Girdap

35. Bölüm

Kıyıda olmalıydı.

Bir iskele varsa, Damon onu almaya geleceğimizi bilirdi ve orada beklerdi.

Eğer hâlâ aynı kişiyse.

Gece çökmüştü. Dümenci dümeni salmıştı, gemi kendi kendisine ilerliyordu. Buz orkaları çekiyor, rüzgâr sürekli yön değiştiriyor, okyanusun akıntısı yolu çiziyordu.

Uçuyorduk.

Gemi zangırdıyordu. Orkaların at gibi bizi çekeceğini düşünmezdim. O buzdan zincirler bir kere bile gerginliğini kaybetmemişti.

Vampirler ve mürettebat güvertedeydi. Karanlık çöktüğünde orkaları kaplayan buzlar parlamaya başlamıştı. Gemimiz karanlık suların üzerinde giden ışığı andırıyordu.

Ben kamaradaydım. Dışarıda durmak düşündüğümden büyük bir ıstıraptı. Yaklaşmadığımızı bildiğim halde sürekli karanın görünüp görünmediğini kontrol ediyordum. Wara'ya göre yol üç günden bile kısa sürecekti.

Fakat Elusion üç gün müddet vermişti ve ondan önce Rha'yı çıkarmamızın onu Elusion'ın yaydığı hiçliğe gömeceğinden bahsetmişti. Rha bir insan olmasa bile, Elusion'ın gazabına kurban gidebilirdi.

Kurt gece çökene kadar aklımda sessizce beklemişti.

Şimdiyse buradaydı.

Beş dakika önce onu dışarı çıkaran bendim.

"Konuşmamız gerekiyor." dedim yatağın ortasına oturup. Kaşını kaldırıp bana baktı. "Aklımdaki konuşmadan istediğim verimi alamıyorum. Yüzünü görmek istedim."

"İsteklerimiz karşılıklı olmalı." derken yüzüme göz kırpmadan bakıyordu.

Yatağın baş kısmına doğru oturup benimle karşılıklı kaldı. Gergindim, görebiliyordu. Göremese bile yatakta yattığım iki saat boyunca Akrep'in topraklarını düşündüğümün farkındaydı.

Damon orada tek başına, ruhları duyamaz demişti. Kendi tutkularına yenik düşeceğini söylemişti. Ren ve Wara'dan güverteye adım attığımda toplayabildiğim kadar bilgi toplamıştım.

Ve bir sonuca varmıştım.

"Damon oradan çıktığında tamamen çıldırmış bir halde olacak. Öyle olmasa bile, zehirli topraklardan kurtulduğu an daha beter bir hale bürünecek. Binle çarpılacak."

Kurt bana öfkeli görünen bir bakış attığında boğazımı temizledim.

Topla cesaretini.

"Ve bu tamamen sizin suçunuz olacak."

"Benim Rha, Rha'nın da ben olduğunu unuttun mu?"

İç geçirdim. "Evet, öyle olduğunu biliyorum. Unutmam mümkün mü? Aklınız bir olmuş. Ona dokunduğumda sana dokunuyorum, sana dokunduğumda ona dokunuyorum. Teksiniz ama bir o kadar da ayrısınız. Rüyamda davetsiz bir şekilde Ren ile konuşmanızı dinlediğimin farkındasın ve bir şeyleri görebildiğimi belirtmek isterim."

Bana doğru eğildi.

Eğilince gömleği aşağı sarktı. Göğsünden omuzlarına doğru yol alan siyah işaretleri gördüm.

"Nedir o?" dedi boğuk bir tonla.

"Siz ayrısınız." Kendimi toparladım. "Bir olduğunuz kadar ayrı. Bu yüzden tek ruh değilsiniz, bu yüzden her birinizle konuştuğumda aslında başka biriyle konuştuğumu hissediyorum. Ancak Damon, yani Rha, hepinizin diyebileceği şeyleri söylüyor. Damon'ın aklı artık hepinizinkini taşıyor ama bir yandan da kendisi."