Elitler Sınıfı (Classroom of The Elite) 3. Cilt - Türkçe Çeviri

4. Bölüm: Özgürlüğün Anlamı

Kouenji'nin soruları uzunca bir süre aklımı kurcaladı. Üçüncü gün öğleden önce ana kamptan ayrıldım ve orman girişine doğru ilerledim.

"Ohh, ohh, ohh... Şi-şimdi nereye gitmeyi planlıyorsun, Ayanokouji-kun?"

Sakura nefes nefese kalmıştı, nefes aldıkça göğüsleri inip kalkıyordu. Beni arıyor ve takip ediyor olmalıydı.

"Ağaca mendil bağlamıştım, değil mi? Her neyse, gidip bir şeyleri kontrol edeyim dedim."

Çok daha önce bir şeyi teyit etmek istemiştim ama zamanım yoktu.

"Be-benim de gelmem doğru olmaz herhalde, değil mi? Muhtemelen sadece seni yavaşlatırım, ama..."

"Yerinde kalman senin için daha iyi değil mi? İnsanlar dedikodu yaymaya başlarsa bu seni rahatsız etmez mi?"

"Bu beni hiç rahatsız etmez. Ayrıca, ben...."

Sakura o kadar sessiz mırıldandı ki kulağımı yaklaştırsam bile hiçbir şey duyamazdım.

"Çok kolay olmayacak, değil mi? Yani bu adaya gelmek için onca zahmete girdikten sonra bence biraz eğlenmelisin... Gerçi ben de eğlenceden söz edecek durumda değilim." Sakura'nın teklifini uygun bir bahaneyle geri çevirmeyi düşünmüştüm. Ancak...

"Yi-yine de bu eğlenceli!"

Sakura tahmin ettiğimden daha fazla direnç gösterdi. Şaşırtıcı derecede güçlü tepkisinden sonra gözlerimiz şok içinde buluştu. Sonra Sakura yere çömeldi ve yüzünü sakladı.

"Ahhhhh! Ha-hayır, demek istediğim bu değildi! Ahh! Demek istediğim!"

Sakura'nın ne söylemeye çalıştığı hakkında hiçbir fikrim yoktu. Tek bildiğim ilginç bir kız olduğuydu. Bu yönünü başkalarına da gösterebilse harika olurdu.

"Peki o zaman, birlikte gitmeye ne dersin? Ama bir şartım var. Eğer daha sonra başımız belaya girerse, kendini suçlamayacaksın. Tamam mı?"

"Gerçekten mi? Olur mu?!" diye bağırdı, hâlâ elleriyle yüzünü saklıyordu.

Ne tür bir konuşmaydı bu? Yürürken sessiz kalmak biraz tuhaf hissettiriyordu, bu yüzden tanıdık bir konu açarak biraz zaman öldürdüm. Her şey patikada ayak seslerimizin çıkardığı gürültüyü dinlemekten daha az garipti.

"Diğer kızlarla iyi anlaşıyor musun? Yani, bu sınavda işleri tek başına yapamazsın, değil mi?"

"Hayır, pek sayılmaz... Konuştuğumuz falan yok," diye mırıldandı Sakura, işaret parmağıyla saçını döndürerek. Sanki kendinden utanıyor gibiydi.

"Ben sadece değersizim, gerçekten. Ne spor yapabiliyorum ne de ders çalışabiliyorum. Hiçbir alanda gerçekten bir insan olarak gelişemiyorum."

"Bu doğru değil. İlerleme kaydediyorsun, Sakura-chan."

"Ha? Ben mi, ilerleme? Ah ha ha... Yine de bu doğru değil."

"Doğru. Belki göremiyorsun ama kesinlikle yavaş yavaş ilerleme kaydediyorsun."

Bunu hem sözlerimle hem de tavrımla ifade etmeye çalıştım. Sakura gibi kendine güveni olmayan insanlar için gerçekten etkiliydi. İlk kez birine bu kadar içten hitap ediyordum ve bunun onda yankı bulacağını umuyordum. Sakura yürümeyi bıraktı ve gözleri titreyerek bana baktı. Sözlerimin gerçek anlamını kavramaya çalışıyordu.

"Sorun değil. Çok yakında arkadaş edineceksin Sakura. O zaman okul çok daha eğlenceli olacak."

Gözlerimiz buluştuğunda Sakura panikledi ve bakışlarını aşağıya çevirdi. İnsanlara sadece bir anlığına bakabilmesi bile ilk tanıştığımız zamandan çok farklıydı.