"චූටී පුතා!! සූකීරී!!"
හත්තික්කේ මේක පට්ට ලේසීනේ. යකෝ දවසට පැය ගානේ බැලුවනම් මේ සබ්ජෙක්ට් එකත් ගොඩ!! අනික පාස්ට් පේපර්ස් වලත් එකම ප්‍රශ්ණේ කරකවලා තියෙන්නේ. මෙතන නැහීගෙන නටන්න දෙයක් නෑ. මුන් ඔක්කොම අර යුපුන් අයියා කිව්වා වගේ අපිව එක තැන කරකවනවා. මුල ඉදලම මේ දෙක සසදලා බැලුවනම් මෙතන මෙච්චර නටන්න දෙයක් නෑනේ කුරුළු පුතේ..
"සූකීරී කන්නේ නැද්ද පුතා!!"
එතකොට තව ඉතුරු පාඩම් 20 යි. ඒ ටික හතරට බෙදලා සති දෙක්කට දාගෙන පේපර්ස් කරානම් ගොඩ. අනික මෙතන කටපාඩම් කරන්න දෙයක් නෑ!! අනේ මන්දා අර දරුෂුකයා පැය විසි හතරෙම මොනවද දන්නෑ පණ දාගෙන පාඩම් කරන්නේ? එච්චරට නටන්න දෙයක් නෑනේ. මේවා ඊසීනේ whotto!!!
ඔක්කොටම කලින් බුද්ධාගම පාඩම් කරන්න ඕන. ඕක ෆේල් උනොත් පන්සල පැත්තේ ගිහිල්ලත් ඉවරයි. පන්සල කෙසේ වෙතත් අම්මා හැමවෙලේම නිරාගමිකයා කියලා කෑ ගහන එකනේ ඉවසන්නම බැරි. මේ පාර පළාත් පේපර්ස් වලත්-
"මේ ළමයට කන් ඇහෙන්නේ නැති හැටියක්. කීයේ ඉදලද කන්න කතා කරන්නේ"
එකපාරටම කාමරේට කඩන් ආව අම්මා නිසා මම උඩගියා. අද සෙනසුරාදා දවසක් නිසා එයා ගෙදර. සාමාන්‍යයෙන් අම්මා ඉදලා හිටලා සෙනසුරාදාට ගෙදර නවතිනවා. අම්මා ඉන්න දවසට තාත්තත් ඉන්නවා. එයානම් දැන් සමිතියට ගිහිල්ලා. එතකොට අයියා ක්ලාස් ගිහිල්ලා.
"වද දෙන්න එපා ප්‍රියා මම ලොකු වැඩක්"
මම අම්මට රවලා ආයෙත් මගේ එක්සෑම් එකට එයි කියලා හිතෙන පාඩම් ටික නොට් ඩවුන් කරන සැලැස්ම ගහන්න ගත්තා. මේක මට යුපුන් අයියා කියලා දුන්න පොඩි කපටි වැඩක්.
"දැන් ඔය ඇති කරා. පොඩ්ඩක් එලියට එන්නකෝ. එක්කෝ මං කවන්නද?"
අපේ අම්මට මොනා නැතත් මං එක තැන ඉන්න එක දිරවන්නේ නැති සීන් එකක් තියනවා. මං දැන් නැගිට්ට වෙලේ ඉදලා පොතක් බදාගෙන ඉන්න නිසා අම්මට නිකන් අමුතුයි වගේලූ. මට දැන් දෙතුන් පාරක්ම සෙල්ලම් කරන්න යන්නත් කිව්වා. පිස්සු කෙල්ල හිතන් ඉන්නේ මට ලෙඩක් හැදිලා කියලා. අයියා ගැහුවද කියලත් ඇහුවා.
