werd ik rond 8:00 uur wakker, ik vouwde mijn lakens op en ging me wassen. Ik ging naar de keuken om te ontbijten en daar vond ik mijn moeder. Ze schonk me mijn ontbijt in en zei dat ze eruit ging en een afspraak had. 

**Ik:** "En... is hij thuis?" 

**Zij:** "Aymen?" 

**Ik:** "Ja..." 

**Zij:** "Ja, maar hij zal niet voor 11:00 uur wakker zijn, maak geen lawaai en dat is alles." 

**Ik:** "Oké." 

**Zij:** "Zeg, ik heb geen tijd, kun je de afwas doen?" 

**Ik:** "Ja, dat doe ik!"

En ze ging weg. Ik durfde niet te zeggen dat ik niet wist hoe ik de afwas moest doen... Ik begon met de tafel af te ruimen en waste de afwas, het was eigenlijk niet zo moeilijk!

--- 2 dagen later ---

Ik skip twee dagen, want er is niets bijzonders gebeurd. We hadden mijn kamer leeggeruimd en een bed neergezet in afwachting van een betere bed, dus ik had nu mijn eigen kamer.

Het was rond 15:00 uur, ik was in mijn kamer op mijn computer toen mijn moeder binnenkwam en zei dat ze een verrassing voor me had. 

**Ik:** "Oh ja? Wat is het?" 

**Zij:** "Haha, dat zie je vanavond!" 

**Ik:** "Huum... Oké." 

**Zij:** "Ik ga boodschappen doen, wil je mee?" 

Ik dacht erover na en zodra ik aan Aymen dacht, dat ik alleen met hem zou zijn, besloot ik liever met mijn moeder mee te gaan! 

**Ik:** "Ja, gaan we nu?" 

**Zij:** "Over 15 minuten, tijd om je voor te bereiden." 

**Ik:** "Oké!"

Ik was van plan om naar mijn kamer te gaan om me aan te kleden toen mijn moeder me bij mijn arm tegenhield. 

**Zij:** "Chaïnez, probeer alsjeblieft geen hakken te dragen." 

**Ik:** "Euh... waarom?" 

**Zij:** "Het is hier een beetje ongepast." 

**Ik:** "Oké, ik kijk wat ik heb!"

Ik ging weg en droeg gewoon een beige jurk die tot mijn knieën kwam, een witte cardigan en witte espadrilles. Ik nam mijn telefoon en wachtte op mijn moeder in de woonkamer. Ze was klaar met zich voorbereiden en we gingen.

We deden samen boodschappen, gingen naar de winkel, de slagerij en tenslotte de bakkerij, en daarna gingen we naar huis. Het was ongeveer 18:00 uur.

**Zij:** "Chaïnez, kun je koken?" 

**Ik:** "...?" 

**Zij:** "Oké... Wil je me helpen met het maken van couscous?" 

**Ik:** "Ja, ik kleed me om en kom eraan!"

Ik ging me omkleden en ging naar de keuken om "te leren" hoe je couscous maakt. 1,5 uur later waren we klaar; ik was best trots op mezelf! Ik ruimde de keuken een beetje op en toen ging de intercom. Mijn moeder ging antwoorden. 

**Zij:** "Ja?" 

**...** 

**Zij:** "Kom snel omhoog!" 

Mijn moeder kwam snel terug naar de keuken met een grote glimlach. 

**Zij:** "Chaïnez, ga je omkleden!" 

**Ik:** "Waarom?" 

**Zij:** "We hebben gasten." 

**Ik:** "Wat? Maar wie?" 

**Zij:** "Haha, jouw verrassing!"

Ik ging me omkleden en droeg weer de beige jurk die ik had gedragen om boodschappen te doen, zonder de cardigan omdat we thuis waren. Ik stond op het punt om mijn kamer uit te gaan toen ik de deur hoorde opengaan en twee vrouwenstemmen hoorde. 

**Vrouw 1:** "Selem a3leykoum, khalti!" 

**Vrouw 2:** "Selem a3leykoooooooum! Dus waar is mijn verrassing, hè? " 

**Mijn moeder:** "Wa 3aleykoum selem benti, gaat het? Kalmeer, Olalaaaa, ik ga het je laten zien!" 

**Vrouw 1:** "El hamdoulilah." 

**Vrouw 2:** "Kom op wat is het!"

Ik hoorde een klop op mijn deur, dus ik opende en het was mijn moeder, ze leek heel blij. 

**Zij:** "Ga naar de woonkamer, je verrassing is aangekomen! Vergeet niet 'selem' te zeggen!" 

**Ik:** "Oké, ik ga."

Ik wist dat deze "verrassing" de vrouwen waren die ik had gehoord, maar ik wist totaal niet wie het waren! 

Ik stapte de woonkamer binnen, ze stonden met hun rug naar de deur, dus ze zagen me niet. Ik liep naar voren en zei "selem" zodat ze zich omdraaiden. Zoals verwacht draaiden ze zich tegelijkertijd om. Er was een heel jonge vrouw, ongeveer mijn leeftijd, en de andere was ouder.

We keken elkaar aan zonder te begrijpen, en vreemd genoeg kwam ze me bekend voor, maar ik kon me niet herinneren. Toen begon de jongste te schreeuwen: 

**...:** "MAMAAAAA, HET IS CHAÏNEZ!!!! PUTAIN, ZE IS TERUG!" 

Ik keek haar aan zonder te begrijpen, en toen sprong ze op me af en omhelsde me!

---

Vergeet niet te stemmen en reageren!