Most Valuable Player

Chapter 26

Nagulat ako dahil hindi ko inaasahang makikita ko siya sa gano'ng paraan. Nakatingin lang din siya sa akin. Himala, hindi siya naka-killer smile. Hindi siya nagpapa-cute. Hindi siya nangungulit.

"Oh, para kayong nakakita ng multo," pinitik ni yaya ang kanyang baso gamit ang isang tinidor.

"Oy." 'Yon lang ang tanging nasabi ko sa kanya. Tinapik ko siya sa kanang balikat.

"Oy." 'Yon lang din ang kanyang nasabi. Ngumiti naman siya pero halatang pilit.

"'Musta?"

"Okey naman. Ikaw kumusta ka?"

"Ah.. eh... 'eto okey din."

Nakanganga si Yaya habang nagmamasid lang sa aming dalawa.

"Ako nagluto niyan." Sabay turo sa ulam na nakahain sa aming harapan.

"Ah. Kaya pala mukhang hindi masarap. Tssk."

"Aha! Nagsisinungaling ka. Sabi mo sa 'kin dati, my adobo is the best in the world!"

Tumawa na lang ako. Tinignan ko si Yaya, mukhang gulong-gulo sa mga pangyayari.

"Natanggap ko text mo kanina. Pauwi na ako nu'n kaya dumaan na ako sa mall para mamalengke ng pang-adobo. Kinasabwat ko si tita," paliwanag niya.

"Bakit naka-off cellphone mo?" tanong ko.

"Para naman ma-miss mo ako kahit konti."

Tumawa ulit kaming dalawa.

Lilinga-linga ang mata ni Yaya. Halatang nagtataka.

Pasimple akong sinipa ni Kevin sa paa. Tinitigan niya ako at dinala ang aking tingin kay Yaya. Agad ko namang nakuha ang gusto niyang sabihin. O.P. na si Yaya sa amin kaya tinigil na namin ang kulitan.

"'Ya, 'yung binigay ko sa 'yong Jollibee kanina, hati kayo ni Kevin, ha?"

Ka-gago ko. Binigay ko na sa kanya tapos bigla kong babawiin. Pero okey na 'yon, hati naman sila at saka hindi naman niya 'yon kayang ubusin. Hahaha!

Buti na lang tumango naman si Yaya at hindi nagalit. Akala ko magtatampo siya pero mukhang naiintindihan naman niya. Naiintindihan niya na para talaga kay Kevin 'yon.

"Kain na tayo?" aya ni Kevin.

Nanlaki ang mata ni Yaya ng kuhanin ni Kevin ang aking plato para lagyan 'yon ng pagkain. Sinipa ko si Kevin sa paa para itigil niya ang ginagawa niya.

"Aray, Mark. Bakit mo naman ako sinisipa?" sabi niya.

Buset na Huget 'to, ibuko ba ako. Ngumiti siya, nakakagago.

"Tita, si Mark po sinisipa ako sa ilalim ng lamesa. May gusto atang ipahiwatig, hindi ko lang alam kung ano."

Lokong Kevin, mas lalo pang pinagulo ang iniisip ni Yaya. Palagay ko may world war three na sa utak ni Yaya ngayon.

Ang sarap ng kain naming tatlo. Ang tagal namin nagkwentuhan. Gaya ng pagkain, masarap din ang aming naging usapan, este, dalawa lang pala kaming nagkulitan. Hindi kasi maka-relate si Yaya sa amin.

"Mark, dito ako matutulog ha?" paalam niya habang kumakain ng burger.

Nakatayo na kaming pareho papuntang sala. Tapos na kasi kami kumain at si Yaya naman ay naghuhugas na ng mga pinggan.

"May pasok na tayo bukas, loko. Baka mapuyat na naman tayo niyan," sabi ko.

"Okey lang 'yun. Minsan-minsan lang naman."

"Anong minsan-minsan ka 'jan? Lagi-lagi kaya."

Wala naman akong magagawa e. Umuwi muna siya sa bahay nila para magbihis at para kumuha ng mga gamit. Sa bahay na daw siya gagayak bukas para sabay na kaming pumasok. Alas otso ang klase ko, alas diyes naman siya.