Derin bir nefes alarak odasına girdiğimde, elimdeki ütülü kıyafetleri yatağa bırakmak için adımlayacaktım ki ardımdan kapının kapanmasıyla korktum. Oda karanlık bir hal aldığında arkamı döndüm ve karartıyla karşılaştım.
Boğazımdan akıp giden sıvını...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
26.10.24
🖤
Benim ruhumu gören, duyan ve hisseden bir adam vardı. Beni benden daha iyi tanıyan ve ona göre hareket eden. İnsan sevildiğini belki de böyle anlıyordu. Aslında bir bakış bile sevgiyi hissettirebiliyordu. Sıcak kollarını es geçmesem de gözleri de bana yetiyordu.
Hayatımda zamanı geldiğinde bir adamla karşılaşacağımı biliyordum. Birçok yerde çalıştığım için karşılaşır, tanışırız diye düşünmüştüm. Ama öyle olmamıştı. Asıl hikayemizin yarısının başladığı yer bir bar mekanıydı. Diğer yarısı ise onun evinde devam etmişti.
Ben beni seven bir adama karşılığını vermiş ve onu yarı yolda bırakmamıştım. O da beni. En çok o beni. Sadıklığı karşısında bazen şaşırmadan edemiyordum. Ben erkeklerin çoğunu tek bir kalıba sığdırmıştım. Fakat o onların dışında olduğunu bana kanıtlamıştı.
Şimdi bambaşka bir yerdeydik. Korhan bana evlilik teklifi etmişti. Şuan dizleri önünde çökmüş avucu arasında bir kutu tutuyordu. Işığı öyle parlaktı ki tıpkı şimdi benim gözlerim gibi mutluluktan parlıyormuşcasına ışık saçıyordu. Ben karşısında tepinmemek için kendimi zor tutarken artık bir şeyler söylemem gerektiğimi anladım. Kendimi çok gerin hissetsem de dudaklarımı aralamayı başardım.
"Sanırım hayatımda vereceğim en doğru kararı söyleyeceğim." Dediğimde çoktan gülmeye başladı. Benim de dudaklarımda gülümseme yer edinirken "Evet." Diye bağırdım. Bağırmamla bana daha fazla gülmek gelirken kahkahalarım etrafa yayıldı.
Bağırmama şaşırdı. Hem de çok. Derin bir nefes verdiğinde diğer eliyle yüzüğü kutudan çıkardı ve parmağıma taktı. Ellerim titriyordu hem heyecandan hem de mutluluktan. Ağzım gülmekten ağrımaya başlarken eğildiği yerden doğruldu ve bedenimi bedenine doğru sertçe çekti. Göğsüm göğsüne yapıştığında kollarımı boynuna doladım. Sarıldık.
"Korhan biz şimdi evlenecek miyiz?" diye saçma bir soru sorduğumda kafam yerinde değilmiş gibi hissediyordum.
"Karım oluyorsun." Dediğinde karım kelimesini öyle boğuk söyledi ki içim bir tuhaf oldu.
"Rüyada falan mıyız?"
Hiç beklemeden "Gerçek." Dedi.
Gerçekti. Biz evleniyorduk.
"Ben çok mutluyum ama." Dediğimde derince kokusunu içime çektim. Dalga sesi kulaklarıma çarpmaya devam ediyordu. Huzurla doldu içim.
"O zaman amacıma ulaştım."
Yaa dememek için kendimi zor tuttum. Acaba ne zamandır bugünü planlıyordu? Ben hiçbir şey anlamazken o her şeyi ayarlamıştı. Kollarından sıyrıldığımda dakikalar sonra organizasyona göz atma şansım oldu. Yürürken biraz görmüştüm ama şimdi daha net bakabiliyordum.
