Derin bir nefes alarak odasına girdiğimde, elimdeki ütülü kıyafetleri yatağa bırakmak için adımlayacaktım ki ardımdan kapının kapanmasıyla korktum. Oda karanlık bir hal aldığında arkamı döndüm ve karartıyla karşılaştım.
Boğazımdan akıp giden sıvını...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
7.10.24
🖤
"Kızım 3 aydır balayı yapıyorsunuz, bizim de burada çalışmaktan anamız ağlasın." Dediğimde kahkahalarla gülümsedi. Üzerinde epey açık bir bikini vardı ve kendisi şezlongda uzanıyordu. Onlar gittiği balayından hâlâ dönmemişlerdi. Lorenzo büyük ihtimalle işlerini tatilden yürütüyordu çünkü tatile gideli epey olmuştu.
Korhan'a kalsa ilk günden hemen tablete sarılırdı. Yine de eğlenceli bir adam olduğu için bu huyunu görmemezlikten geliyordum. Kendisi bu ara çok çalışmış aslında dinlenmeyi hak etmişti ama ne zaman kendisine tatil verirdi bilmiyordum. O yoğun olunca ben de asistanı olarak koşuşturuyordum.
"Yalan atma bugün davete gidiyormuşsunuz." Dediğinde gözlerim resmen pörtledi.
"Sen nereden öğrendin bunu ya?" Diyerek merakımı gidermek istedim.
"Magazin sağ olsun, Korhan'ın da davetli olduğunu yazmış. E Korhan gidiyorsa sen de gidiyorsundur." Dediğinde parmağımı üzerine doğru salladım.
"Doğru söyle yoksa sen de mi gazetecisin?"
Güldü. "Ha ha evet."
"Herkes ilişkimizi öğrenecek." Diye sızlandım. Onların öğrenmeleri demek bundan sonra peişimizde olacakları demekti. Endişem de zaten bundan ötürüydü. Neyse ki atlatacağımı düşünüyordum.
"Öğrensin be kuşum, takmamayı bir süre sonra öğreniyorsun." Dediğinde onun deneyimli olduğunu biliyordum. Sonuçta Lorenzo da başarılı bir iş adamlarından birisiydi. Ama Buçe bunun üstesinden iyi gelmişti.
"İnşallah." Derken içim umut doluydu.
"Ee ne zaman gidiyorsunuz?"
Dudak büktüm. "Birazdan."
"Arabadasın anladığım kadarıyla."
"Evet." Dedim. Fakat kulağımda kulaklık olduğu için bu kadar rahat konuşuyorduk. Korhan bir telefon görüşmesinde olduğu için onun da pek umrunda değildik.
"O zaman size iyi yolculuklar, kocam bana bakıyor." Dediğinde cilveli cilveli güldü. Utanmasam arabada kahkalarla gülecektim. Yalnız olsak gülerdim ama arabada şoför olduğu için gülemiyordum.
"İyice kocacı oldun sen de ya üf, hadi kapat."
"Bay bay kuşum."
"Görüşürüz." Dediğimde el sallayarak telefonu kapattım. Jetin olduğu kısma az kaldığımızı bakışlarımı etrafa çevirdiğimde fark ettim. Telefonumu çantamın üzerine koyarken toparlandım. Bu sırada Korhan telefonla konuşmayı sonlandırmıştı.
Kapım aralandığında arabadan aşağıya indim ve çalışanların güzel samimiyetiyle içeriye geçerek koltuklardan birisine oturdum. Bilgilendirmeniz ardından yalnız kalmış ve sosyal medyada olan biteni merak ettiğim için telefonumla ilgilenmeye başladım. Ta ki onun sesini duyana kadar.
