Elitler Sınıfı (Classroom of The Elite) 3. Cilt - Türkçe Çeviri

2. Bölüm: Cennet ve Cehennem Arasındaki Sınır - 5. Parça

Herhangi bir sonuç elde edememiş olan Hirata ve diğerlerine döndüğümüzde işler hareketlenmeye başladı. Aptal Üçlü şaşırtıcı derecede neşeli görünüyordu ve Hirata ile bir şey hakkında oldukça hevesli bir şekilde konuşuyorlardı.

"Bir nehir, bir nehir! Ne inanılmaz bir duygu! Ve orada bir tür mekanizma vardı! Mülkiyet hakkı elde etmek için bir alet ya da her neyse işte! Buradan sadece on dakikalık yürüme mesafesinde, o yüzden acele edelim!"

Görünüşe göre Ike ve grubu biraz ilerleme kaydetmişti ve başka bir sınıfın burayı ele geçirmemesi için nöbet tutmak istiyorlardı.

"Bu çok önemli. Nehrin güvenliğini sağlayabilirsek, durumumuz daha iyi bir hal alabilir."

Görünüşe göre ana kampın yerini belirlemiştik. Elbette bu, araziye ve çevre koşullarına bağlıydı ama muhtemelen ileriye doğru atacağımız ilk adım bu olacaktı.

"Ama hâlâ dönmeyen iki ekip var. Biri onları beklemeli, değil mi?"

Saat üçe biraz vardı. Belirlenen saate kadar dönmemişlerse, ormanda kaybolmuş olma ihtimalleri yüksekti.

"Üzgünüm Hirata. Kouenji de henüz dönmedi. Ayrıldık."

"Ah, Kouenji-kun aslında biraz önce döndü. Yüzmeye gitmek için ayrıldı."

Yani kaybolmamıştı, onun yerine sıvışmıştı. Bunu tahmin etmeliydim.

"Ayrıldınız mı? Sen önden gitmedin mi?" Herkes nehre doğru ilerlemeye başladığında Horikita iç çekerek sordu.

"O adamı kontrol edemiyorum. Bunu biliyorsun."

Sorun çıkarmaya mı çalışıyordu? Kouenji'nin hızlı adımlarla koşması, ormana zaten aşina olduğunu gösteriyordu.

"Anlıyorum. Yeteneklerinden pek şikâyetçi olmamakla birlikte kişiliği için aynı şeyi söyleyemeyiz."

"Tıpkı senin gibi."

"Bir şey mi dedin?" diye hırladı.

"Ha-hayır, bir şey demedim."

Sınıfımız kişilik sorunlarıyla doluydu, ben de dahil. Garibim Hirata.

"Ne?"

Horikita aniden dönüp arkasına baktı ve gözlerini sertçe Sakura'ya dikti.

"Eh?!"

Çeviri Notu: 'Eh' ifadesi pek Türkçeye uygun değil ama anime kızı sesi şeklinde hayal ederseniz tam Sakura'lık. Teşekkürler.

"Az önce bana mı bakıyordun?" diye sordu Horikita.

"Ben-ben-ben-ben hiçbir şeye bakmıyordum!"

Sakura telaşla, aramıza biraz mesafe koymak için koşarak uzaklaştı.

"Onu böyle korkutma. Bir canavar olabilirsin Horikita."

"Yani etrafı kurcalamasına ve olayları yanlış yorumlamasına izin mi vermeliyim?"

"İşte! Yeri bulduk! Bu harika!"

Sonunda Ike'nin seçtiği yere vardık. Mağaranın içinde mekanizma duvara gömülmüştü ama burada, nehrin kenarında, ekipman doğal olmayan bir şekilde yerleştirilmiş bir kayanın üzerine kurulmuştu. Hirata ve ekibi, nehrin yakınında çadırları ve kamp için gerekli diğer malzemeleri kurmaya başladı.

"Tamam. Su çok güzel ve güneş ışığını engelleyen bir gölge var. Arazi düz. Burası ana kampımız için ideal bir yer olabilir. Harika, Ike-kun!" dedi Hirata.

"Heh heh heh, biliyorum, değil mi?"

Nehir yaklaşık on metre genişliğindeydi ve su usul usul akıyordu. İnanılmazdı. Derin ormanlar ve kumlu yollar nehri çevreliyordu ama burası sanki bakım yapılmış gibi görünüyordu. Bu yerin doğal olarak mükemmel olduğundan şüpheliydim. Muhtemelen okulumuz burayı bu amaç için hazırlamıştı.